Φωνάζει η Δόξα Βύρωνος για την διαιτησία

Την ακόλουθη ανακοίνωση εξέδωσε η Δόξα Βύρωνος…

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑΣ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ-ΣΕΝΑΡΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΤΡΙΓΑΖΗΣ (ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

Για άλλη μία φορά, σε αγώνα της Γ’ Εθνικής στη Ρόδο, ζήσαμε το ίδιο έργο.

Χωρίς κάμερα κάλυψης.

Τυχαίο; Μάλλον όχι. Όταν οι εικόνες δεν καταγράφονται, κάποιοι αισθάνονται πιο… άνετοι.

Ο διαιτητής της αναμέτρησης αποφάσισε, για μία ακόμα φορά, ότι οι ποδοσφαιριστές είναι απλά κομπάρσοι, και το κέντρο της προσοχής ανήκει αποκλειστικά σε εκείνον.

• Στο 40ό λεπτό, δίνεται απευθείας κόκκινη κάρτα σε παίκτη της ομάδας μας χωρίς να κάνει το παραμικρό.

Την ίδια στιγμή, ο ποδοσφαιριστής της αντίπαλης ομάδας με το νούμερο 9 ρίχνει μπουνιά μπροστά στα μάτια του διαιτητή.

Απόφαση;

Καμία κάρτα.

Ίσως δεν τη… είδε. Συμβαίνουν αυτά, ειδικά όταν δεν υπάρχει κάμερα.

• Στο 55’, ο ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων με το νούμερο 7, ήδη με κάρτα, πατάει από πίσω παίκτη μας με προβολή.

Ο διαιτητής βάζει το χέρι στην τσέπη, κοιτάζει τον αριθμό της φανέλας… και το ξαναβάζει πίσω.

Η “δικαιοσύνη” του μισού δευτερολέπτου.

• Στο 70’, ο παίκτης με το νούμερο 13 (που ήδη έχει κίτρινη) κάνει τακλιν από πίσω – φάση ορισμός κάρτας.

Αποτέλεσμα;

Ξανά τίποτα.

Ίσως σήμερα ήταν η Ημέρα Στήριξης στους τοπικούς αριθμούς φανέλας.

• Και στο πέναλτι, η κορύφωση:

Ο ποδοσφαιριστής με το νούμερο 4 δεν παίζει τη μπάλα, ανατρέπει τον επιθετικό μας που έχει περάσει και τον τερματοφύλακα και είναι έτοιμος να σκοράρει σε άδειο τέρμα.

Κανονικά: Απευθείας κόκκινη.

Έλα όμως που ήδη είχε κάρτα…

Ο διαιτητής προτίμησε να “σώσει” τον παίκτη.

Τι να κάνουμε, πάνω απ’ όλα να υπάρχει κλίμα.

Και επειδή στη Γ’ Εθνική δεν έχουμε μόνο διαιτητικές “παραστάσεις”, έχουμε και υποδομές:

• Για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα στο Δημοτικό Γήπεδο Ρόδου, δεν υπήρχε ζεστό νερό στα αποδυτήρια.

Οι ποδοσφαιριστές προφανώς θεωρούνται… αθλητές αντοχής σε θερμοκρασίες Αρκτικής.

• Όταν ζητήσαμε πάγο για τους τραυματισμούς, ο παρατηρητής μας έστειλε…

στο απέναντι καφενείο.

Ναι, κανονικά.

Πήγαμε για πάγο, όχι για καφέ – αν και στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα ο καφές μάλλον είναι πιο σοβαρή υπόθεση από το ποδόσφαιρο.

Και κάπως έτσι, το πρωτάθλημα δικαιώνει πλήρως τον χαρακτηρισμό “καφενείου”.

Δεν τον βάλαμε εμείς. Η πραγματικότητα τον έδωσε. Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να τελειώσει διότι υπάρχουν ομάδες οι οποίες σεβόμαστε την κατηγορία και την επένδυση μας και αυτοί οι αγώνες μόνο δυσφήμηση για το άθλημα είναι.