Εθνικός Πειραιώς – Ηρακλής Θεσσαλονίκης, όπως παλιά…

Με αφορμή την κλήρωση του Κυπέλλου και το ματς Εθνικός-Ηρακλής, η ιστορική ομάδα του Πειραιά με άρθρο που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της αναφέρει τα εξής:

Η ζωή έχει την τάση με έναν ιδιαίτερο, παράξενο και ταυτόχρονα ειρωνικό τρόπο να κάνει κύκλους και να επαναλαμβάνεται αέναα. Εγείροντας μνήμες και ανασκαλίζοντας γεγονότα.
Μια μικρογραφία της ζωής αποτελεί και το ποδόσφαιρο. Και με την κλήρωση για την 3η φάση του Κυπέλλου Ελλάδας 2018/2019 η τάση αυτή βρήκε εφαρμογή στα κέφια της κλήρωσης:

“ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ”… “έβγαλε” η κληρωτίδα, δειλά…
Αυτόματα το μυαλό οδηγήθηκε σε πρόσφατες δεκαετίες που ηχούν τόσο κοντά, αλλά συνάμα και τόσο μακριά.

“ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ”… ήχησε στα αυτιά του υγιούς Έλληνα φιλάθλου…
Το καμάρι του Πειραιά, ο ιστορικός Εθνικός απέναντι στον Ηρακλή, το πρώτο -χρονικά- ποδοσφαιρικό σωματείο της Μακεδονίας.
Δυο ομάδες που ακόμα και ο πιο αδαής φίλαθλος του ποδοσφαίρου θα όφειλε να συμπεριλάβει στο Top-10 των Ελληνικών ομάδων από πλευράς ιστορίας και συνεισφοράς.

“ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ”… διάβασε ο υγιής φίλαθλος…
Δυο ομάδες που έζησαν μεγαλεία, που αποτελούσαν πάντα έναν σημαντικό και άκρως υπολογίσιμο αντίπαλο στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα.
Με πολλά κοινά και συγχρόνως μοναδικά σημεία. Τα μόνα σωματεία που ΑΔΙΚΩΣ υπέστησαν αλλεπάλληλους υποβιβασμούς αφού είχαν το ανάστημα να πηγαίνουν κόντρα στο ατσάλινο κατεστημένο του Ελληνικού ποδοσφαίρου, κοιτάζοντας στα μάτια τους “μεγάλους” που ελέγχουν ακόμα και σήμερα απόλυτα τις «παρέες” τους.

“ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ”… θυμήθηκε ο υγιής φίλαθλος…
Τόσα κοινά. Από τους πολυπληθείς και υπέρμετρα ταλαιπωρημένους οπαδούς των ομάδων τους που ακολουθούν πιστά, μέχρι και τα χρώματα. “Το λευκό και το μπλέ”. Αυτά τα χρώματα που λείπουν από την Super League, από το Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κι αν ο Ηρακλής δείχνει να βρίσκει τον δρόμο του -γεγονός που θα πρέπει να χαροποιεί τον Έλληνα φίλαθλο- ο Εθνικός εξακολουθεί να υφίσταται μια ανελέητη και μακρόχρονη αδικία. Από τον γηπεδικό εξοστρακισμό του και τους υποβιβασμούς (για τους οποίους τελικά δικαιώθηκε «μετά θάνατον») μέχρι τις πρόσφατες στοχευμένες αποφάσεις εις βάρος του, προκειμένου να παραμείνει χαμηλά, εκεί που δεν του αξίζει.

” ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ”…σκέφτηκε ο υγιής φίλαθλος…
Ντέρμπι από τα παλιά, με νωπές τις μνήμες από μονομαχίες μεταξύ δυο μεγάλων μεγεθών. Και τι να πρωτοαναφέρεις; Δυο-τρεις σκόρπιες σκέψεις που προκαλούν τσουνάμι μνημών και νοσταλγίας: Στάδιο Καραϊσκάκης, Καρέλλας, Χατζηϊωάννογλου, Καραϊσκος, Χατζηπαναγής, Α’ Εθνική…

Και είναι μεγάλο κρίμα -λόγω της αναίτιας τιμωρίας του Εθνικού μέρος της οποίας προέβλεπε 2 αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών-, να χάνεται η ευκαιρία για όλο τον φίλαθλο κόσμο και δη αυτόν του Ηρακλή και του Εθνικού να καθήσουν δίπλα-δίπλα και να παρακολουθήσουν μαζί αυτή την ιστορική συνάντηση. Μια αναμέτρηση μεταξύ δυο ομάδων που αποτελούσαν διαχρονικά ακρογωνιαίους λίθους του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Θα ήταν μεγάλη χαρά για εμάς και γιορτή για το Ελληνικό ποδόσφαιρο να φιλοξενήσουμε τους φιλάθλους του Ηρακλή Θεσσαλονίκης στο γήπεδο που…μας φιλοξενεί.
Θα ήταν υπέρμετρη χαρά να τον αντιμετωπίζαμε και στα πλαίσια της φετινής περιόδου στη Football League.
Όλα αυτά, αν οι κινούντες τα νήματα του Ελληνικού ποδοσφαίρου προέβαιναν σε σταδιακή αποκατάσταση της μακροχρόνιας αδικίας. Γιατί το Ελληνικό ποδόσφαιρο χρωστάει και οφείλει μια έμπρακτη συγνώμη στον Εθνικό Πειραιώς.
Ποτέ δεν είναι αργά.
Μέχρι τότε, ο υγιής φίλαθλος θα στερείται το “λευκό και το μπλέ” και θα αναγκάζεται να ζεί με τις μνήμες και τα δονκιχωτικά του οράματα. Σκαρφαλώνοντας στα νταμάρια της Καλλιθέας σαν τον φυγά και ψάχνοντας μια χαραμάδα οπτικού πεδίου προκειμένου να πάρει μια γεύση από την αύρα δυο μεγάλων συλλόγων που συναντώνται μετά από πολλά χρόνια.