Πεχλιβανίδης: «Δεν θα αφήσουμε μια ήττα να μας επηρεάσει αρνητικά»

Ο Δημήτρης το πρωί μοχθεί και ασχολείται φανατικά με το ποδόσφαιρο, καθώς έχει μεγαλεπήβολα σχέδια για το μάλλον του. Παράλληλα δεν σπαταλά άσκοπα τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο, καθώς πραγματοποιεί σπουδές πάνω στην επιχειρηματικότητα στο Αμερικανικό κολέγιο Deree. Σε αυτή τη συνέντευξη θα μας μιλήσει για το ρόλο του σύγχρονου στόπερ, αλλά θα πλέξει και το εγκώμιο των άλλων τριών κεντρικών αμυντικών της ομάδας. Πέραν αυτών, βλέπει μπόλικο τσαγανό στα αποδυτήρια, καθώς στην ομάδα υπάρχουν πολλές προσωπικότητες, γεγονός που δεν θα επιτρέψει σε μια ήττα να αποπροσανατολίσει τους «κυανόλευκους» από τον στόχο τους.

– Γεια σου Δημήτρη. Είσαι από τα παλιά μέλη της ομάδας. Ήρθες από τις μικρές ομάδες της ΑΕΚ στην πρώτη του Εθνικού.

Δ.Π.: Εγώ προερχόμουν καθαρά από το ποδόσφαιρο των Ακαδημιών. Ήμουν στην Κ20 της ΑΕΚ και από την στιγμή που έμαθα πως θα συνέχιζα είτε εκεί είτε σε άλλη ομάδα αποφάσισα να συνεχίσω σε επίπεδο ανδρών. Από εκεί και πέρα μέσω του πατέρα μου και ενός προπονητή στον Άλιμο -του Νίκου Μανωλά-, έγινε η επαφή κι ήρθα στην ομάδα.

– Πως είναι η κατάσταση σήμερα στην ομάδα σε σχέση με αυτή προ τριετίας;

Δ.Π.: Η διαφορά είναι τεράστια. Η ομάδα έχει ανέβει πολλά επίπεδα σε σχέση με τότε. Μπορεί να υπάρχουν τα προβλήματα με το προπονητικό και το γήπεδο, αλλά αυτό δεν αποτρέπει τους διοικούντες να προσπαθούν επιτυχώς για το καλύτερο. Σε όλα τα επίπεδα η διαφορά είναι μεγάλη.

– Μίλησέ μας για τον εαυτό σου. Την καταγωγή σου και το πώς κόλλησε με το «μικρόβιο» της μπάλας;

Δ.Π.: Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στον Άλιμο, ενώ έχω καταγωγή από Ορεστιάδα. Μπάλα ξεκίνησα να παίζω από τα «γεννοφάσκια» μου. Ξεκίνησα μόλις στα 4!

– Είσαι στα 21 κι έχεις καταφέρει να φορέσεις «πράσινη», «κόκκινη» και «κίτρινη» φανέλα. Πες μας για αυτή την πορεία σου.

Δ.Π.: Ξεκίνησα από τις ακαδημίες του Αλίμου, οι οποίες ονομάζονταν «Πράσινες» ακαδημίες καθώς συνεργάζονταν με τον ΠΑΟ. Από κάποια τουρνουά που διεξάγονταν εδώ πέρα με είδε ο κ. Λιβαθηνός και με πήραν στον ΠΑΟ το 2008 όπου έμεινα μέχρι το 2011. Από εκεί πείστηκα να πάω στα Σούρμενα να παίξω στην Α’ Αθηνών. Στη συνέχεια με κάλεσαν στον ΟΣΦΠ για δοκιμασία και λόγω του κυρίου Storck συνέχισα στην ομάδα του Ολυμπιακού, όπου έπαιξα για 2,5 χρόνια. Κάπου εκεί αποφασίσαμε κι από τις 2 πλευρές να μην συνεχίσουμε, ενώ στη συνέχεια πήρα μια απόφαση -η οποία ακόμη με προβληματίζει- ώστε να πάω στην ΑΕΚ. Ποτέ βέβαια δεν μετάνιωσα κάτι και ο,τι συμβαίνει είναι για κάποιο λόγο.

– Εχει κάνει και δοκιμές με τον Ajax;

Δ.Π.: Ναι, μέσω κάποιων camp του. Είχα επιλεχθεί να πάω σε τουρνουά μέσω του Ajax Hellas.

– Και μέσα σε όλα αυτά και προέκυψε κι η Εθνική Ελλάδος;

Δ.Π.: Με την Εθνική είναι κάτι το μοναδικό. Είχαμε πάει στο Euro. Είναι μοναδικό συναίσθημα να φοράς το εθνόσημο σε οποιαδήποτε ηλικιακή κατηγορία.

– Τώρα πλέον είσαι στα 21. Πως βλέπεις τον εαυτό σου ποδοσφαιρικά σε 5 χρόνια;

Δ.Π.: Προσδοκώ να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται. Τώρα δεν ξέρω που θα είναι. Είτε αυτό θα είναι Super League, είτε αυτό θα είναι εξωτερικό. Το μεγάλο μου όνειρο είναι να παίξω και στο Champions League. Αυτό είναι το όνειρο του κάθε ποδοσφαιριστή.

– Δημήτρη, συνδυάζεις το ποδόσφαιρο με σπουδές υψηλού επιπέδου στοDeree. Αρχικά ποιο είναι το αντικείμενο σου και πως τα καταφέρνεις και στα δύο;

Δ.Π.: Οσοι με ξέρουν θυμούνται πως το σχολείο δεν με ενδιέφερε και πολύ, καθώς είχα πάνω από όλα το ποδόσφαιρο! Μυαλό μόνο για μπάλα. Η αλήθεια είναι κι εγώ εκπλήσσομαι με τον εαυτό μου πως το κάνω. (χαμόγελα) Ηταν απόφαση όλης της οικογένειας να σπουδάσω εκεί. Το σχέδιο ήταν μέσω του Deree να πάω σε κάποιο κολέγιο της Αμερικής και να παίξω παράλληλα μπάλα εκεί. Τελικά αποφάσισα να μείνω εδώ και να κυνηγήσω το όνειρό μου. Συνεχίζω λοιπόν στη σχολή και παράλληλα την μπάλα.

– Θα προτιμούσες, λοιπόν, καριέρα ζωής στο αντικείμενό σου ή μια χρονιά μπάλα στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δ.Π.: (δίχως δεύτερη σκέψη)… Μια χρονιά μπάλα. Το ποδόσφαιρο είναι το όνειρο μου. Ονειρεύομαι το Τσάμπιονς Λιγκ. Ελπίζω να το καταφέρω.

– Πολλοί νέοι επενδύουν μόνο στο ποδόσφαιρο και αφήνουν πίσω σπουδές και μόρφωση. Ειδικά στο ποδόσφαιρο… Γιατί συμβαίνει αυτό; Εχει να κάνει με τη νοοτροπία του ποδοσφαιριστή;

Δ.Π.: Σίγουρα οι ποδοσφαιριστές έχουμε τη φήμη ότι δεν είμαστε του «διαβάσματος». Δε νομίζω πως είναι θέμα νοοτροπίας. Απλά κατά κάποιο τρόπο συντηρείται ο «μύθος» πως αυτά τα δύο πράγματα δεν συνδυάζονται -αν και προσωπικά διαφωνώ κάθετα. Εχουμε μπόλικο χρόνο στη ζωή μας να βελτιωθούμε και να ξεχωρίσουμε και στα δύο. Με σωστή οργάνωση του χρόνου όλα γίνονται.

– Πάμε να μιλήσουμε λίγο για μπαλίτσα. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου στόπερ;

Δ.Π.: Εχει αλλάξει πολύ η θέση τα τελευταία χρόνια. Παλαιότερα το στόπερ έπρεπε να καθαρίσει την φάση και να διώξει την μπάλα έξω από το γήπεδο! Καταρχάς πρέπει να έχει επιβλητική σωματοδομή. Να «φοβίζει» τον αντίπαλο. Μαζί με αυτό πρέπει να ξέρει μπάλα καθώς στο μέσω του passing game έχουν μπει μέσα στο παιχνίδι.. ακόμη και το τέρμα πρέπει να παίζει σωστά με την μπάλα. Είναι σημαντικό επίσης να διαβάζει τις φάσεις και να βρίσκεται στη σωστή θέση, την κατάλληλη χρονική στιγμή.

– Αρα τελικά το 3-5-2 είναι πλέον μόδα ή συμβαδίζει με το σύγχρονο ποδόσφαιρο;

Δ.Π.: Πραγματικά βλέπουμε πως το 4-3-3 μένει πίσω σε σχέση με το 3-5-2. Το πλέον τρανό παράδειγμα είναι η City. 3 καταπληκτικά στόπερ που ξέρουν μπάλα με τερματοφύλακα άνετο με αυτή στα πόδια. Είναι ένα σύστημα που όταν παίζεται σωστά είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τους αντιπάλους.

– Στην ομάδα είστε 4 κεντρικοί αμυντικοί. Τρεις νεαροί, οι οποίοι πλέον πλαισιώνεστε κι από ένα με εμπειρία. Μίλησε μου λίγο για τους συμπαίκτες σου.

Δ.Π.: Θα αρχίσω με τον «Κόρνε» (Κορνέζος). Αρχικά δεν πιστεύω πως γεννήθηκε το 1998. Είναι ψηλός και έχει πολλές δυνατότητες. Μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Ο «Σμι» (Σμίλτος) ξέρει μπόλικη μπάλα. Το λέω με «στενοχώρια» αυτό (χαμόγελα). Πραγματικά είναι αυτό που λέγαμε πρώτα. Κεντρικός αμυντικός με τεχνική κατάρτιση. Τον Τάσο (Χριστοφιλέας) τον θυμάμαι και από τα μπαράζ που παίξαμε πέρσι ως αντίπαλοι. Είναι πολύ έμπειρος αμυντικός, ο οποίος είναι πολυτέλεια για την κατηγορία. Εύκολα μπορεί να ήταν σε παραπάνω κατηγορία. Επίσης είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να πάρεις πράγματα από αυτόν.

– Ποιο είναι το πρότυπό σου;

Δ.Π.: Ο Maldini. Από την σύγχρονη εποχή οι Ramos και Virgil van Dijk.

– Ξένα πρωταθλήματα παρακολουθείς; Τι ομάδα είσαι;

Δ.Π.: Και βέβαια παρακολουθώ! Είμαι Chelsea αν και δεν πάμε καλά!

– Τώρα στην επιστροφή του Champions League έχεις κανονίσει με παρέα να το παρακολουθήσεις;

Δ.Π.: Όχι. Προτιμώ να είμαι μόνος να βλέπω τα ματς με ηρεμία. Αντε με τον πατέρα μου και τον σκύλο μου.

– Αθλητικά βιβλία διαβάζεις;

Δ.Π.: Ναι, μου αρέσει γενικά το διάβασμα. Τώρα διαβάζω το «Να σκέφτεσαι με τα πόδια» του Allan Percy. Ενδιαφέρουσα ήταν και η βιογραφία του Ferguson.

– Πάμε και στα της ομάδας. Πως αντιμετωπίσατε την ήττα από την Επισκοπή; Τι είπατε στα αποδυτήρια.

Δ.Π.: Όλοι ήμασταν με κατεβασμένα κεφάλια. Δεν ήταν μόνο η ήττα, αλλά ήταν και ο τρόπος που ήρθε αυτή. Με την Επισκοπή ήμασταν αρκετά κακοί. Μόλις μάθαμε και τα άλλα αποτελέσματα -πως δηλαδή έχασε η Ιεράπετρα- χτυπούσαμε τα κεφάλια μας. Αυτό είναι όμως το ποδόσφαιρο. Δεν μπορείς να αφήσεις μια ήττα να σε επηρεάσει τόσο αρνητικά. Δεν επιτρέπεται μια ήττα να μας επηρεάσει όσον αφορά τον στόχο. Βοήθησε πολύ στη συνέχεια ο κόουτς. Μας είπε πως ό,τι συνέβη, συνέβη. Εχουμε ένα στόχο και μια δουλειά και θα το κυνηγήσουμε. Στα αποδυτήρια έχουμε προσωπικότητες και δεν θα μας βάλει από κάτω μια ήττα. Αρχής γενομένης από το ματς της Κυριακής θα περάσουμε στην αντεπίθεση.

– Πως βλέπεις τη συνέχεια του πρωταθλήματος με 4 ομάδες στο χορό;

Δ.Π.: Δεν το περίμενε κανείς να εξελιχθεί κανείς έτσι βλέποντας τον Εθνικό και την Ιεράπετρα να ξεφεύγουν. Πιστεύω βέβαια εμείς το «προκαλέσαμε» αυτό…

– Το μήνυμά σου στον κόσμο της ομάδας;

Δ.Π.: Γενικά δεν θέλω να υπόσχομαι και πολλά. Δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή. Αυτό που θέλω να ζητήσω από τον κόσμο είναι την υπομονή και την στήριξη του. Ηταν άσχημο αυτό που έγινε πέρσι. Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος στο τελευταίο ματς και η στενοχώρια του είναι μεγάλη. Φέτος ελπίζω να τα καταφέρουμε και να επιστρέψουμε όλοι μαζί με την ομάδα εκεί που της αξίζει.

– Ευχαριστούμε Δημήτρη.

Δ.Π.: Ευχαριστώ κι εγώ.