Εδώ είναι Ελλάδα…

Γράφει ο Δρ. Θεόδωρος Γ. Κουτρούμπας

Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λουβαίνης

Επισκέπτης Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ

Η πρόθεση της Ελληνικής κυβέρνησης να καταθέσει νομοσχέδιο με σκοπό να δώσει το δικαίωμα σε πολίτες του ιδίου φύλου να συνάψουν πολιτικό γάμο και να υιοθετούν τέκνα, έδωσε αφορμή, ως μη όφειλε, σε αφηγήματα φοβικά, καταστροφολογία και εσκεμμένες υπερβολές, πριν ακόμη κατατεθεί προς συζήτηση και ψήφο ενώπιον των αιρετών αντιπροσώπων του λαού.

Είναι βέβαια απόλυτα κατανοητό κάθε καινούργια πρόταση νόμου που θεσπίζει νέα δικαιώματα και υποχρεώσεις για το σύνολο ή για μέρος των πολιτών της χώρας μας, να γίνεται αντικείμενο ευρείας συζήτησης στην κοινωνία.

Όπως είναι επίσης θεμιτό και ευκταίο, οι διάφοροι φορείς, οργανώσεις, σύνδεσμοι που νόμιμα εκπροσωπούν κοινωνικο-οικονομικές κατηγορίες, καθώς και τα πολιτικά κόμματα, η Ορθόδοξη και οι άλλες Εκκλησίες και οι θρησκευτικές ή φιλοσοφικές κοινότητες, να συνεισφέρουν ενεργά στη συζήτηση αυτή.

Το φαινόμενο της παραπληροφόρησης και του εκφοβισμού ως μέσου επιβολής απόψεων, που έντονα παρατηρείται αυτές τις τελευταίες εβδομάδες στη δημόσια διαβούλευση αναφορικά με τα περί γάμου ομόφυλων ζευγαριών, δεν είναι βέβαια νεοφανές.

Ήδη από την κλασική αρχαιότητα οι κωμικοί με πρώτο τον Μέγα Αριστοφάνη είχαν στηλιτεύσει τους δημαγωγούς του καιρού τους, που, όπως και στις ημέρες μας, επιχειρούσαν να διεγείρουν τους πολίτες σε αμοιβαία διχόνοια διασπείροντας ψεύδη.

Είναι λοιπόν απαραίτητο για κάθε Έλληνα που, πολύ φυσικά, επιθυμεί να διαμορφώσει άποψη πάνω στη μελλοντική αυτή νομοθετική ρύθμιση, να γνωρίζει καλά ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα γύρω από το οποίο θόρυβος γίνεται:

Ο νόμος που θα προταθεί προς ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων δεν θα αφαιρεί κανένα δικαίωμα από κανένα πολίτη, ούτε θα υποχρεώνει κανένα πολίτη να προβεί σε πράξεις που δεν επιθυμεί. Σκοπός του θα είναι απλώς να δώσει στους ομοφυλόφιλους συμπολίτες μας το δικαίωμα να συνάψουν ενώπιον των δημοτικών αρχών ένα γαμήλιο συμβόλαιο, αυτό που αποκαλούμε σε απλά Ελληνικά πολιτικό γάμο, ώστε να μπορούν να κατοχυρώσουν νομικά μια σειρά από υποχρεώσεις και δικαιώματα που ήδη έχουν τα ετερόφυλα ζευγάρια.  Οι πολίτες που θεωρούν ότι ο γάμος είναι θρησκευτικό μυστήριο και αφορά μόνο έναν άνδρα και μια γυναίκα, δεν θα θιχτούν επομένως σε τίποτε από τις διατάξεις του, όπως σε τίποτε δεν θίχτηκαν από τις διατάξεις του νόμου περί πολιτικού γάμου που βρίσκεται εδώ και πολλές δεκαετίες σε ισχύ. Είναι επιεικώς αστείο και αποτελεί ντροπή  να διαδίδεται ότι οι Εκκλησίες θα υποχρεωθούν να τελούν γάμους μεταξύ ομόφυλων ή ότι θα απαγορευθεί στα « παλληκάρια και τις κοπέλες να ερωτεύονται και να συνευρίσκονται».

Όπου ισχύουν παρόμοιοι νόμοι ούτε ο αριθμός των ομοφυλοφίλων αυξήθηκε, ούτε η γεννητικότητα μειώθηκε εξ’αιτίας αυτών. Κι αυτό γιατί πολύ απλά, σύμφωνα με τη μεγάλη πλειοψηφία των έγκυρων επιστημόνων ο σεξουαλικός προσανατολισμός εξαρτάται εν πολλοίς από γενετικούς παράγοντες, και ούτως ή άλλως αυτοί που δεν έλκονται από το άλλο φύλο δεν έχουν τη διάθεση να γίνουν πολύτεκνοι γονείς σε ετερόφυλη οικογένεια. Το ποσοστό των ομοφυλοφίλων ή αμφιφυλοφίλων προσώπων δεν υπερβαίνει πουθενά το 15%. Η ύπαρξη τους είναι τεκμηριωμένη από τις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας και η κλασική Ελληνική γραμματεία, για την οποία σεμνυνόμαστε όλοι, βρίθει λαμπρών παραδειγμάτων.

Η υιοθεσία από ομόφυλα έγγαμα ζευγάρια θα θεσπιστεί με βάση κριτήρια που θα διασφαλίζουν ότι οι υιοθετούντες έχουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις να παρέχουν μια άνετη και ευχάριστη ζωή στα θετά τους τέκνα. Ο γράφων δεν παραθεωρεί την αξία μιας οικογένειας με υγιές ανδρικό και γυναικείο πρότυπο. Θα ήταν όμως υποκριτικό να ισχυριστεί κανείς, σε μια εποχή όπου οι εφημερίδες δεν παύουν να περιγράφουν φρικτές ιστορίες ενδοοικογενειακής βίας και οι δομές προστασίας ορφανών μαστίζονται από αποτρόπαια σκάνδαλα, πως δεν υπάρχουν δυστυχισμένα παιδάκια που θα μεγάλωναν πολύ καλλίτερα σε ένα σπίτι με δύο άνδρες ή δύο γυναίκες που τα αγαπούν και μπορούν να επενδύσουν στο μέλλον τους, παρά σε ένα ελεεινό ορφανοτροφείο ή σε ένα εγκληματικό περιβάλλον. Η παρένθετη πατρότητα ή μητρότητα είναι ένα άλλο θέμα, ιδίως όταν είναι επ’αμοιβή, και σε αρκετές χώρες όπου έχει θεσμοθετηθεί ο πολιτικός γάμος μεταξύ ομόφυλων δεν επιτρέπεται. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μια από αυτές.
Οι συμμετέχοντες στη δημόσια διαβούλευση πάνω στο ζήτημα του πολιτικού γάμου ομόφυλων ζευγαριών πρέπει τέλος να θυμούνται ότι «εδώ είναι Ελλάδα».

Είναι η Ελλάδα στην οποία γεννήθηκε για πρώτη φορά ένας πολιτισμός που έδινε, με τα δεδομένα της εποχής, ψήφο και άποψη σε κάθε πολίτη, στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας όπου δεν υπήρχαν ομάδες με περισσότερα δικαιώματα που από καλοσύνη ανέχονταν τους κατώτερους «μέχρι σκασμού», αλλά όπου όλοι ανέχονταν όλους και με δημιουργικό διάλογο κατέληγαν σε μια συναινετική απόφαση.

Είναι η Ελλάδα όπου επαινούνταν οι δημόσιοι ρήτορες που με τέχνη εξέθεταν επιχειρήματα σε ευγενή και όχι αγοραία γλώσσα και κατακρίνονταν οι δημαγωγοί.

Είναι τέλος η Ελλάδα που, στην ακμή του χριστιανικού της πολιτισμού καλά ξεχώριζε τη διοίκηση του κράτους από αυτή της Εκκλησίας και δεν επέβαλε την κοσμική εξουσία του αρχιερέα, όπως η Δύση του παποκαισαρισμού, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι το κράτος έχει υποχρέωση να εξασφαλίζει δικαιώματα για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες του, ακόμη και εκείνους που δεν συμμερίζονταν τα πιστεύω των πολλών.

Αυτή την Ελλάδα έχουμε υποχρέωση να διαφυλάξουμε όλοι.