ΑΕ Μενιδίου: Ονομα βαρύ σαν ιστορία…

Τι σημαίνει όμως και ποιά είναι η ΑΕ Μενιδίου; Ας κάνουμε ένα μικρό flash-back..

Η Αθλητική Ενωση Μενιδίου ιδρύθηκε το 1960, και όχι το 1965 όπως πιστεύουν πολλοί. Αγωνίστηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο και σε Εθνικές κατηγορίες, διαγράφοντας σπουδαία πορεία. Αποτελεί τη 2η πιο ιστορική ομάδα της πόλης μετά τον μεγάλο Αχαρναϊκό, με τις δύο ομάδες κατά κάποιο τρόπο να αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, τόσο σε επίπεδο παιχτών, αφού συνήθως τα ταλέντα της ΑΕΜ πήγαιναν στον Αχαρναϊκό, αλλά και σε επίπεδο φιλάθλων, αφού πολλοί φίλαθλοι του Αχαρναϊκού υποστήριζαν και την ΑΕΜ, αλλά και το αντίθετο.

Τα τελευταία χρόνια η ομάδα είχε πέσει στην αφάνεια, και είχε καταστεί ανενεργή για τέσσερα χρόνια, με κίνδυνο να διαλυθεί. Ομως το 2019 κάποιοι άνθρωποι σεβόμενοι την ιστορία της και το βαρύ της όνομα, αποφάσισαν να την ξαναζωντανέψουν…

Το εγχείρημα αυτό ανέλαβαν να τρέξουν σε ποδοσφαιρικό επίπεδο δύο άνθρωποι που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο χώρο. Ο λόγος για τον παλαίμαχο τερματοφύλακα και καταξιωμένο προπονητή πλέον Παναγιώτη Σαββίδη, και τον ιδιαίτερα καταρτισμένο προπονητή Μίλος Ζιβάνοβιτς, που κατάγεται από την Σερβία αλλά πλέον η Ελλάδα είναι σαν δεύτερη πατρίδα του. Αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν όχι μόνο να κρατήσουν ζωντανό τον σύλλογο, αλλά μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια να φτιάξουν ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο που πρωταγωνιστεί, αλλά και κυρίως να ζωντανέψουν τις Ακαδημίες..

Το Plekto.gr μίλησε με τους δύο προπονητές, θέλοντας να φωτίσει και να αναδείξει αυτή την εξαιρετική προσπάθεια. Ας δούμε τι μας είπαν…

Χάριν συντομίας χρησιμοποιούμε τα αρχικά τους Π.Σ. (Παναγιώτης Σαββίδης) και Μ.Ζ. (Μίλος Ζιβάνοβιτς)..

Π.Σ.: Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, η νοοτροπία κάποιων ανθρώπων με κούρασε. Οταν λοιπόν τέθηκε αυτό το θέμα, γνωρίζοντας την τεράστια ιστορία του συλλόγου, και ξέροντας πως θα μπορώ να εφαρμόσω απόλυτα τα πιστεύω μου και τον τρόπο δουλειάς μου, το αποφάσισα…

Μ.Ζ.: Το αρχικό κίνητρο για μένα ήταν η προσωπική μου σχέση με τον Παναγιώτη. Ξέροντας τον τρόπο σκέψης του και την φιλοσοφία του, που συμβαδίζουν απόλυτα με τα δικά μου, αποφάσισα να σταθώ δίπλα του και να βοηθήσω και εγώ στο να ξαναζωντανέψει αυτός ο ιστορικός σύλλογος…

Π.Σ.: Αρχικά θέλαμε ο σύλλογος να συνεχίσει να υπάρχει, αφού πρόκειται για τον δεύτερο πιο ιστορικό σύλλογο της πόλης μετά τον μεγάλο Αχαρναϊκό. Σε αγωνιστικό επίπεδο θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα ανταγωνιστικό σύνολο, που σε βάθος χρόνου θα ξαναβρεί τη θέση που του αξίζει. Θεωρώ πως τα καταφέραμε, αφού μόλις στο 2ο χρόνο μας η ομάδα ήταν πριν τη διακοπή στην πρώτη θέση παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο, στηριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά σε νέα παιδιά.

Μ.Ζ.: Εκτός από αυτά που είπε ο Παναγιώτης, στόχος μας ήταν και είναι να δημιουργήσουμε αξιόλογες Ακαδημίες, βοηθώντας τα νέα παιδιά (που είναι η προσωπική μου αδυναμία) να αναδείξουν το ταλέντο τους και όσα αξίζουν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά που ίσως δεν έχουν το ταλέντο και την προοπτική να κάνουν κάτι παραπάνω, να περνάνε καλά, να μαθαίνουν να εντάσσονται στο σύνολο και να δουλεύουν με πειθαρχία και σωστή νοοτροπία. Εμείς οι προπονητές σε αυτές τις ηλικίες πρέπει πρώτα να είμαστε παιδαγωγοί. Και μην ξεχνάμε, το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι…

Π.Σ.: Ξεκινήσαμε κυριολεκτικά από το μηδέν, και φτάσαμε μέσα σε λιγότερα από δύο χρόνια να έχουμε περίπου 100 παιδιά, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Προσπαθούμε να αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες τις εποχής να στηρίζουμε τα παιδιά και να τα βοηθάμε όσο μπορούμε. Π.χ. κάποια παιδιά από οικονομικά αδύνατες οικογένειες, δε πληρώνουν συνδρομή…

Μ.Ζ.: Τα περισσότερα τα είπε ο Παναγιώτης. Για εμάς η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι να βλέπουμε τα χαμόγελα στα πρόσωπα των παιδιών…

Π.Σ.: Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, όχι μόνο μέσα, αλλά και έξω από τα γήπεδα και κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του. Με τον Μίλος έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Αυτό που μας γεμίζει ικανοποίηση, πως πολλά παιδιά που ξέρουν τη δουλειά μας, ζητάνε από μόνα τους να έρθουν στον σύλλογο…

Μ.Ζ.: Θεωρώ πως την αγάπη και τον σεβασμό που δείχνουμε στα παιδιά, τον εισπράττουμε με τον τρόπο που είπε ο Παναγιώτης. Θα σας πω ένα παράδειγμα που είναι χαρακτηριστικό. Υπάρχει ποδοσφαιριστής στις Ακαδημίες μας που έρχεται από Ζωγράφου, αφού παρά την μεγάλη απόσταση θέλει να είναι μαζί μας…

(Κοινή απάντηση) Οι εποχές είναι δύσκολες έτσι κι αλλιώς. Ομως το βαρύ όνομα του συλλόγου μας έχει βοηθήσει πολύ στο θέμα των χορηγών, που έχουν σταθεί δίπλα μας και με το παραπάνω και τους ευχαριστούμε θερμά για αυτό. Επίσης, σε αυτό έχουν παίξει σημαντικό ρόλο και κάποιες προσωπικές σχέσεις. Επίσης βοηθάνε και κάποιοι φίλοι της ομάδας, τους οποίους επίσης ευχαριστούμε θερμά.

(Κοινή απάντηση) Αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Το ανδρικό τμήμα χρησιμοποιεί το γήπεδο της Δόξας Αγίας Αννας. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Δήμο Αχαρνών και το σωματείο της Δόξας Αγίας Αννας, που σεβόμενοι και αναγνωρίζοντας το βαρύ όνομα και την ιστορία του συλλόγου, μας παρέχουν τις απαραίτητες διευκολύνσεις. Τα τμήματα υποδομών χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις του River Camp, πληρώνοντας το ανάλογο ενοίκιο.

Εμείς ευχαριστούμε που προβάλλετε τη δουλειά μας. Μακάρι να τελειώσει γρήγορα όλη αυτή η περιπέτεια, και η επόμενη συνάντηση μας να είναι στο γήπεδο…

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις Ακαδημίες της ΑΕΚ αγωνιζόμενος σαν τερματοφύλακας. Εκανε μεγάλη καριέρα αγωνιζόμενος σε Καλλιθέα, Αχαρναϊκό, Ακράτητο, Αγερσανί Νάξου, Θρασύβουλο, Βύζαντα Μεγάρων.

Σαν προπονητής εργάστηκε σε Αχαρναϊκό, Νικολακάκη, και από το 2019 στην ΑΕ Μενιδίου.

Αγωνίστηκε σε ομάδες της Σερβίας, με ένα σοβαρό τραυματισμό σε νεαρή ηλικία να του σταματάει την πορεία. Εκεί ξεκίνησε και την προπονητική του πορεία.

Στην Ελλάδα δούλεψε σε Αστέρα Μενιδίου, Γλυκά Νερά, και από το 2019 στην ΑΕ Μενιδίου.