Το «δόρυ» και ο «ελιγμός»

Λίγο πριν την έναρξη της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου και την παραίτηση Παπαδάκη από την διοίκηση του Πανελευσινιακού Χρήστος Γιαλιάς και Αλέξανδρος Παθιάκης πήραν την απόφαση να προχωρήσουν πλάι – πλάι, ώστε η ομάδα της Ελευσίνας να καταφέρει να υλοποιήσει τον στόχο που δεν ήταν άλλος από την επιστροφή της στα «επαγγελματικά σαλόνια», στην φυσική της  θέση δηλαδή.

Ένα όραμα που ήδη ο Γιαλιάς είχε πάντα στο μυαλό του ερχόμενος στους «σταχυοφόρους», ένας διακαής πόθος, μια υπόσχεση στον εαυτό του, στον κόσμο της ομάδας αλλά και στον πρόσφατα αποθανόντα πατέρα του Γιώργο Γιαλιά πρώην πρόεδρο και φανατικό οπαδό του συλλόγου .

Οι δυο άνδρες ήρθαν πολύ κοντά και τα χνώτα τους ταίριαξαν με το καλημέρα… Ο Γιαλιάς είχε κάνει ήδη το «αγροτικό» στο χώρο του ποδοσφαίρου στον Μανδραϊκο, ως πρόεδρος και χρηματοδότης, ο Παθιάκης έτρεχε την περίοδο αυτή τον ιστορικό σύλλογο της Ελευσίνας με απόλυτη επιτυχία, προσδίδοντας σοβαρότητα, σταθερότητα και αποτρέποντας τον από το ψυχοφθόρο «ασανσέρ» στις αλάνες των τοπικών πρωταθλημάτων, έμεινε κοντά στο σύλλογο ακόμη και όταν δεν είχε το τιμόνι της προεδρίας προσφέροντας ποικιλοτρόπως.

Γιαλιάς και Παθιάκης ξεκίνησαν μαζί σαν μια γροθιά, ο πρώτος πετυχημένος στις επιχειρήσεις του, αυθόρμητος, αποφασιστικός, εγωιστής και δυναμικός, ο δεύτερος εξίσου πετυχημένος στο είδος του, ευρηματικός, ευέλικτος και ψύχραιμος , το «δόρυ» και ο «ελιγμός» ένα πράγμα θα έλεγα.

Απέναντι  τους, το ποδόσφαιρο, ο ανταγωνισμός, οι «κακοτοπιές», μυημένοι πλέον στο «τόπι» οι δύο ισχυροί άνδρες μεσούσης της περιόδου αποφασίζουν να «ξηλώσουν» την  ομάδα και να δημιουργήσουν ένα νέο κράμα πολύ ποιο δυνατό και ανταγωνιστικό  με σκοπό την πρωτιά με κάθε κόστος , κάποιοι το θεώρησαν τολμηρό, κάποιοι άλλοι τρελό – επικίνδυνο – τραβηγμένο, ίσως και να ήταν οι μόνοι που το πίστεψαν πραγματικά και δείχνει να δικαιώνονται.

Το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμα… αλλά τα αποτελέσματα είναι ήδη φανερά, ο κόσμος της ομάδας τους δίνει τα εύσημα και γνωρίζει πλέον καλά τις προθέσεις τους, γνωρίζει ότι  θα το παλέψουν μέχρι τέλος, τούτη την φορά το μείγμα θα είναι γλυκόπιοτο και από την κούπα το Μάη θα γευτούν όλοι…. ακόμη και ο κ.Γιώργος από ψηλά…