Αργύρης Παπακώστας: “Τα ΙΛΙΣΙΑ 2004 είναι ουσιαστικά ομάδα Β’ κατηγορίας ΕΠΣΑ!”

Αναλυτικά…

Ο προπονητής Αργύρης Παπακώστας μπορεί να μένει στο Γαλάτσι, αλλά έχει πολλές εικόνες από Αμερική αφού έζησε στο Βανκούβερ του Καναδά μέχρι τα 17 του. Και μπορεί το ποδόσφαιρο στην Βόρεια Αμερική να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλές, όμως ο ίδιος το αγάπησε σφόδρα και ερχόμενος στην Ευρώπη και στην Ελλάδα αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό! Πρώτα σαν ποδοσφαιριστής και έπειτα σαν προπονητής. Φέτος κάθεται στον πάγκο μιας ομάδος που πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Γ’ ΕΠΣΑ: τα ΙΛΙΣΙΑ 2004, και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε και να μας ανοίξει την… ποδοσφαιρική του καρδιά!

– Κύριε Παπακώστα, σας καλωσορίζουμε στην εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ! Πώς αποφασίζει ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στον Καναδά να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;

Το ποδόσφαιρο είναι… παντού! Μπορεί στην Β. Αμερική να κυριαρχούν άλλα αθλήματα, όπως το baseball, το basketball ή το αμερικανικό ποδόσφαιρο, αλλά μη νομίζετε ότι δεν αγαπούν και το κλασικό ποδόσφαιρο! Άλλωστε εγώ είμαι… Έλληνας και το ήξερα από πάρα πολύ μικρός! Έπαιζα και στον Καναδά…

– Ερχόμενος στην πατρίδα που παίξατε αρχικά ποδόσφαιρο;

Μπήκα κατ’ ευθείαν στα… βαθειά! Εντάχθηκα και έκανα προπονήσεις στον πολύ δυνατό τότε ΑΘΗΝΑΪΚΟ του Γιάννη Παθιακάκη! Έπαιξα μάλιστα και ορισμένα φιλικά με την ομάδα. Όμως υπήρχαν τότε πάρα πολύ καλοί ποδοσφαιριστές στον ΑΘΗΝΑΪΚΟ και δεν χωρούσα στο ρόστερ. Με έδωσαν δανεικό στη ΜΑΧΗ ΜΑΡΑΘΩΝΑ που έπαιζε τότε στην Α’ Αθηνών…

– Και οι μετέπειτα ομάδες σας;

Έπαιξα στον ΑΟ ΑΡΤΕΜΙΣ, στη ΔΟΞΑ ΚΟΡΩΠΙΟΥ, στον ΑΟ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΘΗΝΩΝ, στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΥΨΕΛΗΣ, στον ΑΟ ΚΟΛΩΝΟΥ και στον ΚΕΝΤΑΥΡΟ ΒΡΙΛΛΗΣΙΩΝ. Εκεί “κρέμασα” τα παπούτσια μου στα 30 μου…

– Τι θέση αγωνιζόσασταν, και πείτε μας και τις επιτυχίες που είχατε στην ποδοσφαιρική σας καριέρα…

Άρχισα σαν φορ και σταδιακά… οπισθοχωρούσα! Τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου έπαιζα λίμπερο. Από επιτυχίες, θυμάμαι ότι είχαμε ανέβει κατηγορία με το ΠΑΛΑΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ και τον ΑΟ ΚΟΛΩΝΟΥ. Είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα και με τη ΜΑΧΗ ΜΑΡΑΘΩΝΑ, αλλά δεν ανεβήκαμε στην Δ’ εθνική στα μπαράζ…

– Με την προπονητική πότε αρχίσατε να ασχολείστε, κύριε Παπακώστα;

Την επόμενη χρονιά που σταμάτησα το ποδόσφαιρο! Η πρώτη μου ομάδα ήταν ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ και ανεβήκαμε τότε από την Γ’ στην Β’ κατηγορία της ΕΠΣΑ!

– Και στη συνέχεια;

Έκανα δύο χρόνια στον ΝΕΟΠΕΝΤΕΛΙΚΟ στην Β’ κατηγορία, αλλά δύο χρόνια στα ΙΛΙΣΙΑ 2004, την ομάδα που προπονώ και σήμερα, και εν συνεχεία στον ΓΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ, την ΕΝΩΣΗ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ και τον ΑΟ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ. Όλες ομάδες Β’ κατηγορίας. Τα 3 τελευταία χρόνια είμαι προπονητής στα ΙΛΙΣΙΑ 2004…

– Φέτος η ομάδα είναι ψηλά στη βαθμολογία και δείχνει έτοιμη για την άνοδο. Αυτός είναι ο στόχος σας;

Ναι, ξεκάθαρα ο στόχος μας είναι η άνοδος! Κρατήσαμε το ίδιο ρόστερ με πέρσι και κάναμε επιπλέον 10 μεταγραφές. Πιστεύω ότι ουσιαστικά είμαστε ομάδα Β’ κατηγορίας! Ο μεγαλύτερος αντίπαλός μας για φέτος είναι ο… κορωνοϊός!!!

– Πείτε μας λίγα λόγια για τους ανθρώπους του συλλόγου…

Τα ΙΛΙΣΙΑ 2004 είναι, θα έλεγα, μια οικογενειακή ομάδα! Πρόεδρος είναι ο κύριος Παντελής Ξενιτίδης και Αντιπρόεδρος ο κύριος Κοσμάς Ρίσβας. Οι περισσότεροι μέσα στο Δ.Σ. του συλλόγου είναι άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος του Προέδρου…

– Υπάρχουν ακαδημίες στα ΙΛΙΣΙΑ;

Ναι, έχουμε γύρω στα 60 παιδιά. Λειτουργούν τα τελευταία 6, 7 χρόνια και συνεχώς εξελίσσονται! Το υλικό μας προέρχεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό και από φοιτητές της πανεπιστημιούπολης…

– Σε ποιο γήπεδο αγωνίζεται η ομάδα;

Στο Γουδί. Είναι ένα γήπεδο που βρίσκεται μέσα στην καρδιά ενός πάρκου! Ουσιαστικά οι “κερκίδες” του είναι όλοι οι θαμώνες του πάρκου και των εμπορικών μαγαζιών γύρω από αυτό. Έχουμε δηλαδή κάθε Κυριακή… πολλούς και εξασφαλισμένους θεατές, τουλάχιστον όταν έχει καλό καιρό!

– Ποιες άλλες ομάδες είναι στην περιοχή, κύριε Παπακώστα;

Η μεγάλη ομάδα της περιοχής είναι αναμφίβολα ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ! Υπάρχουν ακόμα ο ΑΣΤΕΡΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ που αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία και ο ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ που αγωνίζεται στην Β’. Εμείς είμαστε η τέταρτη ομάδα της περιοχής…

– Όσον αφορά το Τεχνικό επιτελείο, ποιοι άλλοι είναι μαζί σας;

Είναι ο Βασίλης ο Τσιάκαλος που προπονεί τους τερματοφύλακες και ο γυμναστής μας ο Γιώργος ο Μούτος…

– Αλήθεια, τι είναι αυτό που θυμάστε περισσότερο από την καριέρα σας ως προπονητής, κόουτς, όλα αυτά τα χρόνια;

Δεν είναι κάτι ευχάριστο, αλλά το θυμάμαι πάντα με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση. Στο τελευταίο μας παιχνίδι πριν 3 χρόνια εδώ στα ΙΛΙΣΙΑ 2004 εναντίον της ΑΘΗΝΑΪΔΑΣ είχα βαρειά άρρωστο τον πατέρα μου με καρκίνο. Όταν γύρισα σπίτι μετά το παιχνίδι, ο πατέρας μου με ρώτησε: “Κερδίσαμε;” Ήταν η τελευταία του κουβέντα! Του είπα: “Ναι”, χαμογέλασε, και ύστερα από λίγο πέθανε…

– Όντως, πολύ συγκινητικό! Σκεφτήκατε ποτέ, κύριε Παπακώστα, να κάνετε αυτό που λέμε “επαγγελματικό άλμα” στην καριέρα σας;

Πάντα ο στόχος μου ήταν να δουλέψω επαγγελματικά! Την περίοδο που ήταν άρρωστος ο πατέρας μου είχα μια πάρα πολύ καλή πρόταση από το Μπενίν της Αφρικής, να δουλέψω σαν επαγγελματίας προπονητής εκεί σε ομάδα Α’ εθνικής! Δυστυχώς, εκείνη τη χρονική περίοδο ήταν αδύνατο να πάω. Όμως πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω το “επόμενο βήμα” στην καριέρα μου…

– Είναι κάποιος προπονητής που θαυμάζετε ιδιαίτερα και έχετε πάρει στοιχεία από αυτόν;

Μου άρεσε πάρα πολύ ο Βαλβέρδε του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ! Ήταν εκπληκτικός προπονητής! Όπως μου αρέσει και ο τωρινός προπονητής του, ο Μάρτινς…

– Μάλιστα! Μιας που αναφέρατε τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, με Πειραιά είχατε ποτέ καμία σχέση σαν προπονητής;

Όχι, δυστυχώς δεν έχει τύχει…

– Ποιος ξέρει, μπορεί στο μέλλον! Κύριε Παπακώστα, σας ευχαριστούμε πολύ! Καλή επιτυχία σας ευχόμαστε σε ότι κάνετε και θα κάνετε! Θέλετε να πείτε κάτι τελευταίο;

Εγώ σας ευχαριστώ! Έριξα μια ματιά στην εφημερίδα σας και κάνετε όντως πολύ καλή δουλειά! Ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι… ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στα γήπεδα! Έχω δώσει στα παιδιά πρόγραμμα συντήρησης, αλλά απ’ ότι βλέπω θα χρειαστούμε πάλι προετοιμασία από την αρχή. Είναι δύσκολα τα πράγματα για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να γίνει η επανεκκίνηση το συντομότερο! Το έχουμε όλοι ανάγκη…

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ