Μαυρέλος : Τέλος !!!

Την απόφαση του να «κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια »  πήρε ο ποδοσφαιριστής της Ελλάδας Ποντίων Μάνος Μαυρέλος. Την Κυριακή στον αγώνα με την Θύελλα Μοσχάτου είπε αντίο στην ενεργό δράση . Σε μια επιτυχημένη

Με επιστολή του ο 38χρονος άσος αναφέρει κάνοντας την δική του ποδοσφαιρική διαδρομή:

«Η ζωή τελικά τρέχει με έτη φωτός, όπως λέει και το τραγούδι. Γυρνάω πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και με θυμάμαι σαν χθες, να ξεκινάω χωρίς δελτίο, στη ζούλα, στα χωμάτινα γήπεδα Πειραιά.
Οι δικοί μου θυμαμαι έλεγαν, μια λόξα παιδική ειναι, θα του περάσει. Μα εγώ το ήξερα ότι ταξίδι θα είναι υπέρΠοντιο.. Και τελικά ήταν.
Σήμερα σκέφτομαι:τι ταξίδι θεέ μου!!!! Πόσες θυσίες, πόσα παράτησα για να τρεχω πίσω από το πετσί.
Αν με ρωτάς, θα το ξανακάνες; ΝΑΙ και ξανά Ναι και θα έκανα και περισσότερα!!!
Παιχταράς δεν υπήρξα ποτέ,φαντεζί, ούτε ξέρω τον όρο, αντιθέτως πολύ τραχύς με την μπάλα!
Έτσι αρχές Ιουλίου κάθε χρόνο, όλα αυτά τα μειονέκτηματα μου, επρεπε να τα καλύψω με έναν και μόνο τρόπο που μου είχε απομείνει(λόγο ηλικίας). Την προπόνηση.’ ‘Μαραθώνιες’ ‘ για
άλλους προετοιμασίες, που διαρκούσαν μαζί με αυτές των ομάδων γύρω στους 3 μήνες (τέλος Σεπτεμβρίου το πρώτο επίσημο ματς). Για μένα αυτή η περίοδος ήταν δεδομένη,κάτι σαν ιεροτελεστία, με αγάπη προς αυτο που κάνω, ήταν η ρουτίνα μου. Ίσως σε αυτό να οφείλεται ότι στα 25 αυτά χρόνια, δεν έμαθα ποτέ τι θα πει μυϊκός τραυματισμός. Ένα μελημα είχα μόνο, πως θα εμφανιστώ τη νέα σεζόν στο γήπεδο. Δεν ηθελα να δώσω σε κανένα το δικαίωμα να μην με λογαριάζει(ποδοσφαιρικά).Υπήρξαν όμως και αυτοί….Είπαν δεν μου κάνει ή ξόφλησε ο Μαυρέλος. Σε αυτούς έχω να πω μόνο, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Κατάφεραν μόνο, να με πεισμώνουν, για να δουλεύω περισσότερο και να προσπαθώ να γίνω καλύτερος. Όσοι με ζούσαν από κοντά, ξέρουν.
Ήθελα να είμαι πάντα στις επάλξεις και όχι στην εφεδρεία. Κάπου τα κατάφερα και αλλού όχι. ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ, και αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα, που πήρα από το ποδόσφαιρο. Καθημερινή πάλη, για να πάρω ότι μου αξίζει. Καθημερινή πάλη, κυρίως με τον εαυτο μου.
Και έρχεται η ώρα που μετα από 25 χρόνια ενέργου δράσης, με ρωτάνε όλοι… . Μά τι κέρδισες από όλα αυτά; Σίγουρα τίποτα υλικό!!!αλλα θεωρώ, ότι φεύγω πολύ πλούσιος από το ποδοσφαιρο. Φιλίες που θα κρατήσουν μια ζωή και εμπειρίες που για να τις ζήσει κάποιος, ίσως χρειαστεί 2 ζωές. Και να φανταστείς ήμουν ένας ερασιτέχνης!!!ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΣΑΣ ΣΤΟ ΠΟΔΌΣΦΑΙΡΟ ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ ΚΡΑΤΉΣΤΕ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ.
Χθες στο Ορυζομύλων έκλεισα, όπως θα ήθελε κάθε ερασιτέχνης, το δικό μου ποδοσφαιρικό ταξίδι. Μια ομάδα οικογένεια, μαζεμένη, επιτυχημένη, τηρουμένων των αναλογιών, των ευτράπελων και των δυσάρεστων που δημιουργήθηκαν, στην αρχή της χρονιάς.
Μία ομάδα που θέλω να πιστεύω, ότι τιμησα τις αξίες που πρεσβεύει με την βαριά ιστορία του Πόντου και του Ποντιακού Ελληνισμού.
Μία ομάδα που με τίμησε, έχοντας με αρχηγό της, όλα αυτά τα χρόνια που φορέσα την φανέλα του συλλόγου και τιμώντας με στον τελευταίο μου αγώνα(φωτο) ως ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς μου σε αυτόν.
Μπορεί να μην είμαι Πόντιος στην καταγωγή, αλλά νιώθω τιμή να με θεωρείτε, έναν από εσας.
Κάπου εδώ πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στις ομάδες τις οποίες αγωνιστηκα, όλες βαριές φανέλες και πρωτάθλητριες. Πάντα χρονιές πρωτάθλητισμου, με ελάχιστες εξαιρέσεις. (Μικτή Λιμενικού Σώματος – Αετός Κορυδαλλού – Καρλόβασι Σάμου – Πολυκρατης Σάμου – Ερμής Κορυδαλλου). Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους προπονητές και τις διοικήσεις αυτών των ομάδων. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν χωράνε κακίες και μίση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. (Αντίπαραθέσεις πάντα υπήρξαν).
Ευχαριστώ την οικογένεια μου, για την υπομονή, την υποστήριξη και την ανοχή που εδειχναν όλα αυτά τα χρόνια , για να κάνω με σεβασμό αυτό που αγάπησα από μικρό παιδί.

Αφήνω τελευταίους όλους εσάς εκεί στα Ρώσικα. Μόνο εμείς ξέρουμε τι έχουμε καταφέρει φέτος, μια ομάδα στα πρόθυρα της διάλυσης καταφέραμε να κάνουμε έναν 2ο γύρο πρώταθλητισμου. Συγκέντρωσαμε 33 βαθμούς όσους και ο πρωταθλητής του ομίλου.
Στιγμές που η ομάδα κρεμόταν σε μια κλωστή αλλά εσείς με το φιλότιμο και το ταλέντο σας την κρατήσατε εκεί που αρμόζει στη φανέλα αλλά και στα ονόματα σας.
Μαζί σας θα πήγαινα και στον πόλεμο.
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε καθέναν από εσάς,στον κοουτς Γρίμπιλα, τον Χρήστο Τσαουση, τον πρόεδρο Κώστα Φούντα και ολο το διοικητικό συμβούλιο.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.
Μην ξεχνάτε ποτέ. ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΓΡΆΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΊΑ.»