Ο άλλος Γιάννης Κουσάνας….

Ο προπονητής της Δόξας Βύρωνος, Γιάννης Κουσάνας, μοιράζεται με την «ΩΡΑ» την εμπειρία του από την παρουσία του στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην πανδημία, ως διασώστης του ΕΚΑΒ…

Στην ιστορία με την πανδημία δεν ενυπάρχουν θετικά και αρνητικά. Η εμφάνισή της στη ζωή των ανθρώπων έχει φέρει μόνο θανάτους, σωματικό πόνο, θλίψη για τις απώλειες, πλήγματα στην ψυχολογία, στην οικονομία, αλλά και αναστολή σε μία σειρά από δραστηριότητες που έδιναν χρώμα στην καθημερινότητα. Μέσα από τη συλλογιστική διαδικασία και μόνο σε δεύτερο χρόνο, η περιπέτεια με τον Κορονοϊό «βοηθάει» να κατανοήσουμε τις προτεραιότητες, να ιεραρχήσουμε τις επιθυμίες και, εν τέλει, να διακρίνουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, χωρίς να λησμονούμε ότι τα κριτήρια δεν τα επιλέγουμε πάντα εμείς…

Στο οκτάμηνο που έχει περάσει από τις αρχές Μαρτίου, όταν εισέβαλε ο ιός στην ελληνική κοινότητα, ο Γιάννης Κουσάνας έχει συνειδητοποιήσει όσο ποτέ πως το ποδόσφαιρο, πέρα από απόλαυση, έχει και τη μορφή «ψυχοθεραπείας», που κρίνεται μάλλον σημαντική για όσους καλούνται να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις στο επάγγελμά τους. Ο ίδιος, προπονητής της Δόξας Βύρωνος και διασώστης στο ΕΚΑΒ, αναπολεί την πίεση που νιώθει όταν βρίσκεται στον πάγκο και δηλώνει πως την προτιμά σαφώς, από εκείνη που ασκεί η μάχη με την πανδημία.

«Η παρουσία μου στη Δόξα, ως ομάδα με δυναμική και αυξημένες απαιτήσεις, θα μπορούσε να πει κανείς ότι φέρνει πίεση. Όμως, είναι ωραία η πίεση του ποδοσφαίρου! Φεύγω από μία πίεση εντελώς διαφορετική και πάω σε μία… ευχάριστη και δημιουργική πίεση. Νομίζω κιόλας ότι πρέπει να υπάρχει αυτή η πίεση στο ποδόσφαιρο, γιατί σε κάνει να το ζεις περισσότερο, να θέλεις να βελτιωθείς, να ασχολείσαι με το τι πρέπει να αλλάξει. Ειδικά μετά από μία ήττα, σκέφτεσαι τί δεν πήγε καλά για να το διορθώσεις. Προσωπικά με πειράζει η ήττα, αλλά ακόμα κι αυτήν, τη ζω έντονα! Μου αρέσει κι αυτό το συναίσθημα, γιατί η νίκη την επόμενη εβδομάδα θα σου προκαλέσει ένα ακόμα πιο έντονο και ωραίο συναίσθημα. Γενικά ζω έντονα το ποδόσφαιρο» υπογραμμίζει ο 46χρονος προπονητής, η καθημερινότητα του οποίου έχει εδώ και αρκετούς μήνες λιγότερη προπονητική, αλλά πολύ περισσότερη πίεση:

«Είναι μία πρωτόγνωρη κατάσταση και για εμάς, τους διασώστες, και για τους νοσηλευτές η μάχη με την πανδημία και αυτό την κάνει ακόμη πιο δύσκολη. Ειδικά εμείς, στο ΕΚΑΒ, είμαστε οι πρώτοι που πηγαίνουμε στον ασθενή. Σε ορισμένες περιπτώσεις πάμε στα… τυφλά. Παίρνουμε έναν άνθρωπο εμπύρετο, που όμως δεν ξέρουμε αν έχει Covid-19. Μπορεί να μην το ξέρει ούτε ο ίδιος. Στο πρώτο κύμα, ο κόσμος ήταν πιο επιφυλακτικός. Πολλές φορές, ίσως κι από φόβο, δεν έλεγε ακριβώς τι μπορεί να είχε. Έτσι, δεν παίρναμε κι εμείς τα κατάλληλα μέτρα. Τώρα ο κόσμος είναι πιο συνειδητοποιημένος, αν και έχουν βοηθήσει πολύ τα τεστ. Μπορείς ακόμα και μόνος σου να ζητήσεις να κάνεις το τεστ, αν έχεις συμπτώματα. Τώρα είμαστε πιο προετοιμασμένοι».

Σε εκείνο το σημείο, προσθέτει: «Πέρα από το ότι πρόκειται για πολύ ψυχοφθόρα δουλειά, γιατί έχεις να κάνεις με ανθρώπινες ζωές και η κάθε απόφαση είναι σημαντική, είναι και πολύ δύσκολο να οργανωθεί, ειδικά με τον Covid-19. Εκτός ότι πρέπει να φροντίζουμε για τη δική μας υγιεινή, μετά από σχεδόν όλα τα περιστατικά, τα ασθενοφόρα πηγαίνουν για απολύμανση. Αυτά πρέπει να μένουν εκτός βάρδιας τουλάχιστον για μία ώρα. Θα έπρεπε να έχουμε… πεντακόσια ασθενοφόρα! Πλέον, τα ύποπτα περιστατικά είναι πολύ περισσότερα από την περίοδο του πρώτου κύματος».

Η πρωταρχική σκέψη των πολιτών που ενημερώνονται για την εξέλιξη της πανδημίας, σχετίζεται ευθέως με το ενδεχόμενο του θανάτου. Ως εργαζόμενος που προσφέρει τις υπηρεσίες του από την πρώτη γραμμή, ο Γ. Κουσάνας καταθέτει και μία άλλου είδους προέκταση των συνεπειών του Covid-19 στους ανθρώπους που ασθενούν.

«Εκείνο που μου έχει μείνει περισσότερο είναι η μοναξιά και η μοναχικότητα που νιώθει ο ασθενής. Υπό μία έννοια, είναι και ένα είδος ρατσισμού αυτό που βιώνει. Θέλει μια ειδική μεταχείριση, φοβάσαι να τον πλησιάσεις, φοβάται κι ο ίδιος, αλλά δεν μπορείς να του μιλήσεις, όσο κι αν το θες. Φοράμε αυτή την απρόσωπη στολή, είμαστε επιφυλακτικοί και πολλές φορές μας κυριεύει και ο φόβος. Έτσι, βλέπεις μια αβεβαιότητα και μια μελαγχολία στο πρόσωπό του, γιατί δεν γνωρίζει κι εκείνος πως θα εξελιχθεί. Έπειτα, πάει στο νοσοκομείο, δεν επιτρέπεται επισκεπτήριο, δεν επιτρέπεται να τον δει κανείς, είναι μόνος του! Αυτό το πράγμα είναι πολύ δύσκολο».

Η δουλειά του διασώστη «κουβαλούσε» ούτως ή άλλως ψυχικά «βάρη». Ο ίδιος, ωστόσο, προτιμά να μην τα μεταφέρει στο σπίτι του: «Παλαιότερα, πριν αποκτήσουμε με τη σύζυγό μου τα παιδιά, έλεγα κάποια ακραία περιστατικά, γιατί ήθελα να τα βγάλω κι από μέσα μου. Κάποιες φορές νιώθεις την ανάγκη να μοιραστείς κάτι που έζησες σε μία δύσκολη βάρδια. Τώρα, όμως, αποφεύγω γιατί δεν θέλω να τα ακούνε και τα παιδιά μου. Γενικά, δεν είναι καλό να μεταφέρεις την πίεση της δουλειάς στο σπίτι».

Από τις αρχές Ιουλίου βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία της Δόξας. Το ξεκίνημά της στον 3ο όμιλο ξεπερνά τις αρχικές προσδοκίες, καθότι νεοφώτιστη στην Α’ Κατηγορία της ΕΠΣ Αθηνών. Στις πρώτες επτά αγωνιστικές που… πρόλαβαν να πραγματοποιηθούν, ο απολογισμός είναι πέντε νίκες και δύο ισοπαλίες, με τους αήττητους κυανόλευκους να καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση στην κατάταξη. Ο Γιάννης Κουσάνας περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις από την παρουσία του στην ιστορική ομάδα του Βύρωνα.

«Αυτό που συμβαίνει στη Δόξα, δεν το έχω ξαναζήσει. Έρχονται και βλέπουν ακόμα και τις προπονήσεις. Στους αγώνες, μένει ο κόσμος μετά το παιχνίδι και συζητάει για την ομάδα. Υπάρχει μία παθολογική αγάπη για τη Δόξα. Έχει τον τρόπο της αυτή η ομάδα να πορεύεται. Είναι στο dna της! Υπάρχουν πολλοί φίλαθλοι και επιχειρηματίες που μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν, αν δουν μία προσπάθεια που αξίζει».

Όσο για το χρονικό της συμφωνίας του με τους διοικούντες, αλλά και της προσπάθειας των ποδοσφαιριστών στους πρώτους δύο μήνες, υπογραμμίζει:

«Όταν ανέλαβα την ομάδα, γνώριζα πως ήταν νεοφώτιστη και χωρίς μεγάλο μπάτζετ. Είχα, όμως, μέσα μου το ένστικτο ότι θα πηγαίναμε καλά, γιατί είμαι μία ομάδα με δυναμική, μια ομάδα με την οποία ασχολείται πολύς κόσμος στον Βύρωνα. Αυτό ήταν που με έκανε να σκεφτώ πως άξιζε τον κόπο να πάω» εξηγεί αρχικά και συμπληρώνει σχετικά με τις στοχεύσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή: «Έχουμε κάνει ένα καλό ξεκίνημα. Όσο είσαι ψηλά στη βαθμολογία, κοιτάς και πιο ψηλά. Μας αρέσει που είμαστε ψηλά, δεν παίρνουν όμως τα… μυαλά μας αέρα! Δουλεύουμε για να είμαστε όσο πιο έτοιμοι γίνεται και, με τη βοήθεια της διοίκησης, με κάποιες προσθήκες που μπορεί να γίνουν, ίσως καταφέρουμε να είμαστε κοντά στις πρώτες θέσεις».

Τέλος, δεν κρύβει τον προβληματισμό του για τη συνέχεια της σεζόν: «Είναι πρόβλημα αυτή η διακοπή για τις ομάδες, για τους ποδοσφαιριστές μας, για όλους μας. Είναι δύσκολο και για τις διοικήσεις. Οταν δεν πάει καλά η δουλειά ενός επιχειρηματία ή ενός χορηγού, πως να βοηθήσει οικονομικά την ομάδα; Νομίζως πως όταν επιστρέψουμε, δεν θα είναι όπως πριν, θα έχουν αλλάξει πράγματα και στο αγωνιστικό και στο διοικητικό κομμάτι. Θα είναι ένα στοίχημα για όλους μας, όταν με το καλό ξεκινήσουμε».