Σφυρής: Δικαιοδοτικό πραξικόπημα η απόφαση για Ηρακλή..

Ο Γιώργος Σφυρής παραιτήθηκε απο μέλος του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου και χαρακτήρισε δικαιοδοτικό πραξικόπημα την απόφαση για τον Ηρακλή. Ο Γιώργος Σφυρής, μέλος του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου απέστειλε επιστολή στην ΕΠΟ, όπου εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στη παραίτηση. Δεν παρέλειψε επίσης να χαρακτηρίσει δικαιοδοτικό πραξικόπημα την απόφαση για τον Ηρακλή.

Αναλυτικά η επιστολή του κ. Σφυρή

Κύριε Πρόεδρε,

Μετά μεγάλης λύπης μου για το θεσμό τον οποίο μέχρι σήμερα υπηρετώ, κυρίως όμως για την προσωπική και επιστημονική αυταπάρνηση που μέχρι σήμερα επέδειξα, ως μέλος του ανωτάτου δικαιοδοτικού οργάνου της Ομοσπονδίας, του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου, αναγκάζομαι να θέσω υπόψη της κρίσης σας την παραίτησή μου από τη θέση του Σύνεδρου του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου, η οποία ερείδεται στο δικαιοδοτικό «πραξικόπημα», που όλες αυτές τις προηγούμενες ημέρες καλλιεργήθηκε, ακόμα και από επίσημους φορείς της Ε.Π.Ο. και που εν τέλει ολοκληρώθηκε με την Απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της 5ης/09/2011, η οποία έκρινε επί της αναρμοδιότητάς μας να επιλύουμε υπό το πρίσμα του άρθρου 41.Ζ.2.(α) του Καταστατικού της Ομοσπονδίας,

«…κάθε διαφορά που προκύπτει από την εφαρμογή του Καταστατικού και των Κανονισμών της Ε.Π.Ο. σε πρώτο και τελευταίο βαθμό». Και η κρίση μου αυτή, συγχωρέστε με, πηγάζει από την θεμελιώδη δικονομική αρχή ότι την αρμοδιότητα δεν την ιδιοποιείται κανείς, αλλά την απονέμει ο νόμος, (εδώ το Καταστατικό της Ομοσπονδίας).

Αλλά, εάν, εν πάσει περιπτώσει, υπήρχε έστω η (θεμιτή) διχογνωμία ως προς τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου του οποίου είμαι Μέλος, (που προφανώς υπονοεί η εν λόγω απόφαση), όφειλε το δικάσαν Δικαστήριο, (Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ), να παραπέμψει την υπό κρίση διαφορά στο Δ.Σ. της Ε.Π.Ο., το οποίο έχει την κυριαρχική και αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφαίνεται επί αναλόγων θεμάτων δικαιοδοτικής σύγκρουσης, (άρθρο 55§1 του Καταστατικού της Ε.Π.Ο., κατά το οποίο: «Σε περίπτωση ασάφειας διατάξεων του παρόντος καταστατικού όπως και για θέματα που δεν προβλέπονται από αυτές, αποφασίζει το ΔΣ στα πλαίσια του ορθού και δικαίου», διάταξη που αποτελεί το νομικό θεμέλιο του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου).

Δυστυχώς, μέχρι την ώρα που γράφω το εν λόγω κείμενο της παραίτησής μου, δεν έχει δημοσιευθεί το σκεπτικό της υπό κρίση Απόφασης, σε αντιδιαστολή με την πάγια τακτική του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου, τουλάχιστον στις πρόσφατες σημαντικές του Αποφάσεις, να δημοσιεύει άμεσα και πλήρως, κατά το δυνατόν, τις όποιες Αποφάσεις του.

Αυτό το γεγονός από μόνο του, μου στερεί τη δυνατότητα ως μέλους του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου να διαγνώσω τη «δικονομική υπέρβαση» που μας καταλογίζεται, παρά το γεγονός ότι στην υπ’ αρίθμ. 192/2011 Απόφασή μας ΟΜΟΦΩΝΑ και αμετακλήτως κρίναμε επί της σχετικής δικαιοδοτικής αρμοδιότητάς μας, επί των πειθαρχικών αποφάσεων, χωρίς ποτέ να αμφισβητηθεί αυτή από τα αρμόδια δικαιοδοτικά όργανα της Ομοσπονδίας.

Σε κάθε όμως περίπτωση, την ίδια χρονική περίοδο, κατακλυστήκαμε ως Δικαστήριο από σωρεία υπονομευτικών και υποτιμητικών σχολίων παραγόντων των αντιδίκων Π.Α.Ε., που διοχετεύτηκαν επώνυμα στον Τύπο, χωρίς η Ομοσπονδία να προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες προστασίας μας, ως ανώτατο δικαιοδοτικό της όργανο, αρμόδιο να απονέμει κυριαρχικά το αθλητικό δίκαιο.

Με τον τρόπο αυτό, ο Πειθαρχικός Κώδικας σε συνδυασμό με το Καταστατικό της Ε.Π.Ο., αντί να αποτελεί τη Βίβλο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αποτελεί το όχημα των εξωθεσμικών παραγόντων σε βάρος όλων όσων προτάσσουν τη συνείδηση, επιστημοσύνη και την ψυχή τους στην υπηρεσία της απονομής του δικαίου και διασφάλισης της διαφάνειας. Μια τέτοια όμως εξέλιξη αδυνατώ να ακολουθήσω ή να συνδράμω.

Αδυνατώ να ανεχθώ συμπεριφορές που προσβάλλουν το φίλαθλο πνεύμα και την ιστορία ομάδων και ανθρώπων που υπηρετούν αφιλοκερδώς και τιμίως το ποδόσφαιρο.

Αν λοιπόν πιστεύετε ότι η στάση και τα πιστεύω μου αυτά δυσκολεύουν το έργο σας στην απονομή του δικαίου, παρακαλώ πολύ να δεχτείτε την παραίτησή μου. Αν όμως έχετε πειστεί για τα κίνητρά μου και τον ανιδιοτελή προσανατολισμό μου στην εφαρμογή του δικαίου, είμαι έτοιμος να συνεχίσω το έργο μου καταθέτοντας την ψυχή μου και (την όποια διαθέτω) δικανική κρίση μου, όπου χρειαστεί και μου ζητήσετε, όπως άλλωστε έπραξα μέχρι σήμερα. Και επειδή δεν συνηθίζω να καταθέτω αμαχητί τα όπλα, θα συνεχίσω να συμμετέχω στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Ομοσπονδίας, τουλάχιστον μέχρι να αποφανθείτε επί του σχετικού μου αιτήματος, στρατευμένος μέχρι τέλους στην πίστη μου για το πολύπαθο αυτό άθλημα.

Εν κατακλείδι, επιτρέψετε μου κύριε Πρόεδρε, μία απάντηση σε όσους πίστευαν ότι αδικούνται από τις όποιες αποφάσεις μας, επικαλούμενος ένα απόσπασμα της αγόρευσης του Συνηγόρου Υπεράσπισης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, κυρίου Π. Βαλσαμάκη, [πηγή: Αναστάσιος Πολυζωΐδης, Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΚΑΙ Δ. ΠΛΑΠΟΥΤΑ, (Νεοελληνική Γραμματεία, Αθήνα 2009, εκδόσεις Πελεκάνος], από το μόνο διασωθέν προοίμιο του λόγου του), «Και άλλοι εις άλλας περιστάσεις κ. Δ(ικασταί) από τους συναδέλφους μου Συνηγόρους εγκωμίασαν τους πελάτας των με σπουδασμένους προλόγους και εγώ ήθελον σήμερον τους μιμηθή, αν δεν επίστευα, ότι, όσον εις τους Δημηγόρους και Ρήτορας αναγκαία είναι τα εγκώμια, τόσον εις τον Συνήγορον καταστένονται περιττά διότι οι μεν έχουν ανάγκην να προκαταλάβουν τας ψήφους του πλήθους των ακροατών των, ο δε οφείλει προσεκτικώς, ν’ απόδειξη μόνον πραγματικάς και αναντίρρητους αληθείας, διά να επιτύχη την θετικήν και όριστικήν ψήφον των Δικαστών του.

Και κατά αλήθειαν, κύριοι Δικασταί! Τι ήθελε προοιμιάσει ο Συνήγορος της Υπερασπίσεως εις την παρούσαν Δίκην; την Δικαιοσύνην και την αμερόληπτον απόδοσίν της; τον Νόμον και την ακριβή του ενέργειαν; Και ποίος από υμάς, κύριοι Δικασταί! ποίος από το παραπληθές τούτο άκροατήριον δεν γνωρίζει, ότι διά μεν των Νόμων σταθμίζεται το καλόν και το ευθύ, διά δε της Δικαιοσύνης απονέμεται επίσης το θείον δώρον, το Δίκαιον;

Δι’ αυτό το Δίκαιον ό άνθρωπος δεν έθυσίασε πολλά από τα τιμαλφή φυσικά του πλεονεκτήματα; Και ο απλούστερος της κοινωνίας αυτός ο ποιμήν, αυτός ο γεωργός από τα σπάργανα, διά να είπω ούτως, δεν αισθάνονται το σωτηριώδες των μέτρων τούτων: του Νόμου λέγω και της Δικαιοσύνης; δεν έχει αυτά ως οδηγόν των πράξεών του; αυτά συνεχώς δεν επικαλείται ως την μόνην στάθμην των συμφερόντων του; Αλλά το θείον δώρον της Δικαιοσύνης, κύριοι Δικασταί! ή αμερόληπτος απόδοσίς του, ή ακριβής ενέργεια των Νόμων, αυτά απαρτίζουν τα ιερά, τα απαραίτητα καθήκοντα σας.

Τα γνωρίζετε βέβαια, τα έχετε υπ’ όψιν σας, και μόνη η απλή των ανάμνησις, μόνο η απλή των σύστασις, πέπεισμαι, ήθελε προσβάλει τα φωτά σας, την άνατροφήν σας, τον Δικαστικόν χαρακτήρα σας. Να προοιμιάσω λοιπόν το πολυσήμαντον, το πολυσπούδαστον, τί πρώτον, τί δεύτερον, της προκειμένης Δίκης; Η ιδία φύσις της, κύριοι Δικασταί! το υπέρ ποτε πλήθος των ακροατών, αυτή ή τάξις των εγκαλουμένων, τα ονόματά των, η δίκαία φήμη των, αρκούν να διατρανώσουν και το εν και το άλλο.

Να εγκωμιάσω την λαμπρότητα των υποδίκων; αλλ’ αυτό τούτο κ. Δικασταί ήθελεν αδικήσει και εμέ, και το Δικαστήριον, και αυτούς τούτους τους υποδίκους, εμέ, διότι χρεωστώ να ομολογήσω χωρίς υπεροψίαν, χωρίς καύχησιν, αλλά με την όφειλομένην είλικρίνειαν, διότι δεν έχω την απαιτουμένην ικανότητα να τους τάξω είς τον κατάλληλον χορόν των εκλάμπρων ανδρών, αναλόγως των υπέρ Πατρίδος αγώνων των».

Αυτές οι δίκες κύριε Πρόεδρε μας δίδαξαν ότι το Δίκαιο δεν χάνεται, δεν κρύβεται, δεν τιθασεύεται. Αυτό το δίκαιο σκοπεύω να υπηρετώ πάντα.

Τελειώνοντας, θέλω να εκφράσω και δι’ υμών την ευγνωμοσύνη μου στον Πρόεδρο του Τακτικού Διαιτητικού Δικαστηρίου, κ. Μενέλαο Πινακούλα, για την αδέκαστη κρίση και ανεξαρτησία του, αλλά και στους λοιπούς συνέδρους για την συνεργασία και αποφασιστικότητά τους να εφαρμόζουμε το δίκαιο, μακριά από σκοπιμότητες και πιέσεις. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον Πρόεδρο της Ένωσης Β’ – Γ’ κο Καλογιάννη, ο οποίος με διατήρησε στο θεσμικό μου ρόλο και από τον οποίο έχω λάβει μέχρι σήμερα μία και μοναδική ρητή εντολή: να μην αδικώ ποτέ κανέναν.

Με τιμή,

Γιώργος Σφυρής

Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω