Blanco: «Πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά για να βάλεις στον Εθνικό τη φανέλα με το No 9…»

Ο Martin Blanco μεγάλωσε στους δρόμους της μικρής πόλης El Triuνfo, κλωτσώντας από το πρωί μια μπάλα. Μπορεί να υποστηρίζει Boca, ωστόσο μπάλα έμαθε στη River, όπου συνυπήρξε με ποδοσφαιριστές όπως ο Lamela κι ο Pereyra. Στην Ελλάδα λάτρεψε τα φαγητά μας, ωστόσο την μουσική της χώρας του δεν την αλλάζει με τίποτα. Πιστεύει πως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης στην ομάδα, και πως ο «ανταγωνισμός» μεταξύ των παικτών στην επίθεση είναι μεγάλος… και πρέπει να δουλέψει κάποιος σκληρά για να βάλει το φανέλα με το No 9 στην πλάτη. Τέλος, βγάζει το καπέλο στους φίλους του Εθνικού, που τον ακολουθούν ακόμη και στα δύσκολα…

– Πρώτη χρονιά στον Εθνικό. Από την Ιταλία, ξανά πίσω στην Ελλάδα. Πως και πήρες αυτή την απόφαση να έρθεις τρίτη φορά στη χώρα μας και δη στον Εθνικό;

Μ.Β.: Ο Manager που χειρίστηκε την υπόθεση μου και με έπεισε να έρθω, μου είπε τα καλύτερα για τον Εθνικό. Μου ανέφερε πως εδώ όλα λειτουργούν ρολόι. Οι πάντες είναι πολύ σοβαροί και λειτουργούν με απόλυτο επαγγελματισμό. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος εάν έπρεπε να έρθω, διότι οι προηγούμενες μου εμπειρίες στην Ελλάδα ήταν κακές. Τελικά πιστεύω πως ήταν εύκολο να αποφασίσω να έρθω στην ομάδα.

– Έκανες τελικά το βήμα και ήρθες στην ομάδα. Ποια είναι η εμπειρία σου από αυτόν τον καιρό;

Μ.Β.: Υπάρχει τρομερή οργάνωση στην ομάδα, πράγμα που δεν το περίμενα βάσει με όλα όσα είχα δει έως τώρα στην Ελλάδα. Η διοίκηση μας φέρεται εξαιρετικά και στην προπόνηση το κλίμα είναι επίσης εξαιρετικό, πράγμα που μας βοηθά να αποδίδουμε καλύτερα.

– Υπάρχει μια μικρή κοινότητα Αργεντινών στον Εθνικό. Σας βοηθάει στην προσαρμογή σας αυτό το γεγονός, καθώς και στο να νιώθετε πιο άνετα;

Μ.Β.: Ημουν ο πρώτος που έφτασε στην ομάδα φέτος. Ο Diego δεν είχε ανανεώσει ακόμη όταν έφτασα εγώ. Αργότερα ανανέωσε ο Romano και στο τέλος ήρθε κι ο Buter. Είναι θετικό που συνυπάρχουμε οι τρεις μας στον ίδιο σύλλογο και σίγουρα νιώθουμε περισσότερο άνετα.

– Πως κρίνεις την πορεία της ομάδας μέχρι στιγμής καθώς και τον προπονητή μας, τον Λουκά Καραδήμο;

Μ.Β.: Είμαστε σε καλή κατάσταση. Μπορούμε ακόμη να κάνουμε πράγματα ώστε να βελτιωθούμε περισσότερο. Είναι ωραίο το γεγονός πως κάνουμε παιχνίδι και σκοράρουμε. Ο προπονητής δίνει σημασία στον καθένα μας ξεχωριστά και προσπαθεί να πάρει το καλύτερο από τον καθένα.

– Αγωνίζεσαι αποκλειστικά στη θέσω του CF, ή μπορείς να κάνεις κι άλλα μέσα στο γήπεδο;

Μ.Β.: Πιστεύω πως είμαι CF. Εάν μου ζητηθεί να κάνω άλλα πράγματα, πιστεύω πως μπορώ να ανταποκριθώ, ωστόσο η θέση μου είναι εκεί.

– Σκοράρεις και με σουτ, αλλά και με το κεφάλι. Εσένα ποιος είναι ο αγαπημένος σου τρόπος;

Μ.Β.: Με «βολεύει» να σκοράρω με το κεφάλι, καθώς μου αρέσει να πηδάω για τις κεφαλιές. Βέβαια, δεν είναι πρόβλημα να παίξω και με τα πόδια. Δεν μου αρέσει να περιμένω την μπάλα να έρθει σε εμένα, αλλά τραβιέμαι και να τη ζητάω από τους συμπαίκτες μου. Αμφότεροι μου αρέσουν.

– Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια;

Μ.Β.: Δύσκολο να πω για το μέλλον, καθώς συνεχώς είμαι εδώ κι εκεί. Τώρα έχω έρθει εδώ για να βοηθήσω τον Εθνικό να ανέβει κατηγορία. Μακάρι να τα καταφέρουμε και να παίξουμε με τον Εθνικό στην πρώτη κατηγορία.

– Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας;

Μ.Β.: Ενας είναι ο στόχος. Να πάρουμε το πρωτάθλημα.

– Πώς είναι ο «ανταγωνισμός» μεταξύ των επιθετικών στην ομάδα, για μια θέση CF όπως παρατάσσεται η ομάδα;

M.B.: Είναι θετικο να υπάρχει «ανταγωνισμός». O Μάναλης ήταν εξαιρετικός στα παιχνίδια που έπαιξε. Κι ο Buter είναι εξαιρετικός. Εχει το γκολ. Κι ο Μάκης κάνει την δουλειά τρομερά. Είναι καλό να υπάρχουν καλοί παίκτες στην ίδια θέση, διότι ποτέ δεν επαναπαύεσαι. Είσαι συνεχώς σε εγρήγορση. Πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά για να βάλεις τη φανέλα με το No 9…

– Ας μάθουμε περισσότερα για εσένα Martin. Που γεννήθηκες, πως κόλλησες με την μπάλα;

Μ.Β.: Γεννήθηκα σε μια γειτονιά του Buenos Aires το Lincoln. Εκεί ζουν περίπου 40.000 κάτοικοι. Αργότερα μετακομίσαμε στο El Triunfo. Εκεί ζει τώρα η οικογένειά μου. Είναι μια μικρή πόλη 2.000 κατοίκων. Αυτό το γεγονός -πως επρόκειτο για μια μικρή πόλη- με βοήθησε να είμαι όλη μέρα στο δρόμο με μια μπάλα. Στήναμε με την παρέα μου δύο πέτρες κι αυτό ήταν… όλη μέρα στο ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος στην πόλη μου. Η μητέρα μου δεν χρειαζόταν καν να με ψάξει. «Παίζει ποδόσφαιρο, άρα είναι οκ», συνήθιζε να λέει.

– Η πρώτη σου εμπειρία σε ομάδα;

Μ.Β.: Στην ομάδα της πόλης μου όταν ήμουν 6 χρονών. Αργότερα επέστρεψα στο Lincoln για να παίξω για τους Rivadavia de Lincoln. Αργότερα πήγα στις ακαδημίες της River Plate.

– Μίλησε μου λίγο για την εμπειρία της River.

Μ.Β.: Εγώ υποστηρίζω Boca. Αλλά αυτό είναι ΟΚ. Ηθελα να παίξω ποδόσφαιρο. Στη River είχαν εγκαταστάσεις στις οποίες φιλοξενούμασταν. Τότε συνυπήρξα με τον Germán Pezzella της Fiorentina, τον Rodrigo Ray του ΠΑΟΚ, τον Roberto Pereyra της Watford, όπως και τον Érik Lamela της Tottenham. Εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές. Ηταν τρομερή η εμπειρία της River. Εκεί έμαθα να παίζω πραγματικό ποδόσφαιρο. Μετά από εκεί μετακόμισα στη Velez Sarsfield F.C. όπου έπαιξα στην πρώτη κατηγορία.

– Ο Romano στη συνέντευξή του ανέφερε πως τα παιδιά στην Αργεντινή δεν διδάσκονται τακτική και πρέπει να οι σύλλογοι να πάρουν τεχνογνωσία από την Ευρώπη σε αυτό. Συμφωνείς με τον συμπαίκτη σου;

Μ.Β.: Απολύτως. Κοίτα, πλέον οι μεγάλοι σύλλογοι διδάσκουν τα παιδιά από μικρά να παίζουν με τακτική στο παιχνίδι τους. Στην αρχή το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να έχεις την μπάλα στα πόδια.

– Επαιξες μια σεζόν στη Real Potosi της Βολιβίας. Ποια ήταν η εκεί εμπειρία σου;

Μ.Β.: Ηταν καλά. Εκανα 30 συμμετοχές με 5 γκολ. Αντιμετώπισα σπουδαίες ομάδες, όπως η Bolivar που παίζει στο Libertadores. Ημουν 22 ετών και δυσκολεύτηκα στην αρχή. Το πρόβλημά μου εκεί ήταν πως δεν μου άρεσε η πόλη και ήθελα να φύγω. Ηθελαν να συνεχίσω, αλλά εγώ αρνήθηκα. Τότε ήταν που ήρθα να παίξω στην Ελλάδα για πρώτη φορά.

– Πως έγινε η μεταγραφή από την Potosi στον Πανελευσινιακό;

Μ.Β.: Κοίτα, ήμουν επί 4 μήνες χωρίς ομάδα. Ηθελα να παίξω ποδόσφαιρο. Δεν ήξερα κάτι για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτε για την ομάδα. Το επίπεδο στην Β’ Εθνική ήταν καλό, αλλά η ομάδα εκείνη δεν ήταν και τόσο καλή. Μετά έπαιξα και στην Χαλκίδα.

– Θυμάσαι κόντρα σε ποια ομάδα πέτυχες το πρώτο σου γκολ με τη Χαλκίδα;

Μ.Β.: (χαμόγελο) Κόντρα στον Εθνικό σε φιλικό. Πεπρωμένο. Δεν ήταν καλή η θητεία μου εκεί. Είχα πολλά προβλήματα κυρίως οικονομικής φύσεως. Αργότερα έφυγα και πήγα στην Ιταλία. Στην Tuttocuoio. Βέβαια, από συζητήσεις αργότερα έμαθα ότι το κλικ στον πρόεδρο του Εθνικού το έκανα σε εκείνο το ματς. Του άρεσα και ήθελε να με φέρει στην ομάδα. Έτσι βέβαια μου είπε. Μου μίλησε και στα Ισπανικά. Αυτό μου άρεσε. (χαμόγελα)

– Ποιο ελληνικό φαγητό σου αρέσει Martin;

Μ.Β.: O Μουσακάς!

– Τι μουσική ακούς;

Μ.Β.: Μπόλικη Reggaeton.

– Ποιος ήταν ο πιο σκληρός αμυντικός που έχεις αντιμετωπίσει ποτέ;

Μ.Β.: Τον Lucianno Lollo. Παίζει στην River τώρα.

– Ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε. Καλώς ο Εθνικός τερμάτισε στην δεύτερη θέση;

Μ.Β.: Επρεπε να είμαστε πρώτοι πιστεύω. Η Ιεράπετρα δεν ήταν η καλύτερη ομάδα που αντιμετωπίσαμε φέτος. Είχε άλλες καλύτερες.

– Τι πιστεύεις για τους φίλους του Εθνικού;

Μ.Β.: Είναι εξαιρετικοί. Εχω ακούσει πως εδώ στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην επαρχία υποστηρίζουν δύο ομάδες. Την τοπική και μία ακόμη. Στον Εθνικό είναι αλλιώς. Εβλεπαν παλαιότερα την ομάδα τους στην Α΄Εθνική. Μου είπαν πως κόντραρε τον Παναθηναϊκο, τον ΠΑΟΚ και τον ΟΣΦΠ. Τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα στις χαμηλότερες κατηγορίες, ωστόσο αυτοί παραμένουν πιστοί στην ομάδα τους.

– Μοιάζουν οι έλληνες οπαδοί με αυτούς στην Αργεντινή;

Μ.Β.: Ναι. Πολύ. Είναι τρελοί κι αυτοί. Είδα κάποια ματς του ΠΑΟΚ στην τηλεόραση και η ατμόσφαιρα μοιάζει με αυτή της Αργεντινής.

– Ποια ομάδα υποστηρίζεις Martin;

Μ.Β.: Τη Real Madrid. Μου αρέσει το ισπανικό ποδόσφαιρο, αλλά εάν έπρεπε να διαλέξω μεταξύ ενός ματς από την Ισπανία και την Αγγλία θα προτιμούσα το Αγγλικό.

– Ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη;

Μ.Β.: O Zidane. Πιστεύω πως θα συνεχίσει κάπου στην Αγγλία. Η Real διάλυσε λόγω Zidane και Ronaldo.

– Ποιος ήταν ο προπονητής σου που σε επηρέασε περισσότερο στην καριέρα σου;

M.B.: O Ricardo Gareca. Ηταν αυτός που με προώθησε να παίξω στην πρώτη κατηγορία με την Velez. Τώρα αυτός είναι προπονητής στο Περού.

– Μιας και πιάσαμε την Αγγλία. Ποιος πιστεύεις θα το σηκώσει φέτος;

Μ.Β.: H Liverpool.

– Εχεις γούρια;

M.B.: (κοκκίνισε) Και βέβαια. Φοράω ένα συγκεκριμένο εσώρουχο πάντα. Επίσης φοράω άλλα παπούτσια για το ζέσταμα και άλλα για τον αγώνα.

– Ποιος είναι ο πιο “βαβούρας” στην ομάδα;

M.B.: Βέβαια ο Κατίδης, αλλά και ο Σκέντε δεν πάει πίσω.

– Από τους πιο ήσυχους;

M.B.: Βλάχος και Collins.

– Τα παιδιά στις προηγούμενες συνεντεύξεις σας ανέφεραν πως οι Αργεντίνοι κάνετε τους D.J. στα αποδυτήρια. Τι μουσικές τους βάζετε;

M.B.: Και βέβαια τους βάζουμε μουσική. Χαρούμενη μουσική της Αργεντινής. Reggaeton. Βοηθάει να βγεις με όρεξη να παίξεις το παιχνίδι.

– Ποιο είναι το μήνυμα σου στους φίλους του Εθνικού;

M.B.: Η αρχή μου ήταν δύσκολη, διότι είχα κάποια προβλήματα τραυματισμού. Τώρα παλεύω να επιστρέψω στο 100% μου και να τους δείξω ποιος πραγματικά είμαι. Να σκοράρω όσο περισσότερο μπορώ. Πρέπει να πάρουμε το πρωτάθλημα. Το δικό μου γκολ είναι δευτερευούσης σημασίας. Ας σκοράρει όποιος να είναι. Το πρώτο μέλημα είναι να πάρουμε το πρωτάθλημα.

– Σε ευχαριστώ πολύ!

M.B.: Κι εγω ευχαριστώ!