Βουτσινάς:«Όσο υπάρχουν Εθνικοί, θα υπάρχει κι ο Εθνικός»

Όπως και να το κάνουμε, ο Βασίλης Βουτσινάς είναι ο αρχηγός και η σημαία της ομάδας, αφού ο αριθμός των σεζόν που έχει περάσει στον Εθνικό είναι διψήφιος. Πιστός στρατιώτης του ήταν, είναι και θα είναι για πάντα, όπως δήλωσε σε μια συνέντευξη όπου δικαιωματικά του παραχωρήθηκε άπλετος χώρος ώστε να μας πει για τις αναμνήσεις του από τις προηγούμενες θητείες στην ομάδα. Ορισμένες ατάκες του «έσπασαν» κόκκαλα, όπως αυτή για την πιο δυνατή στιγμή που έζησε στην καριέρα του… Δεν τον ενδιαφέρει να υποστηρίζει μια ομάδα που να κερδίζει τρόπαια, αλλά να υποστηρίζει μια ομάδα που να αντιπροσωπεύει αξίες και να τον κάνει να νιώθει καλά, μεταξύ άλλων. Έκλεισε λέγοντας, πως όσο υπάρχουν Εθνικοί, θα υπάρχει κι ο Εθνικός. Για αυτά κι άλλα πολλά, μίλησε ο Βασίλης Βουτσινάς στην επίσημη σελίδα του Εθνικού.

-Βασίλη, κατ’ αρχάς Χρόνια Πολλά για την ονομαστική σου γιορτή. Θα ξεκινήσω με μια ατάκα του Ντένις Μπέργκαμπ, που έχεις ποστάρει στο προφίλ σου: «Όταν ξεκινάς να υποστηρίζεις μια ομάδα, δεν την υποστηρίζεις για τα τρόπαια της, ή για τις επιτυχίες της. Την υποστηρίζεις διότι εκεί βρήκες τον εαυτό σου, αλλά και το μέρος όπου ανήκεις». Πως συνδέεις αυτή την ατάκα, με τον εαυτό σου και την αγάπη σου για τον Εθνικό.

Β.Β.: Ευχαριστώ για τις ευχές! Με ξαφνιάζεις τώρα με αυτή την ερώτηση… Κοίταξε, παραδείγματος χάριν. Εγώ την ομάδα την διάλεξα -και ξέρουν όλοι ότι είμαι Εθνικός και δεν το λέω για να πουλήσω οπαδιλίκι- διότι εκεί γνώρισα τον εαυτό μου μαζί με τον πατέρα μου και την οικογένειά μου. Πηγαίναμε κάθε Κυριακή στο γήπεδο και είναι μια ομάδα που με αντιπροσωπεύει. Δεν με ενδιαφέρει να υποστηρίζω μια ομάδα που να κερδίζει και να έχει πολλά τρόπαια, όπως π.χ. πολλοί είναι Ολυμπιακοί ή Παναθηναϊκοί ή Αεκτζήδες. Με ενδιαφέρει να είμαι σε μία ομάδα που να αισθάνομαι εγώ καλά. Που να γνωρίζω τον διπλανό μου και να αισθάνομαι την ομάδα ένα ξεχωριστό μέρος από όλες τις άλλες. Όταν υποστηρίζεις μια μεγάλη ομάδα, είσαι ένας άγνωστος μέσα σε αγνώστους. Εμείς οι Εθνικοί που αντιπροσωπεύουμε κάτι ξεχωριστό, είμαστε γνωστοί μεταξύ μας. Έχουμε αξίες. Δεν ακολουθούμε την μάζα, εμείς είμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι. Χωρίς να έχουμε πρωταθλήματα και Κύπελλα, είμαστε αφοσιωμένοι στην αγάπη αυτή, διότι η ομάδα είναι κάτι ξεχωριστό για εμάς.

– Πέρσι ήσουν δεύτερος τερματοφύλακας, το καλοκαίρι ανανέωσες και ανέλαβες να ηγηθείς της προσπάθειας για άνοδο. Ήταν εύκολο να αποφασίσεις, δεδομένης της κατάστασης;

Β.Β.: Για εμένα δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Εφόσον βρίσκομαι στον Εθνικό, ό,τι και να μου ζητηθεί, όσο καιρό και να είμαι εδώ πέρα, το κάνω. Το μόνο εύκολο για εμένα είναι να μείνω εδώ και να κάνω τα πάντα για την ομάδα. Ήμουν, είμαι και θα είμαι στρατιώτης για τον Εθνικό.Ανεξάρτητα το πώς θα νιώσω εγώ για κάτι που θα μου ζητηθεί, θα το κάνω με γνώμονα το καλό της ομάδας.

– Πρώτο πέρασμα και πρώτο δελτίο το 1992: οι αναμνήσεις σου, Βασίλη;

Β.Β.: Με είχε πάρει ο πατέρας μου τότε στην ομάδα -που ήταν γέννημα-θρέμμα κι άρρωστος με την ομάδα με έκανε κι εμένα Εθνικό- . Είχε βρει τότε τον Γιώργο τον Βαζαίο που ήταν ο πρώτος μου προπονητής στην ομάδα. Εγώ ήμουν στο κολυμβητικό τμήμα του Εθνικού και είχαμε βρει τυχαία σε μια προπόνηση στο Σ.Ε.Φ. την ομάδα. Εκείνος πήγε και τον έπιασε και ρώτησε για τις ώρες που προπονούνταν η ομάδα, κι έτσι πήγα κι εγώ πρώτη φορά και έκανα προπόνηση στο «Καραϊσκάκης» το ’92. Έπαιζα junior εάν θυμάμαι καλά.

– Μετά ανέβηκες το ’98 στην πρώτη ομάδα;

Β.Β.: Ήμουν στους ερασιτέχνες του Εθνικού -σα να λέμε την τωρινή Κ20- και χρειάστηκαν κάποιον τερματοφύλακα τότε στην Α’ Εθνική. Επέλεξαν και ανέβασαν εμένα σαν τρίτο τερματοφύλακα. Όταν πήγα εγώ, προπονητής ήταν ο Howard Kendal. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που είχε ευρωπαϊκό τίτλο με την Everton. Μια παντελώς διαφορετική νοοτροπία και προσέγγιση στο ποδόσφαιρο. Εγώ τότε ως μικρός, έμπαινα έκανα την προπόνηση κι ούτε μίλαγα κι ούτε «λάλαγα». Οι εποχές στο ποδόσφαιρο τότε ήταν διαφορετικές. Οι μικροί δεν μιλούσαμε. Κάναμε προπόνηση και κουβαλούσαμε τα πράγματα. Είναι αυτό που λένε. «Κοίτα και μην μιλάς» (Αναπόλησε και χαμογέλασε ο «Βούτσι»). Είχαν περάσει τότε ποδοσφαιριστές τεράστιας αξίας που μεγαλούργησαν ακόμη κι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Για παράδειγμα ο Χρήστος ο Κόντης. Πρόλαβα για λίγο και τον Γεωργαμλή και τον Καψή. Τερματοφύλακας ήταν ο Χιώτης. Επαλέ, Παπανδρέου κι άλλοι πολλοί που τώρα δεν μου έρχονται, για να μην αδικήσω κανέναν. Ο Καψής αργότερα πήρε και το Euro.

– Ας περάσουμε στο τελευταίο, πλέον, πέρασμα. Σεζόν 13-14 ο Εθνικός αγωνίζεται στα τοπικά του Πειραιά, κι εσύ επιστρέφεις για να στηρίξεις την επιστροφή.

Β.Β.: Εκείνη την στιγμή, εάν θυμάμαι καλά ήμουν στον Μανδραϊκό. Είχε τελειώσει η σεζόν και τότε είχαμε πάλι αναδιαρθρώσεις. Δέχθηκα λοιπόν ένα τηλεφώνημα από τον κ. Χατζηαλέξη και μου ζήτησε να έρθω στην ομάδα. Έκανα ραντεβού μαζί του και φυσικά δεν το σκέφτηκα και πολύ. Με το που συναντηθήκαμε ήρθαμε σε συμφωνία και συνέχισα μέχρι τώρα στην ομάδα του Εθνικού.

– Τις επόμενες σεζόν, ωστόσο, δεν ήρθε η άνοδος στις παραπάνω κατηγορίες.

Β.Β.: Ξεκινήσαμε, η αλήθεια είναι, για να βγούμε αμέσως. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν πολύ καλά. Η κατηγορία ήταν δύσκολη και η ομάδα δεν είχε προσαρμοστεί με τα νέα δεδομένα. Φτάσαμε στο σημείο μέχρι να κινδυνέψουμε αλλά τελικά σωθήκαμε εύκολα. Τις επόμενες χρονιές ξεκινούσαμε με μια κρυφή ελπίδα, ωστόσο κάτι συνέβαινε και δεν τα καταφέρναμε. Την μία φορά ήταν στον όμιλο ο Ο.Φ.Η. που είχε τρομερή παρουσία και μας έκοψε τα φτερά. Τις επόμενες χρονιές, δυστυχώς, στην τελική ευθεία χανόταν.

-Δήλωσες πέρσι σε σταθμό του Πειραιά, πως είναι άδικο για την πρωταθλήτρια ομάδα να διεκδικεί την άνοδο σε μπαράζ. Συμμερίζεσαι ακόμη αυτή την άποψη;

Β.Β.: Εννοείται. Δεν γίνεται να κρίνεσαι από μια άτυχη φάση κι έναν κακό διαιτητή. Από μια ατυχή συγκυρία και να χάνεις τους κόπους όλης της χρονιάς. Για αυτό λέγεται πρωτάθλημα. Σε διαφορετική περίπτωση ας παίζαμε από την αρχή νοκ άουτ. Ήταν πολύ άδικο το σύστημα.

– Πόσο δύσκολο είναι τόσο για την διοίκηση, όσο και για τους παίκτες, μετά από αυτό που περάσανε πέρσι και την μεγάλη απογοήτευση στα μπαράζ, να καταφέρουν και την επόμενη χρονιά να παρουσιάσουν μια εξίσου ανταγωνιστική ομάδα με μεγάλη και πάλι όρεξη για άνοδο;

Β.Β.: Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα. Εάν παρατηρήσεις, όλες οι ομάδες που πάνε για πρωτάθλημα, σε περίπτωση που έχουν δαπανήσει κόπο και χρήμα αλλά δεν τα καταφέρουν, την επόμενη σεζόν διαλύονται -οι περισσότερες-. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε μια ομάδα που είναι στα χέρια ΕΘΝΙΚΩΝ. Αυτοί που βρίσκονται στη διοίκηση είναι και φίλαθλοι της ομάδας, κι εκεί πιστεύω είναι το μυστικό. Η αγάπη δηλαδή προς την ομάδα, ώστε να μην την παρατήσεις και να μπορέσεις να συνεχίσεις ώστε να κάνεις αυτό που πρέπει για ανέβει η ομάδα ψηλότερα…

– Βασίλη, έφτασε η ώρα για άνοδο;

Β.Β.: Θέλω να πιστεύω πως έφτασε. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να ανέβουμε. Είναι άδικο για μια τέτοια ομάδα και να αγωνίζεται σε τόσο χαμηλή κατηγορία. Θα ακουστεί τετριμμένο, καθώς όλοι λένε το ίδιο. Αλλά έχω ζήσει την ομάδα σε μεγαλύτερες κατηγορίες κι είναι ΟΝΤΩΣ άδικο.

– Πάμε στα δύσκολα… Ανεβαίνουμε και κρεμάμαι γάντια ή συνεχίζουμε; Το έχεις σκεφτεί;

Β.Β.: Έχει περάσει από το μυαλό μου αλλά θέλω να απομακρύνω αυτή την σκέψη. Θέλω να μείνω προσηλωμένος στον στόχο και αργότερα όταν έρθει η στιγμή θα τα βάλω κάτω και θα αποφασίσω. Θα δω τι θέλει η ομάδα κι από εμένα κι θα αποφασίσουμε από κοινού.

– Κοιτούσα τα τελευταία χρόνια τη δομή της Γ’ Εθνικής. Από αναδιάρθρωση σε αναδιάρθρωση και κάθε χρόνο «βαφτίσια» κι αλλαγές. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Β.Β.: Είναι καθαρά θέμα πολιτικό. Κάθε φορά εξυπηρετούνε συμφέροντα. Δυστυχώς πρέπει να έχεις λίγη τύχη, ώστε να «ευνοείσαι» κι εσύ από τα συμφέροντα κάποιων άλλων που κάνουν κουμάντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η συγκυρία για τον Εθνικό ήταν ακατάλληλη. Πήρε πρωτάθλημα και δεν ανέβηκε…

– Φέτος πάλι οι ομάδες που θα ανέβουν, με τη νέα αναδιάρθρωση που είναι σχεδιασμένη να γίνει, θα παίξουν στην τρίτη τη τάξει κατηγορία. Πέρσι ο Εθνικός πήρε πρωτάθλημα και δεν ανέβηκε. Φέτος πάλι σε περίπτωση που το επαναλάβει θα είναι πάλι «τρίτη κατηγορία»…

Β.Β.: Η συγκυρία ήταν ακατάλληλη. Πήραμε πρωτάθλημα και δεν ανεβήκαμε. Και πάλι θεωρώ πως είναι ακατάλληλη. Εμείς όμως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό από να παίζουμε ποδόσφαιρο και να κοιτάμε να κερδίζουμε. Οι αποφάσεις είναι στα χέρια άλλων. Θα κάνουμε το καλύτερο κι από εκεί και πέρα βλέπουμε.

– Πάμε στη φετινή ομάδα. Πως είναι το κλίμα στα αποδυτήρια αλλά και διοικητικά;

Β.Β.: Εχω διαβάσει τις συνεντεύξεις των παιδιών, και θα ακουστεί κοινό. Τα αποδυτήρια είναι μια χαρά. Υπάρχει γέλιο, υπάρχει και χαρά. Σε αυτό βοηθάνε και τα αποτελέσματα. Το ότι πάει καλά η ομάδα και πως δεν έχουμε κακούς χαρακτήρες μέσα στην ομάδα. Αν υπάρχει κάποιος κακός χαρακτήρας, απομονώνεται και φεύγει από μόνος του.

– Θέλω να μου «ακτινογραφήσεις» τον προπονητή της ομάδας.

Β.Β.: Ο κόουτς είναι ένας άνθρωπος πολύ έξυπνος. Έχει παίξει ποδόσφαιρο και ξέρει πώς να χειρίζεται τα αποδυτήρια. Καταλαβαίνει, βλέπει και ακούει. Οι αντιδράσεις του μαρτυρούν ότι καταλαβαίνει πολλά περισσότερα. Γενικώς ξέρει να διαχειρίζεται χαρακτήρες… Ποδοσφαιρικά ο Καραδήμος έχει γράψει την δική του Ιστορία.

– Φαίνεται πως αρέσει στον κόσμο το ποδόσφαιρο που παίζει φέτος η ομάδα.

Β.Β.: Σε όλους αρέσει. Σε ποιον δεν αρέσει να έχει κατοχή η ομάδα και να παίζει επιθετικά. Το θέμα είναι να το συνδυάζουμε με τα αποτελέσματα καθώς αυτά φέρνουν επιτυχίες. Αυτό τώρα γιατί στο λέω. Εάν φέρναμε μόνο αποτελέσματα, πάλι όλα καλά θα ήταν. Αυτό είναι όμως το ιδανικό. Να παίζεις καλή μπάλα και να φέρνεις αποτελέσματα.

– Σου έχει πει πως θα σε βγάλει και θα βάλει στη θέση σου ποδοσφαιριστή με γάντια. Πως σου φάνηκε η ιδέα του κόουτς;

Β.Β.: (χαμόγελα) Εντάξει, πολλοί προπονητές θα ήθελαν το ποδόσφαιρο να παίζεται χωρίς τερματοφύλακες. Τους αρέσει η κατοχή και το επιθετικό παιχνίδι. Στιλ Μπαρτσελόνα που έχει συνέχεια την κατοχή και δεν δέχεται φάσεις. Είναι το ιδανικό να το πετύχει μια ομάδα κι όποιος άλλος το καταφέρει του «βγάζουμε το καπέλο».

– Πως είναι να είσαι φίλαθλος της ομάδας που αγωνίζεσαι και δη σε μια δύσκολη συγκυρία;

Β.Β.: Είναι ευχή και κατάρα. Όλοι στην ομάδα τους θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο. Εμένα δεν με ενδιαφέρει που ο Εθνικός είναι χαμηλά. Όταν παίζεις στην ομάδα που υποστηρίζεις, είναι ευλογία. Μακάρι να έπαιζε και ψηλότερα. Από την άλλη είναι και κατάρα καθώς κάθε αποτυχία θα την πληρώνεις σε όλη σου την ζωή. Όταν θα είσαι αργότερα στην κερκίδα να παρακολουθείς την ομάδα σου, θα είναι πάντα κάποιος που θα σου θυμίσει κάτι άσχημο. Για παράδειγμα το Κύπελλο από τον Καραβά και να σου έρχεται αυτή η ντροπή μέσα σου. Αύριο μεθαύριο θα τους ξαναδείς και δεν θέλεις να τους στενοχωρείς.

– Πάμε λίγο στα πιο προσωπικά. Πως περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο με την οικογένεια;

Β.Β.: Προσπαθώ να περνάω ποιοτικό χρόνο με τον γιό μου. Λείπω πολλές ώρες από το σπίτι λόγω δουλειάς, κι έτσι προσπαθώ να εκμεταλλευτώ ποιοτικά το λίγο χρόνο που είμαι με τον Γιάννη αλλά και τη γυναίκα μου. Η οικογένεια είναι πάνω από όλα κι αυτό που μένει στη ζωή. Είμαστε της ήρεμης ζωής.

–Βοηθά ο συνδυασμός οικογένειας και ποδοσφαίρου;

Β.Β.: Είναι ο απόλυτος συνδυασμός. Όταν κάποιος θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, το να είναι και οικογενειάρχης είναι ό,τι καλύτερο. Μένεις μακριά από πειρασμούς και τρέλες. Μακριά από πράγματα που σου αποσπούν την προσοχή. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια γυναίκα που είναι δυναμική και να σε στηρίζει, όπως η δική μου με στηρίζει 13 χρόνια τώρα.

– Θα βάλεις «γάντια» στον μικρό;

Β.Β.: Όλο σουτάρει την μπάλα και λέει γκολ… Εντάξει.. δεν πειράζει.

– Βασίλη, είναι καλύτερα τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα;

Β.Β.: Καθαρά το Πάσχα.

– Μίλησε μας για τις ακαδημίες που ξεκίνησες με εξειδίκευση στη θέση του τερματοφύλακα.

Β.Β.: Φέτος είχα λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Σκέφτηκα να κάνω κάτι το οποίο μου αρέσει. Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και τον εαυτό μου. Να δω πως λειτουργεί. Το κομμάτι αυτό είναι η εκγύμναση τερματοφυλάκων. Εχω κάποια γήπεδα 5Χ5 στη Σαλαμίνα κι έτσι έστησα τη σχολή. Είμαι ευχαριστημένος από τη δουλειά μου και βλέπω και τα παιδιά που έρχονται είναι ευχαριστημένα από τη διάθεσή τους, αλλά και από αυτά που ακούγονται. Κάποια στιγμή θέλω να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό το κομμάτι στο μέλλον. Το ξέρω καλά και θέλω να το ακολουθήσω. Μόλις τελειώσω με το ποδόσφαιρο, θέλω να μάθω καλύτερα τα μυστικά σε αυτό το κομμάτι και να το ακολουθήσω πιο εντατικά.

– Τερματοφύλακας ίνδαλμα.

Β.Β.: Αυτός που μου άρεσε σε όλα ήταν ο Casillas.

– Καλύτερος αυτή την στιγμή;

Β.Β.: Ο Alisson της Λίβερπουλ.

– Ηλεκτρική καρέκλα η θέση σας;

Β.Β.: Οι αποφάσεις παίρνονται μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου και τα λάθη στοιχίζουν. Είναι και η τεχνολογία που φτιάχνουν τις μπάλες και με την τροχιά τους μπορεί να την πατήσεις. Δεν έχει άλλον από πίσω να διορθώσει το λάθος του τερματοφύλακα.

– Ποια ήταν η καλύτερη ατάκα που ακούστηκε φέτος στα αποδυτήρια;

Β.Β.: Του Τσιλιγκίρη όταν καυτηρίαζε τις εναλλαγές τερέν στις προπονήσεις. Από πλαστικό σε φυσικό και τούμπαλιν. Τις παρομοίωσε με τις θεραπείες κρύο-ζεστό. Μας άρεσε και γελάσαμε.

– Βασίλη η πιο δυνατή σκηνή που έζησες στην καριέρα σου;

Β.Β.: (Αρκετή σκέψη, προβληματισμός και σκοτείνιασμα)… Η δολοφονία του Κατσούλη στο γήπεδο.

– Πρόσφατα ο Εθνικός έκλεισε τα 95 του χρόνια κι είναι αναγκασμένος να ψάχνει έδρες να αγωνιστεί. Πως το βιώνει αυτό ο σύλλογος;

Β.Β.: Οι από έξω δύσκολα το καταλαβαίνουν. Εμείς κάνουμε τις προπονήσεις μας σε πλαστικό γήπεδο και την Κυριακή παίζουμε τους αγώνες σε φυσικό. Ο αντίπαλος ευνοείται. Είναι άλλες οι επαφές. Πολλές μέρες κάνουμε ώρες τραγικές προπόνηση διότι δεν έχουμε γήπεδο. Κυρίως δεν έχουμε έδρα. Δηλώνουμε Καλλιθέα και έχουμε να παίξουμε πρωτάθλημα εκεί από δύο μήνες νωρίτερα. Έχουμε αλλάξει ήδη τρεις. Όλα τα παιχνίδια τα παίζουμε εκτός.

– Πως θα ήθελες να δεις την ομάδα στα 100;

Β.Β.: Να είναι στην πρώτη κατηγορία, να έχει γήπεδο και να παραμείνει όπως είναι τώρα, μακριά από τα κέντρα αποφάσεων. Ανεξάρτητος και υπερήφανος.

– Πάμε στην πληρωμένη ερώτηση… Κάποιος συμπαίκτης σου θέλει να σε «ψαρέψει». Για να δούμε τα αντανακλαστικά σου.

Θέλω γρήγορα να μου πεις τα μικρά ονόματα των «μικρών» μας στην ομάδα. Μπακογιάννη – Παπαγεωργίου.

Β.Β.: (Γέλια… και σκέψη…) Δημήτρης κι Αλέξανδρος! Τους ξέρω, αν και τους κάνω πλάκα και τους φωνάζω με άλλα ονόματα. Τον Παπαγεωργίου τον φωνάζω για παράδειγμα Παπακαλιάτη! Τον Λεωνιδόπουλο τον είχα αλλάξει όνομα λόγω μαλλιού μέχρι πριν κάποια χρόνια. Τον Σμίλτο τον λέμε Πικέ λόγω Ρομάνο. Τον Μάκη, Ράμπο!

Ο Κολιοφούκας να ξέρεις πήγε να σε «ψαρέψει»!

– Το μήνυμα σου προς τον Κόσμο του Εθνικού.

Β.Β.: Να είναι καλά και να υπάρχει υγεία. Να αγαπάει όπως αγαπάει την ομάδα. Παθολογικά. Φέτος πιστεύω πως θα έχουμε τις χαρές που θέλουμε και να επιστρέψει η ομάδα σε μεγάλη κατηγορία. Ξέρω πως ο κόσμος του είναι δίπλα και σε χαρές και σε λύπες. Μην ξεχνάμε πως είναι ένας κόσμος, όπου οι λύπες είναι περισσότερες από τις χαρές, οπότε τέτοιους φιλάθλους μην τους φοβάσαι. Όσο υπάρχουν αυτοί, θα υπάρχει κι ο Εθνικός.