stoplekto

Εκεί στη Δυτική Αττική…

Published

3 έτη ago

12/06/2021

Φώτη Περιφάνη

Ζωντανεύει η καθημερινότητά μας όσο καλοκαιριάζει στην μετά καραντίνα εποχή(Έκδοση 2021) και ήδη στο χώρο μας οι ομάδες έχουν αρχίσει να λειτουργούν ξανά και να μπαίνουν σε ρυθμούς προετοιμασίας, με την ευχή η νέα αγωνιστική περίοδος να ναι η απαρχή του τέλος αυτού του κακού που βιώνουμε ενάμιση χρόνο τώρα. Αν το καλοσκεφτείτε, ουσιαστικά δυο σερί αγωνιστικές σεζόν, δυο πρωταθλήματα δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, με τη ζημιά να είναι τεράστια. Μπαίνουμε λοιπόν σε ένα καυτό(μετά τροπικών βροχών) καλοκαίρι και μακάρι όλοι οι αρμόδιοι πλέον να έχουν μάθει και να σχεδιάσουν μια χρονιά, που θα φτάσει αισίως στο τέλος της, με τα όποια προβλήματα προκύψουν. Νομίζω οι αντοχές όλων μας πλέον έχουν συρρικνωθεί. Δεν μας παίρνει για άλλη κλεισούρα, να το πω πολύ απλοϊκά……………..
Την ερχόμενη Τετάρτη 16/6 και ώρα 19.00 θα πραγματοποιηθεί η ετήσια Γενική Συνέλευση της ΕΠΣΔΑ στο Πνευματικό Κέντρο Ασπροπύργου. Μετά από πολλούς μήνες θα υπάρχει μια δια ζώσης επικοινωνία ανάμεσα σε διοίκηση της Ένωσης και τα σωματεία. Πέραν των διοικητικών και οικονομικών απολογισμών που θα γίνουν, θα τεθούν στο “τραπέζι” και αρκετά θέματα για προβλήματα που ταλαιπωρούν τις ομάδες ενόψει της ερχόμενης αγωνιστικής περιόδου. Θα γίνει και μια μίνι παρουσίαση για τον τρόπο που θα λειτουργήσουν τη νέα χρονιά οι μικτές. Πάντως, από μια μικρή έρευνα που έχω κάνει το τελευταίο διάστημα, διαπίστωσα ότι μέχρι σήμερα μόλις 9 σωματεία είναι αναγνωρισμένα και έχουν μπει και στο μητρώο της ΓΓΑ. Φυσικά κινήσεις έχουν κάνει όλες οι ομάδες, όμως η τελική τους έγκριση κολλάει σε λεπτομέρειες. Η αλήθεια είναι όσοι ασχολήθηκαν για να διευθετήσουν αυτά τα θέματα ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ. Άκουσα φανταστικές ιστορίες, που η αλήθεια είναι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί σας. Η ουσία είναι ότι ο κίνδυνος για πολλές ομάδες ελοχεύει ακόμα και για μη συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Εδώ διαβάζουμε ότι θα γίνουν εκλογές σε Ένωση, με μόλις 32 ομάδες από τις 89 που έχει στο δυναμικό της. Οπότε αντιλαμβάνεστε το θέμα είναι πολύ σοβαρό, πόσο μάλλον για την ΕΠΣΔΑ, που η ζωή της και η ύπαρξή της εξαρτάται από αυτά τα λίγα σωματεία που διαθέτει……………………..
Πάμε στα δύσκολα τώρα. Με λύπη διαβάσαμε την επιστολή του Μέγα Καραμπίνη πριν λίγες βδομάδες. Μια “κραυγή αγωνίας” από τον πολύπειρο παράγοντα για το μέλλον του Αστέρα Μαγούλας. Μετά την παραίτηση του Προέδρου Δημήτρη Σερεμέτη, το ιστορικό σωματείο έχει μείνει ακέφαλο και φως στο ορίζοντα δεν φαίνεται. Το πώς έφτασε μέχρι εδώ ο Αστέρας, το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι εκεί στην περιοχή. Η κίνηση του Μέγα, ήταν περισσότερο μια κίνηση συσπείρωσης και προσπάθειας να “ξυπνήσει” εκείνους που μιλιά έχουν, αλλά μιλάνε στον ύπνο τους. Μακάρι να βρεθεί μια λύση, γιατί ομάδες σαν τον Αστέρα τις έχει ανάγκη η Ένωση, αλλά περισσότερο το ελληνικό ποδόσφαιρο………………………
Στον αντίποδα έχουμε την επιστροφή του Μανδραϊκού. Θυμάμαι πέρσι καλοκαίρι, Αύγουστο μήνα, επικοινωνούσα με τον Πρόεδρο της ομάδας Χρήστο Παπακωνσταντίνου και μου ανακοίνωνε ότι ο Μανδραϊκός δεν θα κατέβει στο πρωτάθλημα. Στην ολιγόωρη κουβέντα μας, μου εξήγησε ότι ο Μανδραίκός αυτή τη στιγμή διοικείται από μια παρέα γονιών, που έχουν ένα πλάνο τετραετίας, με απώτερο σκοπό να επανέλθει ξανά ο Μανδραϊκός στο τοπικό πρωτάθλημα, αλλά πλαισιωμένο από παιδιά δικά του, βασιζόμενο και στηριζόμενο καθαρά από τις ακαδημίες του. Μετά από ένα χρόνο, η διοίκηση αρχίζει να υλοποιεί αυτά που έχει σχεδιάσει και στο νέο πρωτάθλημα ο Μανδραϊκός θα κατέβει στη Β’ Κατηγορία, με παιδιά κυρίως από τις υποδομές του. Πλαισιωμένα μάλιστα από προπονητή “διαμάντι”, όπως είναι ο Γιώργος Σωτήρχος, αλλά και ανθρώπους όπως ο Γιάννης Καλούδας στο πόστο του γενικού αρχηγού. Πολλοί είχαν ξεγράψει την ομάδα πέρσι, όμως νομίζω αν κάποιος βγήκε κερδισμένος από αυτή τη πανδημία, είναι σίγουρα ο Μανδραϊκός. Διότι σκεφτείτε με την εξέλιξη που πήραν τα πράγματα και τη διακοπή του πρωταθλήματος, είναι σαν να μην έλειψε ποτέ το ιστορικό σωματείο. Και είναι μια καλή αρχή αυτή που πάει να γίνει, η οποία στηρίζεται από ανθρώπους που έχουν νοικοκυρέψει σε πολλά σημεία την ομάδα. Θα αναφερθώ και στο επικοινωνιακό κομμάτι, όπου γίνεται μια άψογη δουλειά από τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων του συλλόγου Τάσο Κουρκουτά, ο οποίος προβάλλει με τον καλύτερο τρόπο όλες τις δραστηριότητες του Μανδραϊκού…………………
Εβδομάδα εξελίξεων ήταν αυτή στον Βύζαντα Μεγάρων. Αρχικά να τοποθετηθώ στο εξής. Φέτος η ομάδα είχε όλα τα φόντα να διεκδικήσει την άνοδο. Έγιναν έξοδα και κινήσεις αποκλειστικά για αυτό τον σκοπό. Όμως λογαριάζανε στα Μέγαρα χωρίς τον κορωνοϊό και η ομάδα πραγματικά την πάτησε. Και η επόμενη χρονιά πλέον θα είναι πολύ διαφορετική. Στο σήμερα λοιπόν, ο Βύζας πλέον έχει στο τιμόνι του τον Γιάννη Ρόκα, έναν αρκετά καλό προπονητή, ο οποίος προωθήθηκε από τα τμήματα ακαδημιών. Η απόφαση αυτή πάρθηκε λίγες μέρες μετά την παραίτηση του τέως προπονητή Τάκη Χριστόπουλου, ο οποίος μίλησε μες τη βδομάδα και στην ιστοσελίδα μας. Βέβαια η διοίκηση του Βύζαντα έκανε λόγο για λύση συνεργασίας. Ο καθένας πάντα κοιτάει την πλευρά του. Εμείς δεν θα κρίνουμε αυτά. Αλλά θα κάνω ένα καθαρά ποδοσφαιρικό σχόλιο. Ο Βύζας ταλαιπωρείται χρόνια τώρα στα τοπικά και κάθε νέα σεζόν που έρχεται ξεκινά με όνειρα και φιλοδοξίες για άνοδο και πάντα στο τέλος το πράγμα κάπου χάλαγε. Φέτος με τις επιλογές που έγιναν, έδειχνε η ομάδα μια σταθερότητα, σου ενέπνεε σιγουριά. Η χρονιά που έρχεται είπαμε δεν θα είναι η ίδια. Αλλά υπάρχει και ένα ρητό που λέει ότι “ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”. Ο χρόνος λοιπόν θα δείξει…………
Στο τοπικό πρωτάθλημα θα αγωνίζεται και πάλι από τη νέα περίοδο ο Ακράτητος. Η ομάδα των Άνω Λιοσίων πέφτει “θύμα” ενός άδικου πραγματικά συστήματος, έτσι όπως αποφασίστηκε από την ΕΠΟ. Ωστόσο, ο Ακράτητος έχει πλέον την εμπειρία και τους ανθρώπους να μπορέσουν να επαναφέρουν την ομάδα εκεί που της αξίζει. Σε αυτά τα λίγα παιχνίδια της Γ’ Εθνικής, ένιωσα μεγάλη χαρά για τον καλό μου φίλο, τον προπονητή της ομάδας Παναγιώτη Λουμάκη, που σε μια δύσκολη περίοδο έδειξε ότι και σε αυτό το επίπεδο μπορεί να ανταποκριθεί. Δεν έχει σημασία ο υποβιβασμός, όσοι είδαμε τα παιχνίδια βγάλαμε συμπεράσματα. Όποιος δουλεύει ανταμείβεται και ο Παναγιώτης έχει θυσιάσει πολλά όλα αυτά τα χρόνια σε όσες ομάδες έχει δουλέψει………………………………….
Για το τέλος θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε δυο πειραιώτικα θέματα. Αρχικά για τον υποβιβασμό της ΑΕ Μοσχάτου από τη Γ’ Εθνική στο τοπικό πρωτάθλημα. Μιας ομάδας που σέβομαι και έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, λόγω καταβολής της μητέρας μου. Δυστυχώς η καλή εικόνα που είχε στους αγώνες η ΑΕΜ, δεν επισφραγίστηκε με την παραμονή της στην Κατηγορία. Σίγουρα είναι παράλογο σε ένα πρωτάθλημα ενός μόλις γύρου και με όλη αυτή την ταλαιπωρία της πανδημίας, να υποβιβάζονται ομάδες, την ώρα που από τα τοπικά δεν θα ανέλθει καμία. Είναι παράλογο και άδικο. Όμως στην ΑΕ Μοσχάτου, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συνέβησαν κι άλλα πράγματα προς το φινάλε του πρωταθλήματος, που κάπως διατάραξαν την ηρεμία της. Και το Μοσχάτο είναι πολύ φιλήσυχο από μόνο του σαν περιοχή και έτσι θα πρέπει να πορεύεται και η φιλοσοφία της ομάδας. Η ΑΕΜ δεν έχει ανάγκη από γυρολόγους, αλλά από καθαρούς Μοσχατιώτες, ικανούς να ενισχύσουν την αδιαμφισβήτητη προσπάθεια του Προέδρου Στέφανου Φαναρίτη, ο οποίος έχει προσφέρει όσο κανένας τα τελευταία δέκα χρόνια……………
Κλείνω με την αποχώρηση του τιτανοτεράστιου Κώστα Χολέβα από τα διοικητικά της ΕΠΣ Πειραιά. Θυμάμαι το 2007, 17χρονών παιδί ακόμα, στο πρώτο γήπεδο που με έστειλε να κάνω ρεπορτάζ ο Αντώνης Δαρζέντας, ήταν σε έναν αγώνα Α’ Κατηγορίας Νίκη Ρέντη-Δόξα Πειραιά, στο γήπεδο του Ρέντη, μιας και εγώ εκεί δίπλα έμενα και μεγάλωσα. Άλλο ποδόσφαιρο τότε πραγματικά. Κάθισα στις ξύλινες κερκίδες με το μπλοκάκι μου να σημειώνω, όταν ξαφνικά ήρθε δίπλα μου ένας θηριώδης τύπος με βαθειά στεντόρεια φωνή να με ρωτήσει τι γράφω. Αφού του εξήγησα, αμέσως μου συστήθηκε, έκατσε κοντά μου και χωρίς να με γνωρίζει, άρχισε να μου εξηγεί πράγματα. Πάντα έτσι έκανε ο κύριος Κώστας. Είχε το αίσθημα της εξυπηρέτησης, τη επεξήγησης, κοινώς ενδιαφερόταν, χωρίς να έχει σημασία ποιος ήσουν και από πού κρατάει η σκούφια σου. Και για αυτό τον αγάπησε και όλος ο ποδοσφαιρικός Πειραιάς, καθώς με την πορεία του τίμησε όσο λίγοι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, το οποίο του χρωστά πολλά. Προσπαθούσε να είναι δίκαιος και να μην κάνει εξαιρέσεις, σε πρωταθλήματα όπως αυτά του Πειραιά, πολύ απαιτητικά, κατά καιρούς είχε πάνω από το κεφάλι του 100 με 120 σωματεία να βολέψει και σε συνθήκες όπως ο Πειραιάς πολύ δύσκολες, λόγω γηπεδικών θεμάτων. Όμως ήταν πάντα εκεί που έπρεπε, όπως οφείλει ένας Πρόεδρος Επιτροπής Πρωταθλήματος. Δεν υπήρχε Σαββατοκύριακο που να μην γυρίσει τουλάχιστον τρία και τέσσερα γήπεδα και το κυριότερο, έβρισκε πάντα λύσεις στα δύσκολα. Άψογος γνώστης κανονισμών και διαδικασιών, δεν του ξέφευγε ποτέ τίποτα. Κι αν καμιά φορά τα πράγματα δυσκόλευαν…Θα τον έβλεπες να ανάβει τσιγάρο, καθώς μόνο τότε κάπνιζε, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει το άγχος του. Μεγάλο παράδειγμα για πολλούς νέους παράγοντες, που σήμερα κάνουν ότι τα ξέρουν όλα. Μακάρι οι νεότεροι να μπορέσουν να φτάσουν έστω κάτι από τον τρόπο που ο κύριος Κώστας αφοσιώθηκε 20 ολόκληρα χρονιά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα στα γήπεδα και οι συμβουλές του πάντα θα με καθοδηγούν. Σε ευχαριστούμε για όλα κύριε Κώστα…