φωνής που πέρασε ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα. Ο γνωστός σε όλους μας
“Εθνικάρας”, ένθερμος φίλαθλος του Εθνικού Πειραιά, πάνω από μισό
αιώνα “έντυνε” με τη φωνή του όλα τα ποδοσφαιρικά γήπεδα είτε έπαιζε ο
αγαπημένος του Εθνικός, είτε η εθνική μας ομάδα.
Δεν υπάρχει γήπεδο που να μην έχει ταξιδέψει η στεντόρεια φωνή του και
μάλιστα από έδρες καυτές, με πολύ κόσμο. Από την “Τούμπα” μέχρι το
“Καραϊσκάκη”, την Κρήτη, τη Θεσσαλία. Η ιαχή που έβγαζε καθήλωνε όλο
τον κόσμο, ο οποίος αποθέωνε κάθε του εκδήλωση. Ήταν εκεί που ο
οπαδισμός μηδένιζε και η χαρά του αθλήματος έμπαινε μπροστά και όλα
αυτά χάριν στη φωνή του ακούραστου “Εθνικάρα”. Μέχρι και στα 87 του, δεν
σταματούσε να ακολουθεί τον Εθνικό του και να κάθεται στην άκρη του
γηπέδου και να εμψυχώνει με το “ΕΕΕΕΘΝΙΚΑΑΑΑΡΑΑΑΑΑ” τους παίκτες της
ομάδας. Από την αντρική ομάδα, μέχρι και τα τμήματα υποδομής, η παρουσία του ήταν πάντα εκεί, να δίνει με τον τρόπο του τη συμπαράστασή του.
Ταξίδεψε παντού, ακόμα και στο εξωτερικό η φωνή του έγινε παγκόσμια
και κέρδισε τον σεβασμό με τη στάση του, το ήθος του και την αφοσίωσή
του, μια αφοσίωση αγνή και αγαθή.
Φυσιογνωμίες σαν τον Γιάννη Μαντζουράνη δυστυχώς είναι δύσκολο να ξανά
γεννηθούν.
Σίγησε χθες η φωνή του “Εθνικάρα”; Για εμάς που είχαμε την την
ευλογία να τον ακούσουμε, θα ηχεί πάντα στις καρδιές μας….
