Καραδήμος: «Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι που παίζεται από άντρες με κοντά παντελονάκια»

Καθώς η περίοδος που διανύουμε είναι εορταστική και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι σε παύση, επιβαλλόταν να γίνει μια αλλαγή και να χαλαρώσει λίγο το μοτίβο των συνεντεύξεων. Αυτή τη φορά το ραντεβού δόθηκε σε οικογενειακό καφέ, όπου η ομάδα του γραφείου Τύπου συνάντησε τον Λουκά Καραδήμο για ποδοσφαιρική «κουβέντα». Ο προπονητής της ομάδας άνοιξε ουσιαστικά την πόρτα των αποδυτηρίων του Εθνικού και μας ξενάγησε στα άδυτά τους, μέσα από όμορφες ιστορίες. Εκτός από αυτές, μας διηγήθηκε κι άλλες πολλές προσωπικές ιστορίες… Από το πώς ξεκίνησε να ξυρίζει το κεφάλι σε… νεαρή ηλικία, μέχρι το τάβλι στο ξενοδοχείο με τον Κούτση και το 1-2 του Αναστασιάδη. Από την φετινή πορεία του Εθνικού, μέχρι και την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η κουβέντα μπορεί να πήγαινε από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά πιστεύουμε ακράδαντα πως το ίδιο συμβαίνει σε κάθε σπίτι αυτό τον καιρό. Μπορεί η φράση «για όλους και για όλα» να είναι μυριόστομη, ωστόσο σε αυτή την συζήτηση ταιριάζει γάντι.

Το ραντεβού του προπονητή του Εθνικού, με την ομάδα του γραφείου Τύπου δόθηκε σε καφέ στα Νότια, όπου ο Λουκάς συνήθως προτιμά να ηρεμεί με την οικογένειά του. Το κλίμα όπως επιτάσσει η περίοδος· εορταστικό.

Η κουβέντα άνοιξε με αναφορά στην ποδοσφαιρική του «οικογένεια», μέσα στα αποδυτήρια, τους άμεσους, δηλαδή, συνεργάτες του. Τον Μάριο Κασσιάνο και τον Γιώργο Τσιάνο, με τους οποίους συνεργάζεται εδώ και 5 χρόνια -πέραν μιας μικρής παύσης-, και είναι πάρα πολύ δεμένος. Όπως ανέφερε, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο τόσο ως χαρακτήρες αλλά και όσον αφορά τη δουλειά στην ομάδα αφού η ατάκα που έκλεισε το κομμάτι ήταν: «Βρισκόμαστε με κλειστά τα μάτια»

«Είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Έχουμε και πολλές, αλλά ωραίες εντάσεις μαζί, όπως έχουν όλοι οι συνεργάτες. Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο κομμάτι του Μάριου. Ο Γιώργος είναι σαν βοηθός μου αλλά έχει και το κομμάτι με τους τερματοφύλακες κι έχει μεγάλη εμπειρία σε αυτό. Έχουμε χημεία αλλά και δέσιμο μεταξύ μας. Αισθάνομαι σίγουρος για το τιμ μου και δεν φοβάμαι μην με κάψουνε».

Οι παραγγελίες έφτασαν και μετά από τις πρώτες γουλιές του ζεστού καφέ ξεκινήσαμε την αναδρομή στην καριέρα του.

– Πόσο χρόνια έπαιξες μπάλα επαγγελματικά, και πώς πήρες την απόφαση να αποσυρθείς;

Λ.Κ.: Έπαιξα 21 χρόνια. Από το 1990 που ξεκίνησα στην Καλλιθέα. Είχα ένα τραυματισμό στο γόνατο, αλλά δεν αποσύρθηκα ευτυχώς λόγω κάποιου προβλήματος. Κατάλαβα ότι έπρεπε να σταματήσω όταν έτρεχα λιγότερο κι έπαιζα περισσότερο με το στόμα. Μπορούσα να παίξω κι άλλο σε πιο χαμηλή κατηγορία αλλά δεν ήθελα. Ήθελα να χαρώ λίγο και τα παιδιά μου. Πιστεύω πως σταμάτησα την κατάλληλη στιγμή.

– Περίμενες πως θα παίξεις τόσα πολλά χρόνια μπάλα και θα κάνεις αυτή την καριέρα;

Λ.Κ.: Ήταν κάτι που το ήθελα πολύ. Εμένα η ζωή μου είναι το ποδόσφαιρο. Στην εποχή μου τα παιδιά ήμασταν όλη μέρα μέσα σε ένα γήπεδο, σε μια αλάνα. Ήταν πιο δύσκολα τα χρόνια για να μπεις σε μια ομάδα γιατί ήταν πιο «σκληρά» τα πράγματα. Όταν πήγα να παίξω εγώ μπάλα στην Καλλιθέα, οι παίκτες ήταν 33-34 χρονών κι εγώ ήμουν 15-16. Το άθλημα τότε ήταν πιο αντρικό. Ήταν πιο «αρσενικά» τα παιδιά. Βέβαια, όταν έμπαινες στην ομάδα σε προστάτευαν. Τότε ήταν η εποχή που εμείς πηγαίναμε πιο νωρίς και βάφαμε τα παπούτσια. Μετά, περιμέναμε τελευταίοι να κάνουμε μπάνιο, κι ας κάναμε με κρύο. Υπήρχε πάντα ιεραρχία, αλλά και μεγάλος σεβασμός. Θυμάμαι παιχνίδια της Καλλιθέας που έπαιζε ο Γιάννης ο Χατζηράπτης, ο Αγγελόπουλος, ο Δεληγιαννίδης ο Σφυρής, ο Νικολαΐδης. Παιδιά μπαρουτοκαπνισμένα. Τα πιτσιρίκια μας είχαν από κοντά.

– Σε φόβισε ποτέ κάποιος αντίπαλος; Να σου φαινόταν βουνό να τον πλησιάσεις;

Λ.Κ.: Είχα την τάση ως χαρακτήρας να μην κοιτάω με ποιον έπαιζα. Τότε το ποδόσφαιρο ήταν σκληρό. Έχω παίξει κόντρα με Τζάκα – Χατζηαθανασίου του Ηλυσιακού. Είχαν τον χαρακτηρισμό του σκληρού. Έπαιξα κόντρα και σε Καλιτζάκη. Δεν ήταν κάτι. Το ποδόσφαιρο τότε ήταν σκληρό.

– Η σεζόν 1998-1999 στην Καβάλα με τα 5 γκολ, ήταν αυτή που σου έδωσε την ώθηση για την καριέρα που ακολούθησες;

Λ.Κ.: Στην Καβάλα πήγα ως μεσοεπιθετικός κι ως 10αρι. Έπαιζα οπουδήποτε στην επίθεση, αλλά περισσότερο ως δεκάρι. Ήταν μια καλή χρονιά αφού η ομάδα είχε καλό υλικό και τερμάτισε ψηλά. Πήγα σχετικά μεγάλος Α΄ Εθνική. Η συγκυρία ήταν περίεργη καθώς πήγα τελευταία μέρα των μεταγραφών και αυτή ήταν η πιο ακριβή της Καβάλας. Στοίχισε 40.000.000 Δρχ και ήταν 5ετές. Βέβαια σε ένα χρόνο ήρθε πρόταση από τον Παναθηναϊκό αλλά τελικά δεν πήγα. Στον ΠΑΟΚ ήταν η εποχή Μπατατούδη που έκανε πολλές μεταγραφές και κατέληξα εκεί.

– Καθιερώθηκες εύκολα στον ΠΑΟΚ;

Λ.Κ.: Ήταν δύσκολο να καθιερωθείς αμέσως στον ΠΑΟΚ. Μπήκα στα αποδυτήρια και είδα μπροστά μου τον Μαραγκό, τον Τουρσουνίδη, τον Φραντζέσκο και τον Μιχόπουλο καταλαβαίνεις πως δεν ήταν εύκολο πράγμα να μπεις. Ήθελε τον χρόνο του και την προσαρμογή του. Ηταν μεγάλο σχολείο ο ΠΑΟΚ για εμένα καθώς έμεινα…

– Μιας και το έφερε η κουβέντα. Πιστεύεις πως το σηκώνει φέτος το «κατσαρόλι»;

Λ.Κ.: Ναι. Έφτασε η ώρα του. Είναι δυνατός οικονομικά και διοικητικά. Η ομάδα που έχει είναι εξαιρετική.

– Λουκά, ήσουν το «πειραχτήρι» των αποδυτηρίων στην Τούμπα. Πως απέκτησες τη φήμη αυτή;

Λ.Κ.: Ήμουν αυτό που λέγαμε: «Η ψυχή των αποδυτηρίων». Πραγματικά σε όλες της ομάδες ήμουν το πειραχτήρι. Είμαι χαρούμενος άνθρωπος και μου άρεσε ανέκαθεν η πλάκα και ο χαβαλές. Πιστεύω τώρα που έγινα προπονητής με έχει βοηθήσει πάρα πολύ καθώς εάν δεν είσαι ανοικτός σαν άνθρωπος και σαν χαρακτήρας δεν ξέρω εάν μπορείς να καταλάβεις τους παίκτες.

– Πως ήταν με τον Αναστασιάδη, τον νυν προπονητή της Εθνικής;

Λ.Κ.: Ο Αναστασιάδης ήταν πολύ απαιτητικός και σε έχει συνέχεια στα κόκκινα. Εντάξει. Το προφίλ του δεν είναι αυτό που βγάζει προς τα έξω. Έχει ώρες που έχει πολύ πλάκα και έχει κι ώρες που φωνάζει στους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι αυτό το «μουντό» που βγάζει προς τα έξω. Είναι πιεστικός όσον αφορά τη διαδικασία της ομάδας. Ο Άγγελος σαν άνθρωπος έχει πλάκα αλλά πρέπει να βρεις τους κωδικούς του. Πρέπει να είσαι λιγομίλητος και δεν πρέπει να τον παρεξηγήσεις. Βλέπει μια φάση στο 20΄΄ και θυμάται να στην αναλύσει από την αρχή μετά το τέλος.

– Μπορεί να τα καταφέρει με την Εθνική;

Λ.Κ.:Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης. Πρέπει να βοηθήσουν και οι άλλοι να καταλάβουν τι άνθρωπος είναι, θα πάνε καλά.

– Ποιους ποδοσφαιριστές θαυμάζεις από τη γενιά σου;

Λ.Κ.: Βλέπαμε τότε Ντελ Πιέρο και Φίγκο. Στον ΠΑΟΚ είχαμε τον εξαιρετικό Τετράτζε, ο οποίος ήταν εξαιρετικός παίκτης. Ειχε έρθει από τη Ρόμα με προβλήματα τραυματισμών, αλλά έβγαζε ξεχωριστή ποιότητα. Επίσης στην ομάδα ήταν παίκτες που κάνανε καριέρα μετά, όπως ο Μπορμπόκης, ο Γεωργιάδης, ο Καφές, ο Οκκάς, ο Εγκωμίτης,

-Ξεχωρίζεις κάποιον προπονητή που έχεις συνεργαστεί;

Λ.Κ.: Ο καθένας είχε κάτι. Όταν τα φιλτράρεις αργότερα στο μυαλό σου, από όσα έγιναν αντιλαμβάνεσαι στην τελική ότι κάτι σου έχει μείνει από τον καθένα. Ο Μπάγεβιτς ήταν μια τεράστια προσωπικότητα κι αυτό έβγαινε στους ποδοσφαιριστές. Ο Αναστασιάδης είχε τρέλα με την τακτική. Από όλους έχω πάρει κάτι.

– Από ευρωπαίους;

Λ.Κ.: Παρακολουθώ ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο όπως όλος ο κόσμος. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζει ο Γκουαρντιόλα, αλλά σε ποιον δεν αρέσει! (Σημεἰωση συντάκτη: Του ενός εκ των δυο παρευρισκόμενων δεν του αρέσει, αλλά δεν το κάναμε θέμα, λόγω των ημερών!) Βέβαια δεν προσπαθώ να αντιγράψω αυτά που κάνει καθώς τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Προσωπικά διαβάζω και μελετάω όποια καινούργια τάση υπάρχει. Παρακολουθώ πολύ τηλεόραση. Μπορεί να δω ματς κι από τις πιο μικρές κατηγορίες της Αγγλίας. Μπορεί να δω μια προπόνηση ενός παιδικού τμήματος και να δω κάτι που μου αρέσει και να το πάρω.

-Ποιο ποδοσφαιρικό στυλ σου αρέσει περισσότερο;

Λ.Κ.: Μου αρέσει το ποδόσφαιρο κατοχής. Είναι δύσκολο και πρέπει να το δουλέψεις πολύ. Οι παίκτες πρέπει να κάνουν τις κατάλληλες κινήσεις, να έχουν τα κατάλληλα στηρίγματα και να έχουν τη σωστή στάση του σώματος. Εχει πολλά.

– Προπονητής γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Λ.Κ.: Εγώ νομίζω πως πρέπει να το έχεις. Το μεγαλύτερο κομμάτι ενος προπονητή είναι η διαχείριση. Ειδικά στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η διαχείριση των αποδυτηρίων αλλά και πολλά άλλα. Μπορεί να έχεις 20 ισάξιους παίκτες σε μια ομάδα που πρέπει να παίξουν. Επιπλέον έχει να διαχειριστείς τον κάθε πρόεδρο, τον κάθε δημοσιογράφο, τον κόσμο, τους μάνατζερ… Στην Ελλάδα έχεις να διαχειριστείς πολλά πράγματα.

-Εάν είχες να διαλέξεις ένα βράδυ μεταξύ ενός ντέρμπι της Premier και ενός της La Liga. Τι θα παρακολουθούσες στο ζωντανό;

Λ.Κ.: Θα τα δω και δύο. Κοίτα. Στην Αγγλία τα παιχνίδια έχουν περισσότερο ποδοσφαιρικό ρυθμό. Το παιχνίδι είναι ακατάπαυστο δίχως διακοπές. Μπορεί να δεις ένα μέτριο ματς και να πεις αμάν τι μπάλα παίζουν. Το παιχνίδι εκεί δεν έχει σκοπιμότητες. Και η τελευταία ομάδα θα πάει να παίξει ποδόσφαιρο.

Αφού, λοιπόν, μάθαμε πράγματα για τον Λουκά κάναμε την επόμενη στάση για… γλυκό… αφού λοιπόν δοκιμάσαμε τα εξαιρετικά μελομακάρονα του καταστήματος (ο Λουκάς θα κάψει τις θερμίδες με τρέξιμο… οι άλλοι θα στοιβάξουν κιλά), ανοίξαμε τα θέματα του Εθνικού.

– Αν σου έρχονταν μια πρόταση να πας π.χ. σε μια ομάδα Β΄Ιταλίας θα πήγαινες;

Λ.Κ.:Κοιτάξτε. Εγώ τώρα το μόνο που σκέφτομαι είναι το επόμενο παιχνίδι. Σκέφτομαι την επόμενη μέρα στην ομάδα που είμαι και δεν λέω για παράδειγμα που θα είμαι σε 5 χρόνια, διότι παρασύρεσαι. Ολοι όσοι ξεκινάνε σίγουρα έχουν όνειρα για εξωτερικό και διακρίσεις. Αυτό θέλει πολύ δουλειά. Πρέπει να ασχολείσαι πολλή ώρα. Προσπαθώ να κοιτάω το άμεσο. Κι αυτό θέλω κι από την ομάδα καθώς σε βοηθάει να παραμείνεις συγκεντρωμένος.

Είναι σημαντικό να βλέπουμε με σοβαρότητα τα πάντα. Από την πιο απλή προπόνηση και το θεωρητικά εύκολο ματς, μέχρι τα ντέρμπι. Πρέπει τα παιδιά να καταλάβουν -και πιστεύω πως το έχουν καταφέρει- σε ποια ομάδα βρίσκονται. Ακούω πολλούς έξω που λένε πως δεν τους ενδιαφέρει το Κύπελλο. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εγώ ξέρω πως είναι μια υποχρέωση του Εθνικού και πρέπει να την κερδίσουμε. Είναι πολύ απλό για εμένα. Όλα τα ματς πρέπει να τα παίζουμε το ίδιο. Η ομάδα πρέπει να έχει ένα πλάνο και μια λογική. Θέλω να έχω τους παίκτες έτοιμους ανά πάσα στιγμή. Στον Εθνικό φέτος υπάρχει πλάνο. Για παράδειγμα έλλειψε ο Βλάχος και μπήκε στη θέση του ο Κατίδης. Δεν είδα κάποια διαφορά. Όλοι οι παίκτες είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να υπηρετήσουν αυτό το πλάνο ανεξαρτήτως αγώνα.

-Θεωρείς το ρόστερ της ομάδας πλήρες αυτή την στιγμή;

Λ.Κ.: Αυτή την στιγμή αισθάνομαι σίγουρος για κάθε θέση. Αν μου λείψει κάποιος δεν λέω «Αχ, αμάν τι θα κάνω». Κι ούτε το δείχνω. Υπάρχει το πλάνο από πριν σε τέτοιες περιπτώσεις κι έχω έτοιμο τον επόμενο. Είναι σημαντικό που έχω ποδοσφαιριστές που παίζουν πολλές θέσεις. Για παράδειγμα: O Σκεντεράι μπορεί να μου παίξει 3 θέσεις. Επίσης ο Λεωνιδόπουλος σε 2-3, κι ο Κατίδης το ίδιο. Μπορεί να είναι κάποια παιδιά που δεν έχουν μεγάλη συμμετοχή, αλλά είναι εξίσου σημαντικοί γιατί είναι μπαλαντέρ κι έρχονται και δίνουν λύσεις εκεί που πονάει η ομάδα κι αυτές οι λύσεις μπορούν να σου δώσουν το πρωτάθλημα. Είναι προτέρημα να έχεις παίκτες που παίζουν σε πολλές θέσεις.

«Εχω πει στον Βουτσινά κάποια στιγμή πως θέλω να παίξω χωρίς τερματοφύλακα. Να βάλω γάντια σε έναν παίκτη και να παίζει με τα πόδια. Να φτιάξουμε μια ομάδα που να παίζει έτσι ώστε να μην φτάνει η μπάλα πίσω στα καρέ μας και να πηγαίνει μόνο με τα πόδια».

-Αντιλαμβάνονται οι παίκτες το βάρος της φανέλας της ομάδας και πως πρέπει να ανέβει άμεσα στις πάνω κατηγορίες ο Εθνικός, διότι δεν είναι τιμητικό για το μέγεθος του να βρίσκεται εκεί;

Λ.Κ.: Το πρώτο πράγμα που προσπάθησα -αλλά και προσπαθώ- να περάσω στα παιδιά. Από την πρώτη στιγμή είναι αυτό. Μέσα από κουβέντες, μέσα από διάφορες συζητήσεις. Πλέον δεν είναι μόνο κατανοητό, αλλά τα παιδιά νιώθουνε κιόλας. Όταν φοράνε τη φανέλα, όταν έρχεται ο κόσμος, όταν ταξιδεύουμε πολλές φορές και βλέπουν πως είμαστε ο Εθνικός, το λένε με ενθουσιασμό. Το νιώθουν το μέγεθος.

– Είσαι ικανοποιημένος με τις συνθήκες, πέραν του προβλήματος με το γηπεδικό;

Λ.Κ.: Το πρόβλημα με το γηπεδικό είναι χρόνιο. Το έχω ξανά πει πως δεν είναι δυνατόν μια ομάδα με Ιστορία 95 ετών να ψάχνει να βρει γήπεδο για προπόνηση, αλλά και για τους αγώνες. Ντροπή.

– Επηρέασε η έλλειψη μόνιμης έδρας, κατά την περσινή περίοδο στο να μην ανέβει η ομάδα;

Λ.Κ.: Εμείς όπου παίζουμε, πρέπει να μάθουμε να κερδίζουμε. Για εμένα είναι δικαιολογία. Ο Εθνικός δεν έχει έδρα· από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό δεν πρέπει να μπούμε στη διαδικασία και να πούμε, αφού αγωνιζόμαστε σε άλλη έδρα… άντε και το Χ είναι καλό. Για εμένα δεν υπάρχει αυτό. Το έχω πει από την αρχή. Όποιο παιχνίδι κι αν παίζει η ομάδα μας -να φοράν δηλαδή οι παίκτες τη φανέλα του Εθνικού- , είτε είναι πρωτάθλημα, είτε είναι Κύπελλο, είτε είναι φιλικό, πρέπει να μπαίνουν για να κερδίσουν. Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι πως δεν είναι υποχρέωση που πρέπει να βγάλουμε. Είναι σημαντικό να μπολιαστεί αυτό εκεί μέσα.

– Η διοίκηση σου κάνει τα χατίρια.

Λ.Κ.: Όχι μόνο μου κάνει τα χατίρια, αλλά σε καθημερινή βάση βλέπω και κάτι άλλο… Κατά καιρούς ποδοσφαιριστές και προπονητές κάνουμε επιτυχίες για ομάδες στις οποίες οι άνθρωποι ήταν αφερέγγυοι, ήταν απατεώνες και λαμόγια. Για εμάς είναι μεγαλύτερη πίεση το γεγονός που έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που λειτουργούν και συμπεριφέρονται στα πρότυπα ευρωπαϊκών ομάδων. Δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο πέραν της ομάδας. Νοιάζονται για το πώς η ομάδα θα προοδεύσει και το πως θα έχει σωστή συμπεριφορά, αλλά και τέλος πως θα είναι τακτοποιημένη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη ομάδα που πληρώθηκε πιο νωρίς για να κάνει το προσωπικό καλές γιορτές. Δεν το έχω ξαναδεί. Δεν γίνεται να μην δώσουμε κι εμείς το κάτι παραπάνω. Στον Εθνικό τα έχουμε όλα λυμένα. Αυτό πρέπει να μας κάνει περισσότερο εγωιστές και να μας κάνει να τα δώσουμε όλα.

Οικογένεια και κοινωνία είναι θεσμοί που αντιμετωπίζουν πάμπολλα προβλήματα και δεν αφήνουν κανέναν μας ανεπηρέαστο… Μπορεί γύρω μας να βλέπουμε συνέχεια χαμόγελα αυτές τις μέρες, ωστόσο υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που βάλλονται πανταχόθεν αυτόν τον καιρό…

– Πάμε να γυρίσουμε λίγο το θέμα. Πολιτική παρακολουθείς;

Λ.Κ.: Παρακολουθώ. Σε κανέναν δεν αρέσει η κατάσταση που επικρατεί. Προσωπικά στενοχωριέμαι πιο πολύ για τους συνταξιούχους. Κάποιοι άνθρωποι έχουν μοχθήσει για πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους. Είναι στενόχωρο να στερούν σε αυτούς, κάτι για το οποίο πάλεψαν μια ζωή.

– Τα πράγματα τώρα ή παλαιότερα ήταν πιο δύσκολα για ένα παιδί που μεγαλώνει.

Λ.Κ.: Οι εποχές είναι πολύ διαφορετικές. Τα παιδιά μας τώρα τα έχουν όλα στο χέρι. Εμείς μπορούσαμε να βγούμε να παίξουμε μόνοι μας και να γυρίσουμε μόνοι μας. Τώρα είναι διαφορετικά. Εγώ δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ το παιδί μου να πάει μια βόλτα που είναι 15 χρονών. Δεν θα ήθελα να είμαι τόσο υπερπροστατευτικός και να είμαι συνέχεια πάνω από το κεφάλι τους, αφού μεγαλώσαμε έξω. Η γυναίκα μου είναι πάρα πολύ και κάποιες ώρες πιστεύω πως έχει απόλυτο δίκιο.

– Ποδοσφαιρικά τα έχεις ανεξάρτητα στην ομάδα που αγωνίζονται;

Λ.Κ.: Ποδοσφαιρικά δεν θέλω να επεμβαίνω καθόλου. Σε σημείο που μου με κατηγορούν καμία φορά. Δεν θέλω τα παιδιά να μπουν σε κάποια σύγκριση με τον μπαμπά τους. Βλέπουμε μπάλα μαζί στο σπίτι, αλλά μέχρι εκεί.

– Με τη θρησκεία πως τα πας;

Λ.Κ.: Είμαι φανατικός… Πολύ… Καμιά φορά η γυναίκα μου με κοροϊδεύει που κάνω το Σταυρό μου έξω από κάθε εκκλησία. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλή πίστη. Είμαι παραδοσιακός τύπος. Πιστεύω στο τρίπτυχο Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια. Ο Χριστιανισμός πρεσβεύει ωραίες αξίες όπως την Αγάπη και τον Σεβασμό.

– Λουκά, έρχεται μια ομάδα και σου δεκαπλασιάζει τον μισθό σου για τη Σαουδική Αραβία με 2 χρόνια κλειστό συμβόλαιο. Πας;

Λ.Κ.: Εννοείται. Και ποιος δεν θα πήγαινε;

– Προλήψεις έχεις;

Λ.Κ.: Κάτι παλαβά μόνο. Για παράδειγμα εάν έχω πάρει ένα παπούτσι και κερδίσω 3 συνεχόμενα ματς, μπορεί να δυσκολευτώ να το βγάλω. Η μια φόρμα ή κάτι τέτοιο.

– Ποια ήταν η καλύτερη ποδοσφαιρική σου στιγμή και ποια η χειρότερη;

Λ.Κ.: Τις καλύτερες ποδοσφαιρικές στιγμές τις έζησα με τον ΠΑΟΚ. Εκεί κατάλαβα πως ήμουν ποδοσφαιριστής. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Όταν παίζεις δεν συνειδητοποιείς τι ζεις. Μετά από χρόνια όταν βλέπεις το γήπεδο γεμάτο με φωνές, αναρωτιέσαι και σκάφτεσαι εάν το έζησες αυτό το πράγμα. Όταν είσαι στην ένταση δεν καταλαβαίνεις τι ζεις. Στην Τούμπα είναι τέτοια η ατμόσφαιρα που μπορεί να ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση ενός ποδοσφαιριστή. Από την άλλη πλευρά οι τραυματισμοί είναι δυσάρεστο γεγονός. Κάποιες φορές που ένιωσα αδικημένος, περνώντας τα χρόνια κατάλαβα πως έφταιγα εγώ. Πάντα ο ποδοσφαιριστής όταν είναι στο «πικ» του, δύσκολα παραδέχεται το λάθος του. Μπορεί να το αφουγκράζεσαι αλλά δεν το παραδέχεσαι. Αργότερα καταλαβαίνεις τα λάθη σου. Γενικά ποτέ δεν τα έβαζα κάτω και πάντα προσπαθούσα. Δεν τα παρατούσα ποτέ.

-Η κατάσταση στην ελληνική διαιτησία σε σχέση με τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν προσφάτως με το νέο ξυλοδαρμό διαιτητή;

Λ.Κ.: Εμείς εδώ ασχολούμαστε περισσότερο από όσο χρειάζεται. Κάποια στιγμή πρέπει να αδιαφορήσουμε. Θεωρώ πως οι διαιτητές πρέπει να εκπαιδευτούν καλύτερα. Σε αυτό είμαι κάθετος. Βοηθάει το μέτρο με τους ξένους διαιτητές μέχρι τώρα, καθώς βλέπουμε καλύτερα παιχνίδια με καλύτερο ρυθμό, αλλά αυτό είναι κατάντια. Είναι και πρόβλημα νοοτροπίας καθώς βλέπεις πως διαμαρτυρόμαστε πάνω του. Είναι διαφορετική η αντιμετώπιση. Φταίμε κι εμείς όλοι -ποδοσφαιριστές, προπονητές και διοίκηση-. Είναι θέμα παιδείας καθαρά. Πρέπει να επιμορφωνόμαστε από τις ακαδημίες πάνω σε αυτό. Βλέπω πως ουρλιάζουν στα παιδικά πρωταθλήματα, από τον γονιό μέχρι και το παιδί κι αντιλαμβάνομαι πως δεν συμβαίνει τίποτα. Ετσι διαιωνίζεται και έτσι προχωράει. Στενόχωρο επίσης είναι να βλέπεις πως οι αντιδράσεις μας είναι διαφορετικές όταν οι ομάδες παίζουν στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα πρέπει να «φωνάξεις» μπας και σε ακούσουν κι στο επόμενο ματς πάρεις κάτι.

– Με τα social media πως τα πας;

Λ.Κ.: Είμαι ανύπαρκτος. Τώρα ο γιός μου έκανε ένα instagram.

-Η αυτοπροβολή του σύγχρονου ποδοσφαιριστή μέσω social πιστεύεις πως τον βοηθάει και απότελεί κίνητρο;

Λ.Κ.: Κοίτα. Το βλέπω και στα παιδιά μου. Όλη μέρα είναι με ένα κινητό. Δεν υπάρχει επαφή πλέον. Το λέω και στα παιδιά στην ομάδα. Όταν εμείς πηγαίναμε μια αποστολή για έναν αγώνα, περνούσαμε ωραία όλοι σε ένα δωμάτιο. Παίζαμε το τάβλι μας ή τα χαρτιά μας. Τώρα εάν μπεις σε ένα δωμάτιο κάθονται όλοι γύρω – γύρω κι έχουν το κινητό και μιλάνε. Δεν μου αρέσει αυτό. Θυμάμαι μια φορά μας έπιασε ο Αγγελος να παίζουμε τάβλι αργά και ήρθε και έριξε ζαριά. Ασσόδυο έφερε. (γέλια…)

Φτάνοντας προς το τέλος και ενώ τα ποτήρια μας ήταν πλέον άδεια με τα ψίχουλα να είναι τα αυτά που μαρτυρούσαν την παρουσία γλυκών στο τραπέζι, η όρεξη για συζήτηση δεν τελείωνε ποτέ. Ποιος άλλωστε δεν έχει όρεξη να μάθει πράγματα όταν μάλιστα ο συνομιλητής σου ανοίγει την πλέον ιερή πόρτα της ομάδας, αυτή των αποδυτηρίων… ενώ κλείνει με την πλέον χρηστική πληροφορία της συνέντευξης!

-Στα αποδυτήρια του Εθνικού;

Λ.Κ.: Καλά, εμείς δεν έχουμε αποδυτήρια (γέλια).

– Έχεις βάλει χέρι σε κάποιον που ενώ μιλούσες, αυτός σκάλιζε το κινητό του;

Λ.Κ.: Τις περισσότερες φορές θα το πω. Γενικά θεωρώ πως επεμβαίνω όποτε κι όταν πρέπει. Δεν μπορείς να φωνάζεις συνέχεια και να είσαι συνέχεια στα κόκκινα. Πρέπει όταν κάτι δεν σου αρέσει, θα πρέπει να υπάρχει μια στιγμή έντασης. Καμιά φορά γίνομαι περισσότερο πιεστικός όταν η ομάδα έχει κερδίσει και η ψυχολογία είναι καλύτερη άρα είναι και καλύτερα οι παίκτες.

– Είδαμε τον Κλοπ να πανηγυρίζει σαν παιδί στη νίκη της Λίβερπουλ με τη Γιουνάιτεντ. Αυτό γιατί δεν το βλέπουμε στο ελληνικό γήπεδο και όλοι οι προπονητές είναι μαζεμένοι και μιλάνε με τα τετριμμένα λόγια; Είναι σκεπτικοί και τσαντισμένοι…

Λ.Κ.: Το ποδόσφαιρο ότι και να κάνουμε είναι ένα παιχνίδι. Φοράς ένα παντελονάκι κι ένα μπλουζάκι και μπαίνεις μέσα να κλωτσήσεις μια μπάλα. Αυτό το έχουμε ξεχάσει. Δεν γίνεται να είσαι συνέχεια μουντός. Οι ποδοσφαιριστές είναι πάντα παιδιά. Βλέπεις το Ρομάνο που είναι 38 και κυλιέται στο γρασίδι. Βρείτε μου άλλους 38χρονους να το κάνουν αυτό. Δεν γίνεται να είσαι συνέχεια στα κόκκινα και πρέπει να αποκτήσεις την εμπειρία να το διαχειρίζεσαι σωστά. Πρέπει να σε δει κι ο ποδοσφαιριστής σου χαμογελαστό. Να τον πειράξεις και λίγο. Αυτόν που είναι στενοχωρημένος πρέπει να τον πλησιάσεις περισσότερο. Πρέπει βέβαια όλα αυτά να γίνονται με μέτρο και οι ποδοσφαιριστές πρέπει να το νιώσουν και να το καταλάβουν, αλλιώς θα έχεις πρόβλημα.

Οι εντάσεις οι δικές μου βγαίνουν στο ημίχρονο. Στα ημίχρονα γενικά συμβαίνουν πολλά. Μπορεί να ρίξω πράγματα κάτω. Θα θελήσω να τους ξυπνήσω. Έχει τύχει να κερδίζουμε ματς στο ημίχρονο και να μπω μέσα και να τα κάνω λίμπα. Πίστευα κι ένιωθα ότι πρέπει να γίνει, διότι εάν δεν το κάνω μπορεί η κατάσταση να ανατρεπόταν.

-Εχεις ιστορίες από τα φετινά αποδυτήρια; Πως είναι γενικά το κλίμα φέτος;

Λ.Κ.: Είμαστε μια ομάδα με εξαιρετικό κλίμα. Δεν είμαστε μια «μουγκή» ομάδα που πάμε και κάνουμε προπόνηση και φεύγουμε. Βλέπω πως οι περισσότεροι έρχονται νωρίτερα στην προπόνηση. Φανταστείτε δεν έχουμε και δικό μας χώρο.

– Από Αγγλία τι ομάδα υποστηρίζεις;

Λ.Κ.: Γιουνάιτεντ.

– Ο Μουρίνιο σου αρέσει;

Λ.Κ.: Ο χαρακτήρας του και ο εγωισμός του κάποια στιγμή τον έφαγαν. Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα σχετικά με τις προπονήσεις. Φαινόταν πως είχε κακές σχέσεις στα αποδυτήρια. Ο προπονητής πρέπει να είναι πιο κοντά με τον παίκτη. Πρέπει να γελάσεις και λίγο. Δείτε τον Κλοπ και τον Γκουαρντιόλα πόσο ευδιάθετοι είναι. Πάντα πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες. Ετσι προσπαθώ να λειτουργώ κι εγώ. Δεν πρέπει να φοβάται ο άλλος ότι θα του πάρουμε το κεφάλι. Ο ποδοσφαιριστής είναι παιδί. Έστω πως ο Μάναλης έκανε μια μ@…ια. Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβει ο Γιώργος ότι την έκανε. Αν το καταλάβει το αφήνουμε και πάμε παρακάτω. Σε μια καθημερινότητα και μια κοινωνία 30 ανθρώπων δεν γίνεται να μην υπάρχουν εντάσεις. Αν θέλει κάποιος να τσακώνεται κάθε μέρα, είναι το πιο εύκολο πράγμα για τον προπονητή. Αλλά και πάλι δεν γίνεται να μην τσακωθείς. Άνθρωποι είμαστε. Αλλά με όρια.

– Ο «μανούρας» των αποδυτηρίων ποιος είναι;

Λ.Κ.: Ο Κατίδης. Είναι ωραίος στην πλάκα και δεν είναι κουραστικός. Ο Σκεντεράι πάλι δεν ακούγεται, αλλά είναι το παιδί που θες να τον πειράξεις. Η δε γίνεται να μην πειράξεις τον Μηλιώτη ας πούμε, που είναι «μουγγός». Δεν γίνεται να μην πειράξεις επίσης τον Τσιλιγκίρη. Για το μαλλί του και για το «έτσι» του.

– Οι πιο αθόρυβοι;

Λ.Κ.: Βλάχος με τρομερή αύρα. Ο Πολίτης είναι ο «μάγκας» της υπόθεσης. Εχει το Χαλκιδεϊκο πάνω του. Από την άλλη «τσαντίλας» είναι ο Αλεξίου. Μπορεί να το γυρίσει το μάτι σε δύο δευτερόλεπτα. Πιο ώριμος ο Ντιέγκο που τον σέβονται όλοι… κι αυτός βέβαια πειράζει. Από τα πιο ώριμα παιδιά είναι ο Κωνσταντίνου. Θα συμμετέχει θα κάνει αλλά είναι ωραίος. Πιστεύω ότι θα γίνει και προπονητής. Τον βλέπω στο γήπεδο που μιλάει και μαζεύει πράγματα. Κορνέζος είναι ένα παιδί που την φωνή του δεν θα την ακούσεις. Είναι και ταλέντο μεγάλο. Εμείς έχουμε και ένα καλό. Τα παιδιά από πίσω είναι εξαιρετικά. Ο Νίκος ο Χριστοδούλου είναι η ατραξιόν της ομάδας. Γελάω πολύ μαζί του και είναι εξαιρετικός στη δουλειά του. Τα δύο παιδιά από πίσω είναι σημαντικά. Ο Βασίλης και ο Παναγάκος είναι απίστευτοι. Εάν τους ζητήσεις να πάει στην άλλη μεριά για μια ασπιρίνη θα στη φέρουνε. Είναι παιδιά που αγαπάνε την ομάδα και δεν το κάνουνε για τα λεφτά.Θέλω να πω και δυο λόγια για τον Τάκη (σ.σ: Γιαννόπουλος). Συνεργάστηκα πρώτη φορά μαζί του και έχω τρομερή άποψη. Στο κομμάτι του τον θεωρώ από τους πολύ καλούς με τις γνώσεις που έχει. Είναι ένα παιδί που είναι ποδοσφαιρικός. Μπορείς να κάνεις ποδοσφαιρική κουβέντα. Τον εκτιμάω πολύ, και είναι κρίμα που δεν μπόρεσε να λύσει τα προβλήματά του και να μην τον έχουμε.

– Τον Κ. Στάθη Φριλίγγο τον γνώριζες;

Λ.Κ.: Γνωριζόμασταν από τα γήπεδα. Είναι ένας άνθρωπος με τεράστιες γνώσεις και αλλά και εμπειρία στο κομμάτι αυτό. Με τον Φριλίγγο δίπλα σου έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Είναι διαφορετικός όμως ο Φριλίγγος σαν Γενικός Αρχηγός και ο Τάκης σαν τεχνικός διευθυντής. Εχω σε τρομερή εκτίμηση και τον Δημήτρη τον Καραφαντή. Είναι ένα παιδί που πονάει την ομάδα. Όλοι οι άνθρωποι που είναι γύρω – γύρω. Την πονάνε την ομάδα.

Πρέπει να φέρουμε εις πέρας την αποστολή. Όλα είναι λυμένα. Πρέπει να ανέβουμε. Είναι υποχρέωση μας να το κάνουμε. Πρέπει. Είναι αδικία για τους ανθρώπους αυτό.

– Με το ρόστερ το τωρινό. Τι θέση θα είχες στη FootballLeague;

Λ.Κ.: Θα ήμασταν σίγουρα στην εξάδα. Βλέπω ομάδες εκεί που δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι καλύτερες μας.

– Ο όμιλος φέτος;

Λ.Κ.: Εχει πιο δύσκολες ομάδες με ιδιαιτερότητες. Η Κρήτη έχει ομάδες στην Α’ Εθνική κι έτσι παίρνουν δανεικούς παίκτες πιο εύκολα και ενισχύονται. Γενικά είναι ένας δύσκολος όμιλος. Τον Εθνικό τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Δίνουν κάτι παραπάνω απέναντί μας και είναι λογικό.

-Ποιος ο ρόλος της γυναίκας σου σε όλο αυτό και… ποιος κάνει κουμάντο στο σπίτι;

Λ.Κ.: Ποιος κάνει κομάντο στο σπίτι;…… (αναμονή και σκέψη) Εγώ κάνω κουμάντο. Η γυναίκα είναι όλα τα λεφτά. Αυτή θα ασχοληθεί με τα παιδιά διότι εμείς τρέχουμε και λείπουμε. Είναι ο ρόλος της τέτοιος που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Δεν γίνεται χωρίς αυτή. Της είχα υποσχεθεί βέβαια όταν γνωριστήκαμε πως κάποια στιγμή θα σταματήσω και δεν θα ασχοληθώ ξανά με αυτά αλλά….

-Πως κι αποφάσισες και ξύρισες το κεφάλι;

Λ.Κ.: Λοιπόν, ακούστε. Επαιζα ένα ματς όταν ήμουν 19 που ήταν τηλεοπτικό. Ο πατέρας μου το έγραψε στο βίντεο να το δούμε μαζί. Κάποια στιγμή όταν το παρακολουθούσαμε βλέπω έναν με λίγο «κενό» στο κεφάλι και του λέω: «Πατέρα ποιος είναι αυτός ο γέρος;». Τότε ο πατέρας μου είπε πως είμαι εγώ και από τότε άρχισα να το ξυρίζω. Πρέπει να ήμουν από τους πρώτους «καραφλούς» στην Ελλάδα!

– Κλείνοντας…

Λ.Κ.: – Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο του Εθνικού και να είναι δίπλα μας, ώστε να στηρίξει την προσπάθειά μας. Ο Εθνικός έχει δυναμική αυτή την στιγμη για μεγάλα πράγματα. Θα βαδίσει σε άλλα μονοπάτια. Χρόνια πολλά!