Χριστοφιλέας: «Στο τέλος, όλα θα πάνε καλά»

– Τα γκολ δεν είναι το «φόρτε» σου. Δεν σου αρέσει να προωθείσαι για σκοράρισμα;

Τ.Χ.: Μου αρέσει περισσότερο να αποσοβώ ένα γκολ πάνω στη γραμμή, από το να σκοράρω!

– Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε μια πενταετία από τώρα, τόσο ως ποδοσφαιριστή όσο κι ως άνθρωπο;

Τ.Χ.: Ως ποδοσφαιριστής θέλω να έχω πλέον ηρεμία. Να είμαι σε μια ομάδα που να μου παρέχει τα βασικά. Πράγματα δηλαδή που είναι αυτονόητα, αλλά τα έχουμε ξεχάσει… Όπως προπονητικό υλικό, εγκαταστάσεις. Ένα γυμναστήριο. Κάπου που μπορεί ένας άνθρωπος να γυμναστεί με χαρά. Από εκεί και πέρα είχα την τύχη να πάρω μια υποτροφία στο γαλλικό Κολέγιο της Ελλάδας και στο τμήμα φυσικών επιστημών. Αυτό, μέσα από την μαυρίλα του ποδοσφαίρου, μου άνοιξε τον ορίζοντα.

– Πάμε να δούμε την ανθρώπινη πλευρά του Τάσου. Ασχολείσαι με βιολογικές καλλιέργειες, ενώ σου αρέσει η λέξη «αυτάρκεια». Μίλησε μας για το project σου.

Τ.Χ.: Εχω την τύχη να είμαι κάτοικος Αττικής. Να είμαι μισή ώρα από την Αθήνα αφού μένω στην Παλλήνη. Εκεί υπάρχει πολύς χώρος παρατημένος κι ανεκμετάλλευτος. Είτε αμπέλια είτε ελιές, είτε άδεια κτήματα. Ετσι με την κοπέλα μου κι έναν φίλο, περπατώντας στη φύση σκεφτήκαμε να βρούμε χώρο και να τον εκμεταλλευτούμε. Πάντα, βέβαια, με σεβασμό προς αυτήν, καθώς χρειάζεται τον σεβασμό μας. Αυτή είναι που θα σου δώσει την τροφή και πρέπει να είναι όσο πιο αγνή γίνεται. Δυστυχώς την έχουμε ταλαιπωρήσει πάρα πολύ και μας το γυρνάει πίσω. Εμείς έχουμε έναν βιολογικό λαχανόκηπο και βγάζουμε πράγματα για εμάς και για φίλους. Εκεί λοιπόν εκτός από χώρος καλλιέργειας είναι και χώρος συνάντησης και συζητήσεως με φίλους.

– Εχει κάποιο όνομα το project;

Τ.Χ.: Το όνομα είναι «Tsapas», το οποίο προέρχεται από το όνομα «Tsiapas» που έχει σχέση με το Μεξικό και τους «Zapatistas».

– Η «αυτάρκεια» κι η «αειφορία» έχει θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο; Είναι ένας γόνιμος τρόπος προόδου για ομάδες μικρότερων κατηγοριών;

Τ.Χ.: Το καλύτερο παράδειγμα αυτή την εποχή είναι του Παναθηναϊκού. Πολλές ομάδες θα πρέπει να ακολουθήσουν αυτό το μοντέλο, αρκεί να υπάρχει υπομονή αλλά και σωστή μέθοδος. Ταλέντο υπάρχει τόσο από πλευράς προπονητών, όσο κι από πλευράς ποδοσφαιριστών. Αυτοί που πρέπει να εκπαιδευτούν είναι οι παράγοντες.

– Οι γονείς των παιδιών που τα στέλνουν να παίζουν ποδόσφαιρο τι ρόλο παίζουν;

Τ.Χ.: Δεν είμαι τώρα τόσο κοντά σε αυτό το κομμάτι, ωστόσο θα ήθελα να είμαι τα επόμενα χρόνια. Θεωρώ πως είναι ενδιαφέρον αλλά και με μεγάλη ευθύνη. Οι γονείς έχουν βάλει ένα «κακό» λιθαράκι, καθώς αυτός λέει για το παιδί του πάντα τα καλύτερα και θεωρεί πως θα γίνει ο Μέσι. Πρέπει να καλλιεργούν αξίες. Να είναι καλός άνθρωπος, με τρόπους και με ευγένεια. Υγιή ανταγωνισμό κι όχι απαραίτητα για τη νίκη. Να παίζουν για να αθληθούν, αλλά και να το κάνουν με χαρά.

– Πάμε λίγο στο μπάσκετ και την ιστορία του Γιάννη Αντετοκούμπο. Εσύ ποια πλευρά της ιστορίας του θα διηγείσαι στα παιδιά σου στο μέλλον;

Τ.Χ.: Θα εστίαζα στις αξίες που έχει αυτό το παιδί σαν άνθρωπος. Είναι 24 χρονών και είναι πάρα πολύ ώριμος με συγκροτημένη σκέψη. Εχει ευαισθησίες στα κοινωνικά θέματα κι προσφέρει στην κοινωνία. Πολλοί που πλουτίζουν μέσω της φήμης τους και των χρημάτων που απέκτησαν δίνουν κακά παραδείγματα. Ο Γιάννης είναι το καλό παράδειγμα. Θα ξεκινούσα λοιπόν την ιστορία από το που άρχισε αυτός ο άνθρωπος και με την δύναμη της ψυχής του -διότι μιλάμε για πραγματικά μεγάλη δύναμη- και την αγάπη και το ταλέντο σε αυτό που κάνει, έχει φτάσει στο σημείο να είναι στο υπέρτατο επίπεδο.

– Τα παιδιά πρέπει να έχουν τους ποδοσφαιριστές ως είδωλα ή ως πρότυπα;

Τ.Χ.: Σε καμία περίπτωση ως είδωλα, αλλά ως πρότυπα. Βέβαια, το πρότυπο πρέπει να το διαλέξεις προσεκτικά. Στην Ελλάδα πολλοί νέοι έχουν επιλέξει λάθος πρότυπα.

– Η πολιτική σου αρέσει Τάσο;

Τ.Χ.: Μου αρέσει και δεν μου αρέσει. Και την αγαπώ και την σιχαίνομαι. Άκου, υπάρχει μια κοινωνική ομάδα που πρέπει ο κόσμος να μάθει. Είναι οι «Αλληλέγγυοι αθλητές». Συμμετέχουν σε αυτή πολλοί γνωστοί αθλητές από όλες τις κατηγορίες. Εχουν πολλές δράσεις, βοηθώντας οικονομικά μια προσπάθεια, είτε κάνοντας γνωστό κάτι προς τα έξω. Μπορεί κάποιος να πατήσει “Solidarityathlets” στο Facebook και να δει τις δράσεις αυτής της ομάδας. Πιστεύω θα γίνουν περισσότερες στο μέλλον. Πολιτικά θέλω να είμαι ενεργό μέλος της κοινωνίας μας. Να παίρνω μέρος σε όλα, αλλά δίχως αυτό να ανήκει σε κάποιο χαρακτηρισμένο πολιτικό χώρο. Είμαι άνθρωπος και παλεύω για τους ανθρώπους.

– Ο πακτωλός των χρημάτων βοηθάει το ποδόσφαιρο να πάει μπροστά ή το άθλημα θα προόδευε και με ομάδες λαϊκής βάσης ή «εναλλακτικές ομάδες»;

Τ.Χ.: Θεωρώ ότι υπάρχουν ομάδες που έχουν ξεφύγει οικονομικά. Εκεί χαλάει κι η μαγεία του ποδοσφαίρου. Ακούμε για «απίστευτα» συμβόλαια, τα οποία πολλές φορές πιστεύω πως δεν είναι και υπαρκτά, καθώς υπάρχουν άλλα πράγματα από πίσω. Βέβαια, ο ποδοσφαιριστής πρέπει να πληρώνεται καλά -σε λογικά πλαίσια- καθώς είναι αθλητής κι ο αθλητισμός είναι μέχρι κάποια ηλικία. Εχει τραυματισμούς, έχει θυσίες. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από το επίπεδο που παίζεις. Από εκεί και πέρα υπάρχουν ομάδες όπως η Sankt Pauli ή η Rayo Vallecano, που είναι πραγματικά κάτι το ουτοπικό τουλάχιστον για την Ελλάδα. Βέβαια, υπάρχουν αυτοοργανωμένες ομάδες κι εδώ σε τοπικό επίπεδο που προσπαθούνε.

– Ενδιαφέρον. Πάμε και λίγο στους φιλάθλους – οπαδούς. Που οφείλονται τα επεισόδια και τα προβλήματα στις κερκίδες; Είναι εκπαιδευμένοι οι φίλαθλοι στο να έχουν σωστή συμπεριφορά;

Τ.Χ.: Πολλές φορές δεν φταίει ο φίλαθλος. Είναι η αστυνομία που ξεφεύγει. Υπάρχει μεγάλη κόντρα ανάμεσα στο οπαδικό κίνημα και την αστυνομία. Νομίζω πολλές φορές δεν χρειάζεται μεγάλη αφορμή για να ξεφύγει η κατάσταση. Βλέπουμε πως εάν ξεφύγει δημιουργούνται προβλήματα. Στο γήπεδο δεν είναι μόνο οι οπαδοί. Είναι γυναίκες και παιδιά και δεν είναι όμορφο για αυτά να βλέπουν ανοιγμένα κεφάλια κι ασθενοφόρα. Γκλομπ και δακρυγόνα. Είναι καταστάσεις που πρέπει να μένουν μακριά από τον αγωνιστικό χώρο. Όσον αφορά το άλλο κομμάτι, στο γήπεδο πηγαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι. Από έναν πολύ φτωχό, μέχρι έναν πολύ πλούσιο. Ένας με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο μέχρι κι έναν που μπορεί να είναι πανεπιστημιακός. Αυτόν δεν διαφοροποιεί την κατάσταση. Ο Ελληνας, βέβαια, έχει τον το «νταβαντούρι» μέσα του. Καμιά φορά ξεφεύγει κι από αυτά τα όρια και πάει στα όρια του «κανιβαλισμού». Μέχρι και τώρα κόσμος φεύγει από μαχαιρώματα και τέτοια. Αυτά πρέπει να αλλάξουν.

– Όλο και πιο πολύ, τώρα τελευταία, πολλοί ποδοσφαιριστές υποφέρουν από κατάθλιψη. Που οφείλεται αυτό το φαινόμενο;

Τ.Χ.: Τα παιδιά στο ποδόσφαιρο ζούνε σε ένα σύννεφο. Σε ένα ψεύτικο σύννεφο. Όσο μεγαλώνεις αρχίζει και καταρρέει και δεν σου φαίνεται. Είναι έτσι η κατάσταση. Θυμάμαι σε πολλές ομάδες να μην κάνω «τίποτα», να ασχολούμαι δηλαδή μόνο με το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Δεν μου χρειαζόταν να σταθώ στην ουρά σε μια δημόσια υπηρεσία για παράδειγμα. Η ομάδα τα τακτοποιούσε όλα. Να έχω σπίτι, φαγητό και τα πάντα. Αυτά ένας άλλος άνθρωπος δεν τα έχει δεδομένα και κοιτάει να τα λύσει σε καθημερινή βάση. Ξαφνικά, ο ποδοσφαιριστής φτάνει στα 35-36 να σταματήσει το ποδόσφαιρο, βλέπει πως όλο αυτό έχει χαθεί. Αυτό έχει πάρει τα πάντα από εσένα κι εσύ πλέον είσαι μόνος σου. Δεν έχεις ασχοληθεί με τον εαυτό σου. Δεν έχεις καλλιεργηθεί σαν άνθρωπος. Αρκετοί που σε βοηθούσαν σε έχουν κάνει πέρα διότι δεν έχεις κάτι ακόμη να προσφέρεις, οπότε βρίσκεται μόνος. Δεν ζουν απλά, όπως ζει ο μέσος άνθρωπος, αλλά μέσα σε μια πλάνη. Ναι, όλοι κυνηγάμε το όνειρο αλλά πρέπει να πατάμε λίγο στα πόδια μας.

– Πάμε να επιστρέψουμε λίγο στα «ποδοσφαιρικά». Ανέβηκες κατηγορία με Αήττητο και με Λαμία. Τι θυμάσαι από αυτές τις χρονιές.

Τ.Χ.: Σχετικά για την άνοδο με τη Λαμία, ήταν μια δύσκολη χρονιά με πολλά προβλήματα. Είχα ξεκινήσει εκείνη τη σεζόν στον Αχαρναϊκό, αλλά το Γενάρη πήγα στη Λαμία. Ηταν μια πολύ δύσκολη χρονιά καθώς μέχρι και τις τελευταίες αγωνιστικές παιζόταν η άνοδος. Τελικά τα καταφέραμε, ωστόσο μου έμεινε η πικρία που δεν συνέχισα στην Α’ Εθνική, καθώς ίσως και να ήταν και η τελευταία μου ευκαιρία για αυτό το επίπεδο.

– Είχες μια περιπέτεια 20 ημερών στην Κόστα Ρίκα. Πες μας για αυτή την εμπειρία.

Τ.Χ.: Ο λόγος που πήγα ήταν καθώς εκεί ήδη βρίσκονταν ο πατέρας μου κι ο θείος μου. Είδαν εκεί οι άνθρωποι της C.S. Cartagines κάποια βίντεο και ταξίδεψα προς τα εκεί να δοκιμάσω. Η ομάδα έπαιζε στην πρώτη κατηγορία. Πήρα μέρος σε κάποιες προπονήσεις. Η εμπειρία ήταν απίστευτη. Προπόνηση μέσα στην ζούγκλα. Έφευγε η μπάλα και κανένας «κυρ-Νίκος» δεν πήγαινε να την πιάσει καθώς δεν ήξερε τι θα συναντήσει εκεί πέρα! Το επίπεδο όμως ήταν καλό κι άνθρωποι που ήταν έξω καρδιά. Θα μου πήγαινε εκεί το πρωτάθλημα, αλλά για διάφορους λόγους επέλεξαν να μην μείνω.

– Τάσο, σου γίνεται «έφοδος» από το Γραφείο Τύπου του Εθνικού στο σπίτι σου. Τι θα βρούμε στο για να φάμε;

Τ.Χ.: Θα βρείτε σίγουρα πολλά λαχανικά κι φρούτα. Μαύρη σοκολάτα και χυμό! Σπάνια θα βρείτε κρέας.

– Τέλεια, αφού φάμε πάμε στο σαλόνι κι ανοίξουμε το stereo σου. Σε ποιο σταθμό θα είναι αυτό συντονισμένο;

Τ.Χ.: Cosmos Radio. Παίζει μου εκεί μουσική που με αντιπροσωπεύει. Εχει επιλογές από Jazz, Funk,Reggae αλλά και ελληνικά, τα οποία δεν έχουμε συνηθίσει. Όπως Χατζιδάκη. Όλοι θα πρέπει να έχουν γνώση αυτής της κληρονομιάς μας κι όχι μόνο αυτά που είναι τώρα στην μόδα.

– Εξαιρετικά. Τώρα ανοίγουμε τηλεόραση. Τι θα δούμε παρέα;

Τ.Χ.: Θα προτιμήσω να μην την ανοίξουμε καν και να πάμε μια βόλτα στη φύση να περπατήσουμε.

– Με τα κατοικίδια πως τα πας;

Τ.Χ.: Εχω ένα Dogo Argentino κοντά στα 52 κιλά. Είναι λίγο μεγάλος. Εχω πάρει πολλή αγάπη από αυτό το πλάσμα. Στιγμές που δεν νιώθω καλά, πάω μια βόλτα με τον σκύλο και αμέσως νιώθω καλύτερα.

– Σου δίνω ένα «μαγικό ραβδί» και λύνεις ένα πρόβλημα του πλανήτη αύριο το πρωί. Ποιο θα ήταν αυτό;

Τ.Χ.: Η φτώχεια.

– Ας κλείσουμε με τα του Εθνικού. Είσαι καινούριος μέσα στα αποδυτήρια. Ποιος σου φαίνεται πιο «φασαριόζος»;

Τ.Χ.: Τσιλιγκίρης.

– Ο πιο ήρεμος;

Τ.Χ.: Κωνσταντίνου.

– Το μήνυμά σου στον κόσμο του Εθνικού.

Τ.Χ.: Ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει πως όλοι μας δίνουμε το 100% μαζί με το προπονητικό τιμ για να καταφέρει αυτή η ομάδα να ξεφύγει από αυτό τον βάλτο της Γ’ Εθνικής, καθώς μιλάμε για βάλτο. Δεν είναι εύκολο γιατί πολλές φορές δεν έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο έναν αντίπαλο μέσα στο γήπεδο, αλλά και πάρα πολλές άλλες δυσκολίες. Με υπομονή και κοιτάζοντας κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και εμείς κι αυτοί, νομίζω πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά.

– Ευχαριστούμε, Τάσο.

Τ.Χ.: Ευχαριστώ κι εγώ.