Το κρυφό ταλέντο του Στράτου Καραχάλια

Παράδειγμα προς μίμηση για το τι σημαίνει ερασιτεχνικός αθλητισμός αποτελεί ο Στράτος Καραχάλιας που χρόνια τώρα οργώνει τα γήπεδα της Δυτικής Αττικής. Επί σειρά ετών ο «καράφλας» ήταν η σημαία του Ηρακλή Ελευσίνας. Κάποιοι στο σωματείο αυτό βιάστηκαν να του κρεμάσουν τα ποδοσφαιρικά παπούτσια και να τον θέσουν εκτός πράσινου τερέν, έχοντας ως επιχείρημα τα παραπανίσια κιλά του. Για να του χρυσώσουν το χάπι του πρότειναν θέση στο διοικητικό σχήμα με αρμοδιότητα το ποδοσφαιρικό τμήμα.

Ο «χοντρός» όμως δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα. Το πάθος του για το ποδόσφαιρο, η αγάπη του για αυτό που κάνει, η δίψα να αγωνιστεί και να φορέσει αθλητική στολή τον έκανε λίγο πριν τα 35 του να πάει στην Λαμπερή , της οποίας μέλος είναι για δεύτερη χρονιά.

Ο ρόλος του Στράτου στην ομάδα είναι πολυσύνθετος. Μπορεί τα παραπανίσια κιλά να γίνονται ενίοτε αντικείμενο σχολιασμού στην εξέδρα, ενδεχομένως η τεχνική κατάρτιση που έχει να μην είναι και η καλύτερη, έχει όμως αυτό που θέλει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Πάθος, δύναμη και κυρίως αγάπη για τη μπάλα. Ο ρόλος του Στράτου Καραχάλια ξεδιπλώθηκε στον αγώνα της Λαμπερής με τους Αγίους Αναργύρους.

Με μια μπαλιά πάρε – βάλε γύρω στα τριάντα μέτρα στην πλάτη των αμυντικών των Αγίων Αναργύρων έχρισε σκόρερ έναν συμπαίκτη του. Και όταν οι αντίπαλοι πίεζαν τότε με την εξυπνάδα του έδειξε γιατί αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για κάθε προπονητή. Την ώρα που ήταν θέμα χρόνου η ισοφάριση, ο προπονητής της Λαμπερής, Βαγγέλης Νικολάου, έκανε την κίνηση που θα έκανε ο κάθε έμπειρος κόουτς που έχει στην ομάδα του τον Στράτο. «Αλλαγή ο Στράτος» είπε ο προπονητής και ο Καραχάλιας τίναξε στον αέρα τον ρυθμό των Αγίων Αναργύρων. Για να αποχωρήσει από το γήπεδο πέρασαν περίπου πέντε λεπτά. Στην αρχή έκανε τον… Κινέζο ότι δεν κατάλαβε και καλά ότι βγαίνει αυτός, μετά έψαχνε να βρει το περιβραχιόνιο που είχε χάσει για να το παραδώσει, στη συνέχεια χτένιζε την …καράφλα του, χαιρέτησε συμπαίκτες του, έδωσε το χέρι του στον διαιτητή και αποχώρησε. Με το «πάγωμα» του ρυθμού και το «ροκάνισμα» του χρόνου, μετά από περίπου ένα λεπτό ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη.

Χρόνια την κάνει αυτή τη δουλειά ο Στράτος, «μανούλα» να κόβει το ρυθμό των αντιπάλων, να «τσαμπουκαλεύεται» με αντιπάλους και διαιτητές- πάντα σε κόσμια επίπεδα- για να «χαλάσει» το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας.

Και αυτό που κάνει το κάνει καλά.