stoplekto
Σταύρος Παναγιωτάκης: Ενας νικητής της ζωής…
Εμείς οι αθλητικοί συντάκτες συνηθίζουμε να θεωρούμε πως μια μεταγραφή, ειδικά όταν πρόκειται για καλό ποδοσφαιριστή, θεωρείται σπουδαία είδηση…
Συνήθως έτσι είναι. Ομως κάποιες φορές, από πίσω κρύβεται μια ιστορία απείρως πιό σημαντική.
Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του Σταύρου Παναγιωτάκη. Ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής, που πλέον θα αγωνίζεται στον Ιπποκράτη, πριν 9 μήνες διαγνώστηκε με καρκίνο. εδωσε τη μάχη του με ψυχή, θέληση και αξιοπρέπεια, στοιχεία τα οποία τον διακρίνουν γενικότερα τόσο στη ζωή του, όσο και όταν παίζει ποδόσφαιρο. Κατάφερε να βγεί νικητής, και πλέον είναι έτοιμος να ξαναμπεί στα γήπεδα.
Ο Σταύρος μίλησε στο plekto.gr και στον Θανάση Ζαχάκη, και ξετύλιξε το κουβάρι της ιστορίας του. Αυτά που λέει πραγματικά σοκάρουν και αξίζει να παραδειγματιστούν πολλοί…Αξίζει να τα διαβάσετε…
<< Πριν από περίπου 9 μήνες διαγνώστηκα με καρκίνο και έκτοτε ακολούθησε μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ζωής μου που τελικά κατάφερα να κερδίσω . Πάντα όμως μέσα από τις μεγάλες μάχες της ζωής σου ανακαλύπτεις τελικά ποιοι είναι οι φίλοι σου, ποιοί είναι πραγματικά άνθρωποι και τι συμβαίνει γενικά στην πραγματικότητα που ζεις !
Όλο αυτό το διάστημα που πάλευα για να ξανασταθώ στα πόδια μου σχεδόν όλοι εξαφανίστηκαν από δίπλα μου… φίλοι, πρώην συμπαίχτες, προπονητές, παράγοντες…οι ομάδες όλες που μίλησα ήταν επιφυλακτικές και οι προπονητές βάζανε σε πρώτο πλάνο το αγωνιστικό κομμάτι και όχι τον ανθρώπινο παράγοντα.
Σε ένα αθηναϊκό ποδόσφαιρο που δεν υπάρχει τίποτα ουσιαστικό αν το αγωνιστικό κομμάτι ξεπερνά τον ανθρώπινο παράγοντα τότε και οι ομάδες αλλά και οι παίχτες , οι προπονητές και οι παράγοντες είναι το λιγότερο για λύπηση! Ειλικρινά λυπάμαι πολύ και ντρέπομαι ο ίδιος για όλους αυτούς αφού δεν έχουν αυτοί οι ίδιοι την αντίληψη να ντραπούν για τους εαυτούς τους !!!
Είμαστε ερασιτέχνες…αν στο βωμό της νίκης μηδενίζουμε κάθε τι ανθρώπινο τότε καμία νίκη και επιτυχία δεν θα μας προσφέρει τίποτα ! Ασχολούμαστε όλοι αν κάποιος παίχτης είναι αθλητικός, υγιής, δυνατός, παιχταράς και δεν μας απασχολεί καθόλου ότι ίσως αυτός ο άνθρωπος, γιατί είναι πρώτα άνθρωπος, παλεύει με τους δαίμονες του, έχει προβλήματα υγείας, οικονομικά, οικογενειακά, υπαρξιακά , ψυχολογικά και μέσα από την ενασχόληση του με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο προσπαθεί να νικήσει σε όλες αυτές τις μάχες του !
Παίζω στην Αθήνα από το 2003( πρώτη μου ομάδα ο Ιπποκράτης και τότε ) φτάσαμε 2020 και αυτό που βλέπω με θλίβει πραγματικά και είμαι βέβαιος πως δεν είμαι ο μόνος που νιώθει έτσι ! Ελπίζω όσοι ασχολούνται με το ερασιτεχνικό από ποδοσφαιριστές και προπονητές μέχρι παράγοντες και φιλάθλους να αναθεωρήσουν σύντομα τις απόψεις τους και τον τρόπο σκέψεις τους και να καταλάβουν πως οι ερασιτεχνικές ομάδες είναι πετυχημένες μόνο αν γίνονται οικογένειες και δεμένες σαν γροθιά και προς τα μέσα και προς τα έξω… πολιτισμό πρέπει να παράγουν και ΟΧΙ νίκες ! Οι νίκες θα έρθουν μέσα από την ισχύ που θα τους δώσει αυτή η ένωση ήθους ,πολιτισμού ,οικογενειακού δεσμού , προγραμματισμού και αγωνιστικού πλάνου και αυτές οι νίκες δεν θα είναι πρόσκαιρες αλλά ουσιαστικές και ανεξίτηλες!
Υπογράφω στον Ιπποκράτη γιατί ο Βασίλης Βόγλης δεν νοιάστηκε στιγμή για το τι πέρασα και είναι πιο σίγουρος ακόμα και από εμένα ότι παίχτες σαν εμένα είναι πολυτέλεια για κάθε σωματείο σε οποία κατάσταση και αν βρίσκονται.
Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον Βασίλη (Βόγλη ) για την εμπιστοσύνη , τον Δημήτρη Κουλούρη που αν και απομακρύνθηκα από τον Ατταλο με στήριξε και οικονομικά αλλά και ανθρώπινα όσο καιρό πάλευα, όπως και την Αννα Αβραάμ συνεργάτη του που χωρίς αυτή δεν ξέρω τι θα έκανα ! Τον Ηλία Κυβέλο και τον Γιάννη Μπούκλη πρώην παράγοντες μου στην Αγία Ελεούσα , ξέρουν αυτοί γιατί! Και τον Γιώργο Ιωακείμ πρώην γυμναστή μου στον Αγιο Δημήτριο !
Τα υπόλοιπα θα τα λέμε κάθε Κυριακή στον αγωνιστικό χώρο…γιατί δεν έχω μάθει να χάνω και δεν σκοπεύω να τα παρατήσω όσο αντέχει η ψυχή μου ! >>
You must be logged in to post a comment Login