Ο ηγεμόνας, ο Αλέφαντος και η αντιπολίτευση της…”Ομπρέλας”

Το αποτέλεσμα της κάλπης των αυτοδιοικητικών εκλογών επιβεβαίωσε, εν είδει πολιτικού συμπεράσματος, το αναμενόμενο και πλειστάκις επαναλαμβανόμενο τα τελευταία τέσσερα χρόνια, φαινόμενο της αδιατάρακτης, αδιασάλευτης και απρόσκοπτης ηγεμονίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πολιτική εξουσία, στο κράτος, στους θεσμούς και στην περιφερειακή και τοπική διοίκηση.
Οι πολίτες στους δύστηνους, χαλεπούς και δυστοπικούς καιρούς μας, θεωρώντας προφανώς ότι η εξουσία είναι ενιαία, απόλυτη και αδιαίρετη, με δημοκρατικό τρόπο επιλέγουν ηγεμόνα -του παραχωρούν τα ”Πάντα Όλα” κατά την ρήση του τρισμέγιστου Νίκου Αλέφαντου- στέλνοντας ταυτόχρονα στα τάρταρα της ανυπαρξίας τις πολιτικές δυνάμεις που ζητούν μερίδιο συνδιαχείρισης και συνδιοίκησης στους θεσμούς και φαντασιώνονται, ότι ως κυβερνητικά κόμματα του παρελθόντος έχουν την εμπειρία και το εναλλακτικό πρόγραμμα να ”κουμαντάρουν” πιο αποτελεσματικά το οικονομικό, κοινωνικό και ιστορικό ”προτσές”.
Το φιλοσοφικού χαρακτήρα ερώτημα προκύπτει αβίαστα και τίθεται εν πλήρει επιγνώσει. Υπάρχει αντιπολίτευση στην Ελλάδα ??
Ή μήπως η μόνη υπαρκτή αντιπολίτευση είναι αυτή που κάνει…η ”Ομπρέλα” στον Κασσελάκη?