Σταύρος Λύκος – Αυτός ο αγώνας είναι ωραιότερος…

Επιμέλεια: Δημήτρης Θεοδώρου

Συνέντευξη: Σταύρος Λύκος

Πριν δύο χρόνια «έκοψε» το ποδόσφαιρο για να αφοσιωθεί στις σπουδές του στην Ιατρική. Την Κυριακή έσωσε τη ζωή του τερματοφύλακα Κώστα Παπουτσή. Ο 24χρονος Σταύρος Λύκος περιγράφει, μέσω της «ΩΡΑΣ», τις δύσκολες στιγμές εκείνο το απόγευμα και μοιράζεται ενδιαφέρουσες σκέψεις με αφορμή αυτό το περιστατικό

Όσα όμορφα συμβαίνουν στο ενενηντάλεπτο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα έχουν σημασία μόνο αν όλοι οι πρωταγωνιστές του έχουν τη χαρά να βρίσκονται, σώοι και αβλαβείς, στα σπίτια τους το ίδιο βράδυ. Το… αυτονόητο, νιώθουμε την ανάγκη να το επαναλαμβάνουμε κάθε φορά που γίνεται κάτι και μας θυμίζει πως τίποτε στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Ούτε καν η ίδια η ύπαρξή μας την επόμενη στιγμή.

Οι ελάχιστοι, ελέω περιορισμών, που βρέθηκαν στο δημοτικό στάδιο Νέας Ιωνίας το απόγευμα της Κυριακής, έγιναν μάρτυρες ενός σοβαρού τραυματισμού που ευλόγως βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων τις επόμενες μέρες στη μικρή κοινωνία του αθηναϊκού ποδοσφαίρου. Ύστερα από μία εναέρια διεκδίκηση της μπάλας, ο Κώστας Παπουτσής προσγειώθηκε άτσαλα στον αγωνιστικό χώρο, με συνέπεια να του γυρίσει η γλώσσα. Η παρέμβαση του γιατρού του αγώνα, Σταύρου Λύκου, αποδείχθηκε καθοριστική για τη ζωή του νεαρού γκολκίπερ της Νέας Ιωνίας. Παράλληλα, όμως, ήρθε να υπενθυμίσει πόσο σημαντικό είναι να μην ξεκινάει ούτε μία αθλητική δραστηριότητα χωρίς την παρουσία γιατρού.

Με αφορμή το περιστατικό, η «ΩΡΑ των σπορ» επικοινώνησε με τον νεαρό, πτυχιούχο της Ιατρικής Σχολής Αθηνών (αποφοίτησε τον περασμένο Ιούλιο με βαθμό 9.1!), ο οποίος πριν από δύο χρόνια επέλεξε να αφοσιωθεί στις σπουδές του, παίρνοντας τη δύσκολη απόφαση να «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, με τα οποία έφτασε μέχρι τα γήπεδα της Γ’ Εθνικής ως παίκτης της ΑΕ Ηρακλείου! Ο 24χρονος γιατρός δεν αρνήθηκε να μιλήσει για εκείνες τις δύσκολες στιγμές το απόγευμα της Κυριακής, αλλά και να μοιραστεί μία σειρά από ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που έχουν και συμβουλευτικό χαρακτήρα για μία δύσκολη στιγμή.

«Στη φάση που έγινε το συμβάν, ο Κωνσταντίνος βγήκε έξω από την περιοχή και πήδηξε στον αέρα για να απομακρύνει την μπάλα με το πόδι. Ενώ βρισκόταν στον αέρα, συγκρούστηκε με αντίπαλο ποδοσφαιριστή στο σημείο του τετρακέφαλου, με συνέπεια να γυρίσει και να πέσει στο έδαφος με το κεφάλι και τον ώμο. Αμέσως συνειδητοποίησα από την πτώση πως ήταν κάτι σοβαρό. Έφτασα στη γραμμή, είδα πολλούς να φωνάζουν, ο διαιτητής σφύριξε αλλεπάληλλες φορές και μπήκα στο γήπεδο τρέχοντας. Από εκεί και πέρα, όλα έγιναν… μηχανικά! Οριακά δεν σκεφτόμουν τι έπρεπε να κάνω. Επειδή τα έχω διαβάσει αρκετές φορές, έβγαιναν όλα αβίαστα» αφηγήθηκε στο ξεκίνημα της συνομιλίας ο Στ. Λύκος και συνέχισε: «Όταν έφτασα στον Κωνσταντίνο, είδα πως ήταν αναίσθητος. Αφού πρώτα βεβαιώθηκα ότι δεν ανέπνεε, του έκανα μία κίνηση που λέγεται jaw thrust, την οποία διατήρησα για περίπου δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Τότε ανέπνευσε! Στην αρχή δεν ήξερε που βρισκόταν, έπειτα όμως επανήλθε. Έγινε ένας νευρολογικός έλεγχος και μετά προσπάθησα να σταθεροποιήσω τον αυχένα του, καθώς δεν μπορούσαμε να αποκλείσουμε πιθανό κάταγμα στον αυχένα, κάτι που αν ίσχυε, θα ήταν και οδυνηρό για τον ίδιο. Υποψιαζόμουν και ένα κάταγμα στη δεξιά του κλείδα, κάτι που επιβεβαιώθηκε το ίδιο βράδυ, με τις εξετάσεις».

«Απαράδεκτη η καθυστέρηση του ΕΚΑΒ»

Το περιστατικό που συνέβη το απόγευμα της Κυριακής, ήρθε μεταξύ άλλων να τονίσει τις αδυναμίες και τις ελλείψεις στο Σύστημα Υγείας. Ενδεικτική είναι η κατάθεση του Στ. Λύκου, με αφορμή την άφιξη του ασθενοφόρου στο γήπεδο 45 ολόκληρα λεπτά (!) μετά την κλήση του: «Καθώς προσπαθούσα να επαναφέρω τον Κωνσταντίνο, είχαν αρχίσει ήδη να έρχονται στο μυαλό μου οι σκέψεις για τις εναλλακτικές κινήσεις που θα έπρεπε να γίνουν, στην περίπτωση που δεν είχαμε καλά αποτελέσματα. Οι ενέργειες αυτές θα βοηθούσαν τον Κωνσταντίνο να επιβιώσει, αρκεί όμως να ερχόταν το ΕΚΑΒ σε τέσσερα λεπτά. Ειδοποίησα τα άτομα που βρίσκονταν γύρω μου να καλέσουν το 166 και να πουν ‘παιδί 19 ετών δεν αναπνέει’. Το ΕΚΑΒ, όμως, καθυστέρησε 40 με 45 λεπτά, κάτι που προφανώς είναι απαράδεκτο, όταν πρώτον μιλάμε για μία τέτοια ηλικία και δεύτερον από τη στιγμή που είχε τονιστεί ότι το παιδί δεν ανέπνεε».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζει και μία τοποθέτησή του για τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε στο συμβάν ένας συμπαίκτης του νεαρού τερματοφύλακα. «Καταρχήν, να πω πως ο διαιτητής ήταν απολύτως συνεργάσιμος και ότι ακολούθησε πιστά ό,τι του έλεγα. Από εκεί και πέρα, ένας ποδοσφαιριστής της Νέας Ιωνίας φώναζε δυνατά ‘τι κάνει Θεέ μου, θα πεθάνει, γιατί δεν βάζει το χέρι μέσα στο στόμα;’, την ώρα που έκανα εκείνη την κίνηση για να επαναφέρων τον Κωνσταντίνο. Δεν το λέω για να κατηγορήσω τον ποδοσφαιριστή. Άλλωστε, μετά ήρθε, με αγκάλιασε και μου ζήτησε συγνώμη. Το επισημαίνω, όμως, γιατί καλό είναι να γίνονται κάποιες τέτοιες παρατηρήσεις, από τις οποίες θα μάθουμε για μελλοντικά ποια πρέπει να είναι η σωστή διαχείριση σε ανάλογες περιπτώσεις» επισήμανε, για να δώσει στη συνέχεια άλλη μία σημαντική προέκταση στην κουβέντα: «Θεωρώ ότι τέτοια περιστατικά επιβεβαιώνουν πόσο απαραίτητη είναι η παρουσία ενός γιατρού σε κάθε αγώνα. Μπορεί συχνά και σε πολλούς να μην φαίνεται απαραίτητη, ωστόσο η απουσία σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποβεί μοιραία. Επειδή προφανώς δεν υπάρχει δυνατότητα σε κάθε προπόνηση να υπάρχει και ένας γιατρός, θα ήταν καλό σε όλες τις ομάδες, είτε ο φυσιοθεραπευτής, είτε ο γυμναστής, είτε και κάποιος ποδοσφαιριστής, να έχει παρακολουθήσει σεμινάριο bls-πρώτων βοηθειών το οποίο διαρκεί έξι ώρες και συχνά είναι δωρεάν. Θα βοηθούσε πάρα πολύ! Βεβαίως, σαφής προϋπόθεση είναι να συνεχίσει να υφίσταται αυτός ο κανονισμός, που καθιστά την παρουσία γιατρού απαραίτητη».

«Συνειδητή απόφαση να σταματήσω το ποδόσφαιρο»

Ούτε δίμηνο δεν έχει συμπληρώσει στα γήπεδα ο Στ. Λύκος, ο οποίος έπεσε αμέσως στα… βαθιά. Η συμβολή του στην επαναφορά του Παπουτσή ήταν καθοριστική, γεγονός που ώθησε σωματεία ακόμη και από άλλους ομίλους να εκδώσουν ανακοίνωση, με σκοπό να τον ευχαριστήσουν και να τον συγχαρούν. Ο ίδιος σχολίασε για τις επικοινωνίες που ακολούθησαν μετά το παιχνίδι: «Αμέσως μετά το περιστατικό με πήρε ο κος Λεμονής, ο οποίος είχε άμεση επικοινωνία με τον πρόεδρο της ΕΠΣΑ, κο Δημητρίου. Μετέπειτα επικοινώνησα και με τον κο Νταλαμπίρα, στενό συνεργάτη του κου Λεμονή. Παράλληλα, είχα κλήση και από τον πατέρα του παιδιού, ο οποίος εισήλθε στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του τραυματισμού. Επικοινώνησα μαζί του και ενημερώθηκα για την κατάσταση της υγείας του Κωνσταντίνου. Είμαι βέβαιος ότι σύντομα θα επικοινωνήσω και με τον ίδιο, όταν είναι καλύτερα». Μόλις σε ηλικία 22 ετών άφησε το ποδόσφαιρο, έχοντας διατελέσει αρχηγός στη Μικτή Νέων ΕΠΣΑ, αλλά και μέλος της ομάδας Προεπιλογής στην Εθνική Κ17. Ίσως, όμως, για να τον ίδιο να ήταν ασυγκρίτως πιο σημαντικό το καθήκον που τον καλούσε, όπως προκύπτει από τα λόγια του: «Μου λείπει το ποδόσφαιρο, όμως ήταν μία συνειδητή απόφαση, που έπρεπε να παρθεί γιατί μετά από ένα επίπεδο δεν μπορούσε να συμβαδίσει με την Ιατρική. Από το ποδόσφαιρο αποκόμισα εμπειρίες, έχτισα φιλίες, έζησα όμορφες στιγμές, οι οποίες θα με συνοδεύουν για πάντα τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική μου ζωή».

Πηγή – Εφημερίδα ΏΡΑ των σπορ