Κρίμα και άδικο…παλεύει για διοίκηση ο Παναρκαδικός

Είναι πραγματικά απίστευτο το γεγονός αν κάτσει κανείς να αναλογιστεί πως και γιατί ο Παναρκαδικός  έχει βρεθεί σε αυτό το τόσο ιδιαίτερο και δύσκολο διοικητικό αδιέξοδο και φλερτάρει με το να περάσει την πόρτα του Πρωτοδικείου.

Το ιστορικό σωματείο της Τρίπολης για ένα ακόμα καλοκαίρι βλέπει μπροστά του μαύρα σύννεφα να κάνουν την εμφάνιση τους πάνω από το γήπεδο του και μάλιστα σε μια περίοδο όπου φαίνονταν τα πάντα να είχαν μπει σε μια σειρά.

Το οξύμωρο ; Το τρελό  ;  Το εξωφρενικό  ; (βάλτε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε για να πάμε παρακάτω) είναι πως ο Παναρκαδικός έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο ενός απίστευτου διοικητικού αδιεξόδου αυτή την στιγμή σε μια χρονιά όπου η ομάδα αγωνιστικά πέτυχε τους στόχους της έχοντας εξαιρετική εικόνα και σε μια χρονική στιγμή για τον σύλλογο όπου οικονομικά τα πράγματα όχι απλώς έχουν μπει σε μια τάξη αλλά υπάρχει ένας μεθοδικός ορθολογισμός με τους πράσινους να μη χρωστούν ευρώ πουθενά και σε κανέναν έχοντας γίνει μια υποδειγματική διαχείριση εσόδων-εξόδων αυτή την διετία.

Ο Παναρκαδικός της περσινής σεζόν τερμάτισε στην τέταρτη θέση του 6ου ομίλου της Γ’ Εθνικής κατηγορίας (πιθανόν και τρίτος αλλά μικρή σημασία έχει τώρα) παίζοντας κατά γενική ομολογία αντιπάλων, φιλάθλων και οποιουδήποτε άλλου είχε μια εικόνα αυτού του ομίλου το καλύτερο ποδόσφαιρο έχοντας κερδίσει των απόλυτο σεβασμό όλων όσων αντιμετώπισε.

Ο Παναρκαδικός της διετίας αυτής σε οικονομικό επίπέδο χάρης στην σοβαρότητα, στο πλάνο και κυρίως στις θυσίες και στην δουλειά της διοίκησης του κατάφερε σε δύσκολους καιρούς να τα καταφέρει περίφημα με το σωματείο να επιστρέφει στον σωστό δρόμο της λογικής και της σύνεσης σε κάθε επίπεδο.

Και όμως όλα αυτά σε ένα χιλιοταλαιπωρημένο σωματείο όπως αυτό δεν φαίνεται να είναι αρκετά για να του προσφέρουν μια συνέχεια στην ομάλότητα, στην προσπάθεια αλλά και στην εξέλιξη που είχε ξεκινήσει να φαίνεται ακόμα και σε θέματα αντίληψεων η και νοοτροπίας από το παρελθόν με τον Παναρκαδικό να βγάζει υγεία, εμπιστοσύνη και μεγάλη σοβαρότητα κερδίζοντας το με κόπο και με την προσωπικότητα αυτών που μπήκαν μπροστά την δύσκολη στιγμή το 2018 και βάστηξαν γερά το πηδάλιο ενός τόσο δύσκολου καραβιού.

Θα μποροούσαμε να χαλάσουμε τόνους ίσως από μελάνι για να γράψουμε τα όσα έχει περάσει αυτό το σωματείο, για διοικητικά λάθη από το παρελθόν, για ανθρώπους που έπαιξαν με το όνομα της ομάδας τις προηγούμενες δεκατίες, για το γεγονός πως όσες φορές και αν έπεσε βρήκε τον τρόπο να σηκωθεί και πάλι και πολλά άλλα ωστόσο αυτό που έχει σημασία είναι το σήμερα, το τώρα με το τριφύλλι να βρίσκεται και πάλι στον δρόμο προς τον Γολγοθά (βλέπε Πρωτοδικείο).

Όλα όσα πέτυχε η ομάδα αυτά τα δύο χρόνια και όλα όσα κατάφερε η διοίκηση με τη σειρά της αποτελούν μια ενεργή νάρκη που είναι έτοιμη αν τελικά εκραγεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα και το σωματείο από το “Δόξα τον Θεό” να περάσει στο “βοήθα Παναγιά” αναφορικά με τις συνέπειες του Πρωτοδικείου που θα προέλθουν από την απίστευτη αδιαφορία που ξεχειλίζει σε μια τέτοια κρίσημη στιγμή για το σωματείο.

Τέσσερις Γενικές Συνελεύσεις με κανένα απότελεσμα. Τέσσερις Γενικές Συνελεύσεις όπου η παρουσία μελών μοιάζει αποκαρδιωτική πέρα ως πέρα. Τέσσερις Γενικές Συνελεύσεις και καμία λύση. Τέσσερις Γενικές Συνελεύσεις γεμάτες αδιαφοριά και απαξίωση (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ανθρώπων που είναι εκεί πάντα). Αποτέλεσμα; Το σωματείο να βρίσκεται μια ανάσα από το Πρωτοδικείο με την Γενική Συνέλευση να αναγκάζεται να καταφύγει στην λύση αυτή έχοντας εξαντλήσει παράλληλα όλα τα περιθώρια που είχε.

Από τις 27 Μαίου εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες ο Παναρκαδικός που δεν έχει την παραμικρή οικονομική εκρεμμότητα παλέυει να γίνουν οι εκλογικές αρχαιρεσίες, να βρει μια διοίκηση βάζοντας μπροστά το πλάνο για τον προγραμματισμό της νέας σεζόν μα μάταια.

19 μέρες μέτα την πρώτη Γενική Συνέλευση έχουν ακολουθήσει τρεις ακόμα και δεν έχει βρεθεί ούτε ένας να να εκδηλώσει ενδιαφέρον για το διοικητικό σχήμα έστω και με τις δικές του προϋποθέσεις και μάλιστα σε ένα σωματείο που δεν έχει την παραμικρή οικονομική εκκρεμότητα έχοντας ένα εξαιρετικό στάτους διαφάνειας και είναι «εν λευκώ» στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να μπει μπροστά.

Ε, συγγνώμη αλλά αυτά δεν γίνονται πουθενά… Η μάλλον γίνονται στον Παναρκαδικό (που αλλού βέβαια;). Άραγε τα ερωτήματα και απορίες που αναπόφευκτά μπαίνουν στο τραπέζι προς όλους αυτους που δηλώνουν στην πόλη Παναρκαδικοί, προς όλους τους παλαιμάχους που κανένας δεν ήρθε σε μια Γενική Συνέλευση να καταθέσει έστω την άποψη του και να εκφράσει την γνώμη του για την σοβαρότητα της κατάστασης και προς όλους όσους πραγματικά τους νοιάζει και θέλουν να συνεχίσει αυτή η ομάδα να παραμείνει ζωντανή είναι απλά και κατανοητά: Αξίζει το σωματείο να περνάει όλο αυτό; Αξίζει ο Παναρκαδικός χωρίς χρέη και οικονομικές ατασθαλίες να είναι σε αυτό το σημείο; Αξίζει η ομάδα να είναι και πάλι στο χείλος του γκρεμού; Αξίζει αυτή η ομάδα να κάνει Γενικές Συνελεύσεις με τόσο μικρή παρουσία μελών; Αξίζει ο Παναρκαδικός αυτή την αδιαφορία; Αξίζει να βρίσκεται στο κατώφλι του Πρωτοδικείου; Αξίζει ρε παιδιά στην τελική να κινδυνεύει να διαλύθει αυτό το σωματείο από απαξίωση;

Είναι πραγματικά κρίμα και πάρα πολύ άδικο και για την 93χρονή ιστορία του μεγάλου Παναρκαδικού αλλά και για τα όσα έχει καταφέρει αυτά τα χρόνια το σωματείο να βιώνει μια τόσο δύσκολη κατάσταση με την αδιαφορία να χτυπάει και να πονάει πιο πολύ απ’ όλα την ψυχή του ένδοξου τριφυλλιού της Τρίπολης.

Ο διάσημος ισραηλινός συγγραφέας Νταβίντ Γκρόσμαν λέει πως «η αδιαφορία σκοτώνει χωρίς πτώματα»και αυτή η αδιαφορία είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που μπορεί να βάλει κάτω τον Παναρκαδικό αυτό το σωματείο που όσες φορές και αν έπεσε άλλες τόσες βρήκε την δύναμη και σηκώθηκε. Ας μην επιτραπεί αυτό να γίνει ο σταυρός του μαρτυρίου του τριφιλλιού. Το σωμετειο ΠΡΕΠΕΙ βάση της γενικής του εικόνας (αγωνιστική – οικονομική) και ΟΦΕΙΛΕΙ (βάση της ιστορίας του) να βρει την λύση, να βρει διοίκηση και να βρει και πάλι τον δρόμο του.

Στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνάει το σωματείο απαιτείται έστω και την ύστατη στιγμή να βρεθεί η λύση αν θέλουμε πραγματικά όλοι η ομάδα αυτή να παραμείνει στον ποδοσφαιρικό χάρτη της χώρας μας. Ας γίνει γίνει λοιπόν πράξη πως ο Παναρκαδικός είναι πάνω από όλα.

ΥΓ. Αξίζει μια κουβέντα και ένας καλός λόγος γι’ αυτούς τους λίγους, τους πιστούς, τους ρομαντικούς που κάθε εβδομάδα είναι εκεί, που καταθέτουν τις προτάσεις τους, που αγωνιούν για το μέλλον του σωματείου.

Πηγή – arcadiaportal.gr