Τον Γιώργο Ανανιάδη ΄΄ή τον λατρεύεις ή τον μισείς…΄΄

Όταν πριν από επτά χρόνια στις αλάνες  της Δυτικής Αττικής  γνώρισα για πρώτη φορά τον Γιώργο Ανανιάδη να κοουτσάρει από τον πάγκο την τότε ομάδα του, έβγαλα το συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν «αγέλαστο τύπο» , «σνομπ»  με «αλλεργία» στο «φακό»  και τα media, μερικούς μήνες μετά την συχνή μας επικοινωνία για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα,  κατάλαβα ότι τον είχα αδικήσει απίστευτα, όχι τόσο ως τεχνικό,  πράγμα που δεν θα μπορούσα άλλωστε , η δουλειά του μέχρι τώρα στα γήπεδα είναι ευτυχώς γι΄αυτόν καταγεγραμμένη με «αποτυπώματα»… αλλά ως άνθρωπο.

Λίγο πριν το ξεκίνημα της νέας ποδοσφαιρικής  σεζόν θέλησα να του «πάρω δυο λόγια»… και να τα μοιραστώ μαζί σας παρακάτω, να τι μου ξεστόμισε…..

Γιώργο σε τι ηλικία έχεις τις πρώτες επαφές με την μπάλα;

Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα με το άθλημα “μόδα” της εποχής, το μπάσκετ, ελέω Νίκου Γκάλη και Εθνικής Ομάδας το 1987, αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψα στο ποδόσφαιρο όπου και έμεινα μέχρι και σήμερα.  Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα!

Τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά  βήματα πότε γίνονται και σε ποιο σύλλογο;

 Τα πρώτα βήματα σε οργανωμένο επίπεδο από τα 14 μέχρι τα 21 πραγματοποιήθηκαν στην ΑΕΚ.

H AEK πως προέκυψε εσύ μεγάλωσες στις Τζιτζιφιές αν δεν κάνω λάθος;

Ναι Τζιτζιφιές αγαπημένα χρόνια και γειτονιές  «μεθούσες» στο πέρασμα σου από το άρωμα του γιασεμιού… και της τριανταφυλλιάς . Στην ΑΕΚ με πήγε ένας κύριος από την κατασκήνωση που με έβλεπε τόσα καλοκαίρια να παίζω νυχθημερόν στα γήπεδα εκεί.  Τσακιρίδης  ήταν το όνομα του, Ξενοφών ο γιος του που κάναμε και παρέα, και να με συγχωρέσει που δεν θυμάμαι το μικρό του και όπου είναι τώρα να είναι πάντα καλά και νοιώθω την ανάγκη να τον  ευχαριστήσω για την προσπάθεια που έκανε για έμενα, γιατί τον ξαναείδα άλλη μια φορά σε τελικό μέσα στην Νέα Φιλαδέλφεια που έπαιζα με το εφηβικό τότε αλλά πέρα από ένα νεύμα και έναν απομακρυσμένο χαιρετισμό δεν κατάφερα να του πω ευχαριστώ.

Μίλα μας λίγο για τις πρώτες σου συμμετοχές στην επαγγελματική ομάδα  και γιατί τελικά ενώ είχες το ταλέντο και τα προσόντα  δεν έμεινες στον σύλλογο;

Οι πρώτες συμμέτοχες ήρθαν στα 20 μου και ενώ ήδη είχα “ανέβει” στην πρώτη ομάδα για προπονήσεις μαζί με άλλα 2 παιδιά αρκετούς μήνες πριν. Με τον Εδεσσαϊκό ήταν το πρώτο ματς και θυμάμαι ότι δεν κοιμήθηκα και πολύ το προηγούμενο βράδυ (γέλια)!

Ίσως επειδή παίζαμε εκτός και όχι μέσα στη Φιλαδέλφεια, στο σπίτι μας. Δεν έμεινα, όπως και τα άλλα παιδιά, ενώ υπογράψαμε τα επαγγελματικά δελτία και συμβόλαια καθώς εκείνο το καλοκαίρι η ΠΑΕ πέρασε στα χέρια του κ. Μιχάλη Τροχανά από τους κ. Μελισσανίδη και κ. Καρρά. Η κουβέντα στην Γ’ Σεπτεμβρίου ήταν η εξής: “Γιωργάκη, δυστυχώς πρέπει να σε δώσουμε δανεικό γιατί ο πρόεδρος αποφάσισε να πιει σε μεταγραφές “έτοιμες” και δεν θέλει να κρατήσει νέους.”!  Τάδε εφη ο κ. Νίκος Στράτος. Και ας ήμουν μετά τον μεγάλο Στέλιο Μανωλά  γέννημα θρέμμα παιδί της ΑΕΚ  από τα σπλάχνα της  που λέμε αλλά και αρχηγός των ερασιτεχνών μαζί με τον Δ. Κωνσταντέλλο.

  Την περίοδο αυτή αν δεν κάνω λάθος  και ψάχνοντας μερικά πράγματα για την προετοιμασία της συνέντευξης  έχεις μια φωτογράφιση με εξώφυλλο σε μεγάλο περιοδικό… δεύτερη καψούρα το modeling  η κάτι άλλο, πες μας για αυτό…

(Γέλια)… Τι να πω και τι να μην πω; Μια απλή φωτογράφηση ήταν και το είδα ως εξυπηρέτηση σε έναν φίλο μεταφραστή του περιοδικού. Αν και υπήρχε ζήτηση…. γενικά τότε λόγο σωματοδομής και αθλητισμού, δεν προχώρησα πιο πολύ στα «καλλιτεχνικά»! (γέλια)…

  Γνωρίζω ότι σταμάτησες σχετικά νωρίς την ποδοσφαιρική σου καριέρα έγινε κάτι που σε οδήγησε στην απόφαση αυτή, ήταν μια συνειδητή επιλογή;

Συνειδητή όσο μπορεί να είναι στα 24-25 στο μυαλό ενός άνδρα! Ναι, όντως πήρα τότε την απόφαση και τελείωσε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο για έμενα. Είχα συναντηθεί με τον κ. Πατρίκ Κομνηνό  πάλι στα στα  γραφεία της Γ’ Σεπτεμβρίου, καθεστώς ΕΝΙΚ πλέον, και τον ρώτησα γιατί έχω κόλλημα με την έκδοση δελτίου μου στο εξωτερικό. Τότε υπήρχε η μπλε κάρτα γιατί ήμασταν το 1998-1999 προ Μπόσμαν και ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφού το έψαξε ο κ. Κομνηνός βρήκαμε ότι δεν είχε κατατεθεί η ελευθέρας μου μέσα στον Ιούλιο ως όφειλε η ΠΑΕ και ως εκ τούτου παρέμεινα στην δυναμικό της τελευταίας μου ομάδας που έπαιξα ως δανεικός, εν αγνοία βέβαια και το ανθρώπων αυτής αφού είχε επιστραφεί και η εγγυητική των 50.000.000 δρχ τότε. Για την ιστορία και μόνον είχα συμφωνήσει με ομάδα Α’ κατηγορίας στην Αυστρία με κλειστό διετές το οποίο και επεστράφη ως άκυρο. Ταυτόχρονα δοκιμάστηκα εκείνο το καλοκαίρι και στον Άρη  Θεσ/κης και θα ήθελα να μην αναφέρω ποιος ήταν προπονητής και τι διάλογος υπήρξε…. Είναι λοιπόν δυνατόν να μην πάρω μια τέτοια απόφαση;

Η προπονητική έρχεται ..πως ; Φυσικό επακόλουθο η κάτι άλλο…

Το ‘99 πλέον έχει γίνει της μόδας το 5Χ5. Ξεκινούν κάποιοι φίλοι και δηλώνουν συμμέτοχη σε διάφορα τουρνουά και μου ζητούν να ξεκινήσω μαζί τους. Έτσι κάπως γνωρίζω τον κ. Κεραμιδά στον Ταύρο , ιδιοκτήτη των γηπέδων, και ξεκινά  η ιστορία της προπονητικής με τα μικρά παιδάκια και εν συνεχεία της αντρικής ομάδας όπου και έπαιζα όχι 5Χ5 πλέον αλλά ποδόσφαιρο σάλας!

Ξεκίνημα στον Απόλλωνα Ποντίων και μάλιστα με άριστα αποτελέσματα , πολύ δουλειά , ολόκληρη φουρνιά ποδοσφαιριστών που σήμερα αγωνίζονται σε υψηλότερο επίπεδο, ποια είναι η συνταγή.

Όποιον και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει το εξής τετριμμένο : Δουλειά  δουλειά  δουλειά !  Η συνταγή είναι γνωστή και όλοι την ξέρουν. Τι υλικά θα χρησιμοποιήσεις είναι το θέμα!  Προσωπικά, είναι θέμα πίστης και στόχων. Δυο ερωτήσεις είναι τα κρίσιμα σημεία για έμενα. Τι θέλω να πετύχω και σε τι χρονικό ορίζοντα. Όλα τα άλλα είναι για κατανάλωση ιδεών και καφέ σε στρόγγυλα και μη τραπέζια. Όποιος πιστεύει σε αυτό που έθεσε ως στόχο και δεν τον σταματούν οι αντιξοότητες νομίζω ότι θα τα καταφέρει, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην ζωή μας. Το θέμα δεν είναι πόσες φορές θα πέσεις αλλά πόσες θα σηκωθείς!!!

Eίναι γενική ομολογία ότι οι ομάδες που εργάζεσαι κατά καιρούς αποδίδουν  τακτικό ποδόσφαιρο που δύσκολα βλέπεις σε ερασιτεχνικό επίπεδο, πως το καταφέρνεις;

Πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο είναι όμορφο γιατί υπάρχει το απρόσμενο, το απροσδόκητο. Δεν μπορώ να περιορίσω τεχνικά κάποιον ποδοσφαιριστή αφού είναι ταλέντο  και κυριαρχεί σε κάποιους τομείς από τον αντίπαλο παίκτη του. Μπορώ να τον “σπρώξω” όμως σε μονοπάτια που θα αξιοποιήσει το ταλέντο του, είτε αυτό είναι σε πνευματικό επίπεδο είτε σε σωματικό είτε ακόμα και σε τεχνικό. Όταν τοποθετώ ποδοσφαιριστές στο γήπεδο δεν το κάνω με γνώμονα εμένα αλλά  αυτούς και πως θα αξιοποιήσω την όρεξη και τα προσόντα τους. Ποτέ δεν είπα σε ποδοσφαιριστή μου μην ντριπλάρεις ή μην κουβαλάς πολύ την μπάλα όταν είχε ανοιχτό γήπεδο μπροστά του. Αντιθέτως έψαχνα τρόπο να με εμπιστευθεί και να καταλάβει ότι αυτό που έχει ως χάρισμα μπορεί να κρίνει ο ίδιος πως θα το αξιοποιήσει προς όφελος όλων μας. Όταν το καταφέρεις αυτό τότε μπαίνεις και σε τακτικά επίπεδα αντάξια των προσόντων των παιχτών. Εγώ ευτύχησα να έχω και διψασμένα για μάθηση παιδιά αλλά και μεγάλα ποδοσφαιρικά ταλέντα. Θεωρώ χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν ότι ο προπονητής κάνει τους παίχτες και οι παίχτες τον προπονητή! Είμαστε στον ίδιο παρονομαστή και ως εκ τούτου πρέπει να το βλέπουμε από την ίδια, όσο γίνεται αυτό, οπτική γωνία.

Είσαι λάτρεις κάποιας  ποδοσφαιρική σχολής;

Όχι ποδοσφαιρικής σχολής θα έλεγα. Η κάθε σχολή κ δη η ευρωπαϊκές έχουν και τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Ποιος δεν θαυμάζει αμυντικές λειτουργίες των Ιταλών; Το τέμπο των Άγγλων; Την ταχύτητα των Ισπανών; Την πειθαρχία των Γερμανών ή την ελευθερία των Λατινοαμερικάνων;  Υπάρχουν όμως προπονητές που αν ήταν βιβλία θα μιλούσαμε για αριστουργήματα. Εγώ προσωπικά επιλέγω να “διαβάσω”  Μπιέλσα, Σαμπαόλι και Μουρίνιο.

Ανανιάδης και Δυτική Αττική  …σε χωράει… είχες  προτάσεις γνωρίζω καλά  από υψηλότερο επίπεδο ποδοσφαιρικών ενώσεων και κατηγοριών αλλά δεν ανταποκρίθηκες,  ο λόγος;

Κάποιες από αυτές, δυστυχώς ή ευτυχώς,  δεν ήταν τόσο δελεαστικές για να ξεσπιτωθείς. Άλλες φορές ήταν όλα καλά αλλά υπήρχαν υποχρεώσεις στα εν γένει επαγγελματικά που δεν σε άφηναν να αφιερωθείς όσο θα έπρεπε αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις που οικογενειακοί λόγοι υγείας  που δεν επέτρεψαν να υλοποιηθούν αξιόλογες προτάσεις.

Πέρσι αναλαμβάνεις  τον Ακράτητο,  μεσούσης της σεζόν,  κάνεις μια πορεία πρωταθλητισμού θα έλεγε κανείς…  μίλα μας λίγο για την περίοδο αυτή.  

Δεν έκανα. Κάναμε όλοι μαζί! Οι ίδιοι ποδοσφαιριστές που έπαιζαν πριν, ήταν και αυτοί που έκαναν αυτόν τον γύρο πρωταθλήματος  μαζί πάντα με τις αφίξεις 3-4 παιχτών. Ήταν άσχημη η κατάσταση μέσα στα αποδυτήρια και τίποτε δεν θύμιζε ποδοσφαιρικό χώρο. Μάλλον στέκι ποδοσφαιρικό ήταν. Να μου επιτρέψεις να πω ότι στα ομαδικά αθλήματα αλλά και στη κοινωνία μας πρέπει να υπάρχει καθοδήγηση αλλιώς όλοι πάμε παντού και τελικά στο πουθενά. Νομίζω ότι πάνω σε αυτό στηρίχθηκα και δούλεψα. Με το μυαλό και την ψυχή τους περισσότερο και λιγότερο με το σώμα τους. Παρ’ αυτά και παρ’ όλες τις αντιρρήσεις  όλα πήγαν κατ’ ευχήν, ηρεμήσαμε γρήγορα και έβγαλαν οι ποδοσφαιριστές την ποιότητα και το σθένος που είχαν μέσα τους.  Προπονητικά νομίζω ότι απάντησα , αν έχριζε κιόλας απάντησης, ότι δεν παίζω με σκοπιμότητα σαν προπονητής και απλά ανοίγομαι και δεν προσέχω την άμυνα μου. Τότε που η ομάδα είχε στόχο τους βαθμούς και την παραμονή και κατά συνέπεια ο βαθμός σκοπιμότητας ήταν υψηλός, νομίζω ότι πήραμε άριστα. Όσο για τα υπόλοιπα εκτός γηπέδου “Γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος”.

Κλείνοντας σιγά- σιγά θα ήθελα να δώσεις μια απάντηση στο  γεγονός ότι αν και στους συλλόγους που εργάσθηκες  στο παρελθόν το έργο σου είχε θετικό  πρόσημο η «ποδοσφαιρική πιάτσα» αν μου επιτρέπεις την έκφραση είναι διχασμένη,  θα έλεγα ότι όπως έχεις φανατικούς υποστηρικτές έχεις και φανατικούς πολέμιους, εχθρούς πως το λένε… υπάρχει εξήγηση αν θεωρείς ότι η εκτίμηση μου έχει βάση;

Αν κάποιοι με θεωρούν πολέμιο τους καλύτερα να ρωτήσεις αυτούς και όχι εμένα. Αλλά φανατικούς πολέμιους γιατί;  Για την τακτική που έχω και τον τρόπο που δουλεύω στις προπονήσεις;  Για τους νέους ποδοσφαιριστές που «βγαίνουν»; Βέβαια όλα είναι αποδεκτά για εμένα από την στιγμή που είμαι στον χώρο και ειλικρινά όσους έχουν άγνοια δεν μπορώ να τους πείσω για κάτι άλλο. Άλλωστε δε γνωρίζουν τον άνθρωπο αλλά τον προπονητή, που στις δύο  ώρες προσπαθεί να βγάλει το πάθος για την νίκη στους ποδοσφαιριστές  του. Για αυτό με επιλέγουν και όχι αν είμαι αρεστός στην κερκίδα. Εν τέλει νομίζω ότι αυτοί που με υποστηρίζουν, αν επιτρέπεται να ειπωθεί κάτι τέτοιο σαν μέγεθος, είναι πιο φανατικοί …και ξέρουν και το γιατί!!

Οι πληροφορίες λένε ότι έχεις επιλέξει τον πάγκο που θα κάτσεις την νέα σεζόν, είχες και προτάσεις και από συλλόγους της επαρχίας (από Πελοπόννησο μεριά…) τελικά τι συμβαίνει σε ποιον πάγκο θα είσαι την νέα περίοδο;

Η αλήθεια είναι ότι όντως έχω επιλέξει που θα βρίσκομαι το νέο ποδοσφαιρικό έτος και δεν θα είναι στην ΕΠΣΔΑ. Ευτυχώς είχα προτάσεις από άλλες περιοχές της Ελλάδας ακόμα και για Κ20 επαγγελματικών σωματείων, και θέλω να τους ευχαριστήσω μέσα από το site σας, αλλά η απόσταση ήταν μεγάλη γιατί θα χρειαζόμασταν οικογενειακώς μετεγκατάσταση. Όποτε επέλεξα ολόψυχα αυτούς που και με ήθελαν πραγματικά και με έπεισαν για το πόσο με εκτιμούν εμπράκτως. Σύντομα θα υπάρξουν και ανακοινώσεις.