Παυλάκης «Εθνικός από πάππου προς πάππον»

Ο παππούς ήταν εκ των ιδρυτικών μελών του συνδέσμου φιλάθλων Πειραιώς της Καστέλλας. Η γιαγιά είχε στρώσει πολλά τραπέζια στα οποία φιλοξενήθηκαν παλαιοί παίκτες της ομάδας. Λίγο αργότερα, ο μπαμπάς κι ο θείος θα ταξιδέψουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, ώστε να σταθούνε δίπλα στην αγαπημένη τους «μπλε» ομάδα. Δεν γινόταν λοιπόν, ο γόνος αυτής της οικογένειας να μην έχει μέσα του βαθιά ζωγραφισμένο το χρώμα αυτό. Αυτό το μπλε είναι άλλωστε κι ο λόγος που δεν έχει σκεφτεί ποτέ στα 7 χρόνια που φοράει τη φανέλα, να τη βγάλει για άλλο σήμα ή άλλο χρώμα…

– Το καλοκαίρι ανανέωσες το συμβόλαιο σου ώστε να μείνεις για όγδοη χρονιά στην ομάδα του Εθνικού. Ποιο είναι το κίνητρο που σε ωθεί να παίζεις τόσα χρόνια στην ίδια ομάδα;

Μ.Π.: Μου αρέσει να αγωνίζομαι σε μία ομάδα βάσει του συναισθήματος. Ο Εθνικός είναι η ομάδα που ακολουθεί όλη η οικογένειά μου. Από τον παππού μου μέχρι τον πατέρα μου, τον θείο μου έφτασε και σε εμένα. Είναι η ομάδα που έμαθα από μικρός. Μεγαλώνοντας άκουγα μόνο για τον ΕΘΝΙΚΟ. Από εκεί και πέρα είναι όνειρό μου να βρεθώ με τη φανέλα του σε κάποια επαγγελματική κατηγορία και για αυτό το λόγο επιμένω σε αυτή την ομάδα.

– Πλέον δεν είναι σύνηθες να βλέπεις ποδοσφαιριστές να αγωνίζονται στην ίδια ομάδα τόσα χρόνια. Εσύ πώς κι έχεις μείνει κυανόλευκος τόσα χρόνια;

Μ.Π.: Χωρίς να θέλω να φανώ γραφικός, ούτε πως πουλάω «οπαδιλίκι» είναι το πιο όμορφο συναίσθημα να αγωνίζομαι με αυτή την ομάδα. Παθιάζομαι για αυτό το σήμα. Όπως είπα και πριν θέλω να αγωνιστώ σε επαγγελματική κατηγορία με αυτό το σύλλογο.

– Ξεκίνησε η ιστορία από τον παππού. Τι σχέση είχε ο παππούς με τον Εθνικό;

Μ.Π.: Ο παππούς ήταν εκ των ιδρυτικών στελεχών φιλάθλων της Καστέλας. Ήταν «άρρωστος» εθνικός. Θυμάμαι ότι έλεγε πολλές ιστορίες με παίκτες του Εθνικού που έρχονταν στο σπίτι και τους μαγείρευε η γιαγιά.

-Ποιος είναι ο παίκτης-πρότυπο από τις ιστορικές μορφές του Εθνικού;

Μ.Π.: Εγώ δεν τον πρόλαβα, αλλά τα πιο πολλά τα έχω ακούσει από τον παππού και τον πατέρα μου για τον Ρομπέρτο Καλκαντέρα. Ήταν ένας τεράστιος παίκτης που έπαιξε στον Εθνικό.

– Μάκη, μετά τον παππού το μικρόβιο πέρασε στον πατέρα και στον θείο σου;

Μ.Π.: Έτσι ακριβώς. Μετά το μικρόβιο πέρασε στον πατέρα και στον θείο μου. Από αυτούς πάλι έχω ακούσει ένα σωρό ιστορίες. Όσο ήταν νέοι είχαν ταξιδέψει σε ολόκληρη την Ελλάδα για τον Εθνικό και συνεχίζουν να το κάνουν και τώρα.

– Ήσουν στην κοπή της πίτας του συνδέσμου όταν συνέβησαν τα έκτροπα. Πώς βίωσες εσύ αυτή την άνανδρη επίθεση; Τι προκαλεί όλο αυτό το μίσος;

Μ.Π.: Ναι, ήμουν στην εκδήλωση με την οικογένειά μου και την κοπέλα μου. Είναι μεγάλη κουβέντα όλο αυτό. Είναι κάτι στο οποίο δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Ήταν μια εκδήλωση με γυναίκες και παιδιά κι επιτέθηκαν κατά αυτό τον τρόπο. Μου είναι αδιανόητο. Δεν μπορώ να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα. Έχει εκτροχιαστεί η κατάσταση στα οπαδικά τουλάχιστον. Πρέπει να εξαλειφθεί η βία για να γίνει το ποδόσφαιρο καλύτερο και να έρχονται οικογένειες για να απολαμβάνουν το άθλημα. Ποιος γονέας θα έφερνε το παιδί του στο γήπεδο ξέροντας πως μπορεί να συμβούν αυτά τα έκτροπα;

– Πάμε στα προσωπικά τώρα. Πού γεννήθηκες;

Μ.Π.: Γεννήθηκα στο Μαρούσι.

– Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο;

Μ.Π.: Ξεκίνησα από τα σχολικά μου χρόνια όπου ήμουν στην ομάδα 5×5 στο 1ο Δημοτικό σχολείο Κορυδαλλού. Εκεί με προσέγγισε ένας διαιτητής και με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να μπω στην ακαδημία Ερμή Κορυδαλλού. Δεν το πολυσκέφτηκα. Οι γονείς μου πήγαν και με έγραψαν και ξεκίνησα εκεί. Έπαιξα στον Ερμή από τα εννιά μου έτη μέχρι τα είκοσι κι από τα είκοσι μέχρι τώρα στον Εθνικό.

– Πέρα από το ποδόσφαιρο έχεις ασχοληθεί και με κάποιες σπουδές;

Μ.Π.: Παρακολουθούσα το τμήμα Μηχανολογίας στο Mediterranean College, αλλά κακώς δεν ολοκλήρωσα τον κύκλο των σπουδών. Ίσως αν είχα ξεκινήσει αργότερα, να το σκεφτόμουν διαφορετικά και να το τελείωνα. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο βέβαια.

– Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο;

Μ.Π.: Στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να πηγαίνω για καφέ, βόλτες και σινεμά με τους φίλους και την κοπέλα μου. Έχω μετακομίσει στο κέντρο της Αθήνας τα τελευταία δυο χρόνια και γενικά ευχαριστιέμαι πολύ τη βόλτα εκεί.

– Σκέφτεσαι να επισημοποιήσεις τη σχέση με την κοπέλα σου, Μάκη;

Μ.Π.: Ναι, το καλοκαίρι σκεφτόμαστε να αρραβωνιαστούμε.

– Παρακολουθείς ξένο ποδόσφαιρο και ποιες ομάδες σου αρέσουν;

Μ.Π.: Παρακολουθώ το Αγγλικό και Ισπανικό πρωτάθλημα και μου αρέσουν η Λίβερπουλ από την εποχή του Τόρες και η Ρεάλ.

– Φαντάζομαι πως παρακολουθείς Τσάμπιονς Λιγκ. Πού πιστεύεις πως οφείλεται η επιτυχία του Άγιαξ; Στο δικό του πλάνο ή στην παρακμή της Ρεάλ;

Μ.Π.: Νομίζω ότι ισχύουν λίγο και τα δυο. Ο Άγιαξ είναι μια ομάδα με πολύ μικρό μ.ο. ηλικίας. Είναι ομάδα πολύ δουλεμένη όπου τα τελευταία χρόνια είναι όλοι μαζί. Έχει φτιάξει ένα τρομερό σύνολο και η τελευταία του εμφάνιση ήταν εξωπραγματική. Η Ρεάλ κάνει μεγάλη «κοιλιά» τον τελευταίο καιρό.

– Γούρι πριν τη σέντρα;

Μ.Π.: Κάνω πάντα το σταυρό μου πριν μπω στο γήπεδο;

– Αγαπημένο φαΐ μετά το παιχνίδι;

Μ.Π.: Σίγουρα η πίτσα!!!

-Ποιο είναι το μήνυμα του Μάκη Παυλάκη -εκ των αρχηγών της ομάδας- προς τον κόσμο του Εθνικού ο οποίος αγωνιά για την άνοδο;

Μ.Π.: Θέλω ο κόσμος να ξέρει πως όλοι παίκτες και το προπονητικό τιμ ανυπομονούμε κι εμείς όσο δε φαντάζονται καθώς διψάμε για αυτή την άνοδο. Θα δώσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε στα εναπομείναντα παιχνίδια για να τα καταφέρουμε. Γνωρίζουμε πως διακυβεύονται πολλά σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουμε.

-Ευχαριστούμε!

Μ.Π.: Ευχαριστώ κι εγώ.